Αγιογραφία, μια γνωστή άγνωστη.

Λέγεται ότι η εικονογραφία στους Ορθόδοξους Χριστιανικούς ναούς, είχε σκοπό την κατήχηση των ανθρώπων που δεν γνώριζαν γράμματα. Πράγματι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό από μια άποψη είναι σωστό, εφόσον η τέχνη δεν είναι τίποτ᾿ άλλο από ένα προσωπικό είδος γραφής, έκφρασης. Έτσι λοιπόν, όπως λέει και η ιστορία της Τέχνης, ‘‘η τέχνη γεννιέται από την ανάγκη έκφρασης, εξελίσσεται, φτάνει σε μια κορυφή και μετά πεθαίνει, γεννιέται κάτι άλλο, εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό και πάλι πεθαίνει και ούτω καθεξής’’. Αυτό όμως που συνέβη με τους τεχνίτες που γέννησαν τη τέχνη της αγιογραφίας, ήταν κάτι διαφορετικό.
Τι τελικά συνέβη;
Από τους πρώτους χρόνους της Εκκλησίας, κάποιοι τεχνίτες γέννησαν την αγιογραφία, στη συνέχεια κάποιοι άλλοι την εξέλιξαν, όμως δεν μπόρεσαν να βρεθούν κάποιοι που θα την έκαναν να πεθάνει. Αυτό έρχεται να το επιβεβαιώσει το αποτέλεσμα μετά τη περίοδο της εικονομαχίας. Πολλοί βρέθηκαν με σκοπό να καταστρέψουν τις εικόνες να τις κάψουν και να πεθάνουν με το ζόρι την αγιογραφική τέχνη.
Ωστόσο τι έγινε;
Η αγιογραφική τέχνη συνέχισε να υπάρχει για να αποδίδει ο πιστός μέσω αυτής, αυτό που θέλει να αποδώσει στο πρωτότυπο, το οποίο είναι η λατρεία. Ας γυρίσουμε όμως πάλι λίγο στην αρχή, που είπαμε ότι η αγιογραφία προέκυψε από την ανάγκη κατήχησης των απλών ανθρώπων που δεν γνώριζαν γράμματα, καθώς μέσα από τις τοιχογραφίες διάβαζαν ένα μόνιμα ανοιχτό βιβλίο, κάθε φορά που επισκέπτονταν ένα ορθόδοξο χριστιανικό ναό. Πέρα όμως από αυτό, στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία η εκκλησία είναι Σώμα Χριστού. Έτσι λοιπόν, ο αγιογράφος θα έπρεπε να φτιάξει το εσωτερικό της εκκλησίας ώστε να εισέρχεται ο πιστός και να γίνεται ένα με το Σώμα του Θεού του, να γίνεται κομμάτι του Θεού του. Και να πως το πέτυχε αυτό ο τεχνίτης, έβαλε στην οροφή της εκκλησίας τον Λόγο του Θεού, τον Υιό του Θεού, τον Χριστό Παντοκράτορα, που τους ευλογεί όλους, σκεπάζει όλους, αγαπάει όλους, κοιτάζει τον καθένα χωριστά και όλους μαζί, είτε σπλαχνικά, είτε παρηγορητικά, είτε με νουθεσία, κατά όπως μέσα του διαβάζει ο καθένας. Εικονογραφείται πιο κάτω, η επουράνια Θεία Λειτουργία που τελείται από το Δεσπότη Χριστό Μέγα Αρχιερέα και διακονείται από τους Αγγέλους του.
Στη συνέχεια ο τεχνίτης καλείται να γράψει την επί γης πορεία του Χριστού, όπου ο πιστός βιώνει αυτή τη πορεία και ζει την ίδια στιγμή, τις στιγμές του Θεού του, από τη Γέννησή Του, μέχρι την Σταύρωση και την Ανάστασή Του και την Ανάληψη Του στους Ουρανούς, το λεγόμενο Χριστολογικό κύκλο. Ανάμεσα στο ουράνιο και στο επίγειο, στο Χριστό Παντοκράτορα και στο πιστό τοποθετεί ο τεχνίτης, τη Μητέρα του Χριστού, που σαν μητέρα όλων ανοίγει την αγκαλιά της για να κρατήσει τους πιστούς όπως κρατάει το Γιο της και να οδηγήσει τις προσευχές τους προς Αυτόν.
Τέλος σε μια ζώνη περιμετρικά του ναού τοποθετούνται οι Άγιοι,
δηλαδή αυτοί που έζησαν την κατά Χριστόν ζωή και στέκονται σιωπηλοί, αλλά τόσο δυνατά ομιλούντες και παρακινούν τον πιστό να μετάσχει στην ίδια ζωή, ώστε να βρεθεί δίπλα τους, δίπλα στον Αγαπόντα Χριστό. Ως εκ τούτου, επιβεβαιώνεται ότι η ορθόδοξη χριστιανική πίστη ενδυναμώνεται από τις αντιδράσεις και τις αρνήσεις προς αυτήν, από το γεγονός που αναφέρθηκε παραπάνω, δηλαδή του ότι η τέχνη γεννιέται, εξελίσσεται και πεθαίνει. Με την αγιογραφία δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και αυτό όχι επειδή οι αγιογράφοι ανακάλυψαν ένα νέο μυστικό εδώ και 18 αιώνες, αλλά όπως αυτοί υπογράφουν ‘‘διὰ χειρὸς’’, οφείλεται στο φωτισμό της ψυχής και των χεριών τους που καθοδηγούνται από τη Χάρη του Θεού.

Από δημοσίευση του Ανδρέα Καπίρη στο FB.

News about Impro. Session "Haris Kanakis and friends" (27-11-16)

Χάρης Κανάκης

27-11-16 Σχολή "Κ. Μπεχράκη Βριλήσσια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας για την στήριξη και την αγάπη! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για έναν καλλιτέχνη να παίζει μπροστά σε ένα τέτοιο κοινό. Και σε αυτό το session δοκίμασα καινούρια πράγματα στους αυτοσχεδιασμούς μου προσπαθώντας να εξελίξω το στυλ και την τεχνοτροπία. Μεγάλη η ανταπόκριση του κοινού. Το ταξίδι συνεχίζεται!

Η ηθοποιός Κλέλια Φελεσάκη

Με τον συνθέτη και καλό φίλο Κ. Λυγνό

Παρά τον άσχημο καιρό, η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη με το παρατεταμένο χειροκρότημα να ζεσταίνει τις καρδιές όλων μας! Σημαντική η παρουσία των συνθετών Παναγιώτη Θεοδοσίου και Κωνσταντίνου Λυγνού, πάνω σε έργα των οποίων αυτοσχεδίασα.
Η εκφραστική νέα ηθοποιός Κλέλια Φελεσάκη εντυπωσίασε ερμηνεύοντας έναν από τους θεατρικούς μονολόγους μου και θυμίζοντας σε ορισμένους θεατρόφιλους τα πρώτα βήματα της Κάτιας Γέρου στο Θέατρο Τέχνης.

Η παρουσιάστρια της συναυλίας φιλόλογος Μαρία Παπαδάκη

Λάζαρος Μπισμπίκης

Διονύσης Νήρος

Νίκος Πιπινέλλης

Η φιλόλογος Μαρία Παπαδάκη, μας παρουσιάζει στο κοινό και οι Λάζαρος Μπισμπίκης, Διονύσης Νήρος και Νίκος Πιπινέλλης αυτοσχεδιάζουν υποδειγματικά! Οι συνεργάτες μου στο 1ο Improvisation Session! Περήφανος για όλους τους, δικαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο τις επιλογές μου!

Μιλώντας στο κοινό. Δεξιά μου ο συνθέτης Παναγιώτης Θεοδοσίου

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο περιοδικό της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών "ΠΟΛΥΤΟΝΟ", το πολιτιστικό site TAR, σε όλες τις ιστοσελίδες αλλά και τους φίλους που προώθησαν και προέβαλαν την συναυλία μας και κατ' επέκταση την αυτοσχεδιαστική αλλά και σύγχρονη μουσική. Όπως και στην οικογένεια Κυριάκου Μπεχράκη για την φιλοξενία και στήριξη εδώ και πολλά χρόνια!

Εκτός των πολλών άλλων αγαπητών φίλων, μας τίμησε με την παρουσία του ο διακεκριμένος, οικονομολόγος Κώστας Χαραλαμπίδης, οι φημισμένοι οφθαλμίατροι Βασίλειος Τσίγκος και Δημήτριος Παπαδάκος, ο π. υποψ. Δήμαρχος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας Χάρης Τομπούλογλου, ο αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Φιλ/φειας-Χαλκ/νας Χρήστος Κοπελούσος, ο πρόεδρος του συνδέσμου Μικρασιατών Χρήστος Τριανταφύλλου, η δημοσιογράφος Κατερίνα Καπερναράκου και οι οικογένειες Κωνσταντίνου Λαδόπουλου, Αλέκου Γούλα, Νίκου Ξανθόπουλου, Αντωνίου Φελεσάκη και Σπύρου Σαγιά, τους οποίους ευχαριστώ πάρα πολύ!

Χάρης Κανάκης
Συνθέτης-Πιανίστας

«Hari Kanakis and friends-Improvisation Session No. 1»

Δελτίο Τύπου-Πρόσκληση

Αγαπητοί φίλοι, σας προσκαλούμε στην συναυλία με τίτλο «Hari Kanakis and friends-Improvisation Session No. 1» που θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα συναυλιών της «Μουσικής Σχολής Κ. Μπεχράκη» την Κυριακή στις 27 Νοεμβρίου και ώρα 8:00 μμ. (Τροίας 56, Βριλήσσια, τηλ. 210-6139783, http://behrakis.gr/)

Στην συναυλία θα συμμετέχουν με πρωτότυπους αυτοσχεδιασμούς τους σε Α’ Εκτέλεση οι μουσικοί: Νίκος Πιπινέλλης (12χορδη κιθάρα), Διονύσης Νήρος (πιάνο), Λάζαρος Μπισμπίκης (πιάνο), Χάρης Κανάκης (πιάνο) και η ηθοποιός Κλέλια Φελεσάκη (Ερμηνεία μονολόγου, Story telling).

Τέσσερεις μουσικοί, τρεις πιανίστες, ένας κιθαρίστας και μια ηθοποιός αυτοσχεδιάζουν με πρωτότυπες συνθέσεις τους, σε Ά εκτέλεση σε μια βραδιά αφιερωμένη στον jazzy, freestyle αυτοσχεδιασμό. Εκτός των άλλων ο Χάρης Κανάκης θα παρουσιάσει δύο πρωτότυπους αυτοσχεδιασμούς του, εμπνευσμένους από έργα των ελλήνων συνθετών, Κωνσταντίνου Λυγνού και Παναγιώτη Θεοδοσίου.

 Παρουσίάζει η φιλόλογος Μαρία Παπαδάκη.

Οργάνωση- Καλλιτεχνική Διεύθυνση συναυλίας: Χάρης Κανάκης, Κυριάκος Μπεχράκης

Εδώ πληροφορίες για το πως θα έρθετε (χάρτης):
http://behrakis.gr/behrakis-music-school/behrakis-music-school-access

Ευαγγελία Κανάκη (πιανίστα-καθηγήτρια πιάνου) 1931-2012

Η Ευαγγελία Κανάκη γεννήθηκε το 1931 στην Πάτρα και ξεκίνησε τις σπουδές της στο πιάνο σε μικρή ηλικία με τον Κωνσταντίνο Βαφειάδη. Τελείωσε το Αρσάκειο Πατρών ενώ αποφοίτησε από το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών με το βαθμό ''Άριστα Παμψηφεί" από την τάξη πιάνου της Τασίας Κοτσιρίδου.
Παρακολούθησε ανώτερα θεωρητικά με τους καθηγητές Μάριο Βάρβογλη, Αντίοχο Ευαγγελάτο και Δημήτριο Σινούρη.
Έχει παίξει σε αρκετές συναυλίες είτε ως solist είτε συνοδεύοντας στο πιάνο κλασσικό τραγούδι, ενώ έχει δώσει σειρά ρεσιτάλ για εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Πατρών.
Παρακολούθησε το διεθνές σεμινάριο πιάνου των καθηγητών Ganev στην Αθήνα όπως και πολλά άλλα Μουσικοπαιδαγωγικά Σεμινάρια. Συνεργάστηκε επί είκοσι χρόνια ως πιανίστα στις σχολές Μπαλέτου της Ελευθερίας Μίληση, στο Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλού Μάνου, Ανδρέα Πέρρη και Λεωνίδα ντε Πιαν.
Δίδαξε πιάνο από το 1953. Καθηγήτρια επί σειρά ετών στο Εθνικό Ωδείο (παράρτημα Ν. Φιλαδέλφειας) και στο Μουσικό Σύνδεσμο Αθηνών, μεγάλος αριθμός μαθητών της διέπρεψε στο χώρο της μουσικής. Συνταξιοδοτήθηκε το 2000 ενώ στις 22 Απριλίου του 2002 της απονεμήθηκε το Βραβείο "ΑΤΤΑΛΟΣ Ο ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ" από το Δήμο της Νέας Φιλαδέλφειας για την εικοσαετή θητεία της ως καθηγήτριας στο τμήμα Πιάνου του Πνευματικού Κέντρου Ν. Φιλαδέλφειας.

Έφυγε από κοντά μας, το 2012 σε ηλικία 81 ετών.

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους (Tσαρλς Μπουκόφσκι)

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Χορωδία Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας (1996-2002).

Η Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας (1996-2002).

Η περίοδος κατά την οποία οι συμμετέχοντες συμπολίτες μας, (που δεν γνώριζαν μουσική ανάγνωση), τραγουδούσαν πολύπλοκο ρεπερτόριο σε μεταγραφές μου σε 3φωνίες και 4φωνίες.

Με συμμετοχές σε πανελλήνια φεστιβάλ χορωδιών, βραβεύσεις και διακρίσεις αλλά και πολύ εγκωμιαστικά σχόλια σε τοπικό και ημερήσιο τύπο. Τους ευχαριστώ όλους που έπειτα από τόσα χρόνια με θυμούνται πάντα με αγάπη και είναι πάντα δίπλα μου σε ό,τι κάνω.

Χάρης Κανάκης

"Λυκαβηττός, ο υπέροχος" (Κείμενο φωτογραφίες: Έλενα Ντάκουλα)

Γνωστός έως το 1832 ως Αγχεσμός, είναι ένα από τα πιο ρομαντικά μέρη που διαθέτει η Αθήνα. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές για τη σημασία του ονόματος του λόφου, ορατού λόγω ύψους (277μ) από κάθε σχεδόν σημείο της πόλης. Σύμφωνα με μία, οφείλεται σε προελληνική λέξη που σημαίνει μαστοειδές ύψωμα. Σύμφωνα με μία άλλη προέρχεται από τους λύκους που τριγύριζαν στην περιοχή, ή το φυτό «λύκος» που υπήρχε εκεί εν αφθονία. Ενδιαφέρουσα είναι και αυτή που εντοπίζει τ...ην ετυμολογία του στις λέξεις «λύκη» (=φως) και «βαίνω», δηλώνοντας την εμφάνιση του ήλιου από εκεί. Από τον Λυκαβηττό κατέβαινε ορμητικός χείμαρρος ο Βοϊδοπνίκτης, ο οποίος κατέληγε, μέσω των (σημερινών) οδών Κοραή και Σταδίου στην οδό Πειραιώς. Οι πρώτες προσπάθειες δενδροφύτευσης στέφθηκαν με απόλυτη αποτυχία λόγω των κατσικιών που έβοσκαν στους πρόποδες του λόφου, στα «Κατσικάδικα» (γύρω από την Δεξαμενή) και τα δενδράκια αποτελούσαν λουκούλλειο γεύμα γι’ αυτά.
Οι λάτρεις της φύσης και οι δεινοί περπατητές μπορούν να φτάσουν την κορυφή απολαμβάνοντας μία πανέμορφη διαδρομή ανάμεσα στα πευκοσκέπαστα μονοπάτια με τηn πλούσια βλάστηση, οι υπόλοιποι έχουν την επιλογή του Τελεφερίκ ή του δρόμου. Με όποιο τρόπο και αν βρεθεί όμως κανείς εκεί πάνω μαγεύεται το ίδιο από την υπέροχη θέα. Αν και τα πεζούλια, μπροστά στο κατάλευκο εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου που θυμίζει Κυκλάδες, είναι συνήθως γεμάτα κόσμο και τα κλικ των μηχανών παίρνουν φωτιά, την ώρα της δύσης απλώνεται μία παράξενη ησυχία και γαλήνη.

Άκης Γκόλφης. Ένας "καλλιτέχνης" πάνω στο γενικό service των πιάνων με μεγάλη εμπειρία και γνώση!

Ο Άκης επί τω έργω....σχολαστικό κούρδισμα και σέρβις με την εμπειρία ενός ειδήμονα!

Τα πλήκτρα βγαίνουν με μεγάλη επιδεξιότητα για να γίνει ο καθαρισμός του πιάνου μετά το κούρδισμα.

Τα πλήκτρα περιμένουν υπομονετικά να τελειώσει η διαδικασία καθαρισμού.

Ένας καλός καθαρισμός επιβάλλεται μετά το κούρδισμα, με σχολαστικότητα και τάξη.

Άκης Γκόλφης. Συνεχιστής της οικογενειακής παράδοσης πάνω στο Service του πιάνου, στην Αθήνα αλλά και όλη την Ελλάδα, και ο μόνος επαγγελματίας του είδους που έχω τυφλή εμπιστοσύνη, για μια τέτοια λεπτή εργασία.

Τηλ. επικοινωνίας: 693-2729719

Είστε μοναχικός τύπος; Τότε έχετε ένα θετικό.

Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που θέλουν να είναι μόνοι τους και δεν απολαμβάνουν την ύπαρξη κόσμου τριγύρω τους. Τώρα νέα Βρετανική έρευνα δείχνει πως αυτοί οι άνθρωποι είναι και πιο έξυπνοι.

Ερευνητές από το British Psychological Society μελέτησαν 15.000 άντρες και γυναίκες ηλικίας από 18 έως 28 ετών.
Θέλησαν να διαπιστώσουν κατά πόσο οι κοινωνικές τάσεις ενός ανθρώπου καταδεικνύουν τα επίπεδα ευφυίας και ευτυχίας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως οι άνθρωποι με μεγαλύτερο δείκτη ευφυΐας είναι λιγότερο ικανοποιημένοι με το να περνούν χρόνο με παρέα.
Όπως τονίζουν οι ερευνητές, «τα πιο ευφυή άτομα λαμβάνουν λιγότερη ικανοποίηση από τη ζωή έχοντας πιο συχνή κοινωνικοποίηση με φίλους».

Είναι γεγονός πως ορισμένες από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες του κόσμου είχαν μια μοναχική ζωή.
Ο Albert Einstein είχε πει πως «η μονοτονία και η μοναξιά μιας ήσυχης ζωής διεγείρει το δημιουργικό μυαλό».
Από την πλευρά του ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ έχει δηλώσει στην εφημερίδα New York Times πως είναι «ντροπαλός και εσωστρεφής», αναφέρει πως η νοημοσύνη, η πυκνότητα του πληθυσμού αλλά και η φιλία μπορεί να επηρεάσει την ευτυχία.

ΠΗΓΗ: News247.gr

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ για τον ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ μια απίστευτη ιστορία (Μακρόνησος 1949).

«Ως γόνος μεγάλης οικογένειας που ήμουν, οι βασανιστές θέλησαν να αλαφρύνουν το δικό μου βασανιστήριο στο Μακρονήσι. “Ζήτα μια χάρη και θα σου την κάνουμε” μου είπαν και το μόνο που ζήτησα ήταν, να με αφήσουν να πάω να μείνω στο βουνό χωρίς φαΐ και χωρίς νερό, ενδεχομένως, αρκεί να μην τους βλέπω και να μη με βλέπουν.

Το δέχτηκαν! Την πρώτη μέρα τράβηξα για το βουνό, βρήκα ένα μέρος να κάτσω και βάλθηκα να ατενίζω την απέραντη μοναξιά του τοπίου.

Ξάφνου, ένας γρήγορος, αεράτος τύπος εμφανίζεται κρατώντας κάτι πασσάλους στα χέρια του και δυο τρία κομμάτια ύφασμα.

Δεν μου μιλάει, δεν του μιλάω και σε ελάχιστα λεπτά με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις στήνει ένα αντίσκηνο! Το δικό μου αντίσκηνο! «Τι κάνεις;» τον ρωτάω. «Θα πεθάνεις εδώ πάνω» απάντησε σοβαρός και συνέχισε τη δουλειά.

Για όλες τις επόμενες μέρες, για όσο καιρό έζησα σαν αγρίμι, εξόριστος μεσ’ στην εξορία, ο ίδιος τύπος πηγαινοερχόταν κάθε μέρα διανύοντας μια τεράστια απόσταση από το στρατόπεδο ίσαμε το βουνό, μόνο και μόνο για να μου φέρνει φαγητό να τρώω να μην πεθάνω.

Ήταν ο Θανάσης Βέγγος, η απαρχή μιας μεγάλης φιλίας πάνω απ’ όλα.» Τρία υπαίθρια θέατρα χτίστηκαν στη Μακρόνησο από το 1947 μέχρι το 1950.

Τα έχτισαν οι ίδιοι οι εξόριστοι για την «ιδεολογική αναμόρφωσή τους» με πέτρες που έσπαγαν μόνοι τους από το βραχώδες έδαφος.

Έμεινε μαζί μου όλα τα χρόνια της Μακρονήσου. Είχα χρεωθεί την κατασκευή ενός θεάτρου, ήμουν τριτοετής της αρχιτεκτονικής τότε.

Πήγα στη διοίκηση και λέω: «Αυτόν το μισότρελο φαντάρο να μου τον δώσετε». Κι έτσι βρέθηκα να φτιάχνω το θέατρο με το Θανάση βοηθό.

Στήσαμε τη σκηνή, ανεβάσαμε το πρώτο έργο, και να ο Βέγγος ηθοποιός και να ο Βέγγος πρωταγωνιστής και να ο Βέγγος αγαπημένος ολόκληρου του τάγματος, και να ο Βέγγος η ανακούφισή μας, η λύτρωση μας και το χαμόγελό μας».

(Από μήνυμα που μου έστειλε ο παιδικός φίλος Νάσσος Θεοδωρίδης την 16η Απριλίου του 2016)

Μνήμη Νίκου Σκαλκώτα. Μικρές πινελιές από τη ζωή του με αφορμή την επέτειο θανάτου του.

Σαν σήμερα ο Νίκος Σκαλκώτας έφυγε από τη γη μας (20 Σεπτεμβρίου 1949).
Η πιο ευτυχισμένη εποχή της ζωής του πιθανώς είναι αυτή των μαθημάτων με τον Α. Schönberg . Η εφημερίδα Deutsche Allgemeine Zeitung σε κριτική για συναυλία της 29ης Ιουνίου 1929, αναφέρει: Ο 25χρονος Έλληνας έγραψε ένα πολύ καλό κομμάτι, ένα κομμάτι με φρεσκάδα και πυγμή, στιλιστικά το κατατάσσουμε στη μουσική δωματίου. Και τα τρία του θέματα μαρτυρούν εσωτερική λογική ενός ατόμου που έχει διαπαιδαγωγηθεί να σκέφτεται μουσικ...ά, η ροή της επινόησης δε διακόπτεται πουθενά και η φόρμα είναι πολύ καθαρή.

Το σπουδαιότερο όμως για τον Σκαλκώτα εκείνη την εποχή είναι, ότι έχει ήδη κερδίσει την αναγνώριση του απαιτητικού Schönberg, που είχε εκφραστεί με θαυμασμό για τον μαθητή του και τον αποκαλούσε γεννημένο συνθέτη, έναν ανάμεσα στους λίγους μαθητές του, που έγιναν πραγματικοί συνθέτες.
Ένας συμμαθητής του o ErichSchmid αναφέρει:
″Θυμάμαι έναν πολύ αγαπητό αλλά και πολύ προικισμένο άνθρωπο, που δεν ήταν μόνο συνθέτης, ‘ήταν και εξαιρετικός βιολονίστας. Από μέσα του έβγαινε η ζεστασιά των Ευρωπαίων του νότου. Την Πεντηκοστή του 1931, ο Νίκος με προσκάλεσε στο όμορφο διαμέρισμά του. Ήταν, όπως θυμάμαι, ηλιόλουστη μέρα. Εγώ δεν ήμουν καλομαθημένος, θα μου μείνει αξέχαστη η απόλαυση του φαγητού! ένα θαυμάσιο ψητό κοτόπουλο, με ειδικά μαγειρεμένο ρύζι και με καρυκεύματα. Δεν έλειψε βέβαια και η μουσική. Ο Σκαλκώτας μου έδειξε το 1ο Κονσέρτο για πιάνο, το οποίο τότε επεξεργαζόταν. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Θυμάμαι ότι από τότε εκτιμούσα πολύ τη ζεστασιά και τον συγκινησιακό χαρακτήρα αυτής της μουσικής. ″

*Από ανάρτηση της Έφης Αγραφιώτη στο FB την 20η Σεπτέμβρη 2016.

Πατήρ Φιλοθεος Φάρος. Η άλλη φωνή!

«Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων.
Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Ολα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων.
Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους.
Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα».

Πατέρας Φιλόθεος Φάρος

ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ (Jorge Bucay)

«Η σοφία δεν έχει καμία αντιστοιχία με τις γνώσεις ενός ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, σοφία είναι όλα εκείνα που μένουν από τις γνώσεις κάποιου, όταν ο ίδιος αποποιείται όλα αυτά που έχει μάθει. Ξεκινάμε από ένα σταθμό που ονομάζεται άγνοια. Είναι ο σταθμός, στον οποίο μένουν όλοι εκείνοι που ούτε καν γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν και, επομένως, δεν έχουν καμία ανάγκη να μάθουν. Αν κάποιος αποφασίσει να ανέβει στο τρένο, είναι επειδή κάποιος τού έχει απλώσει το χέρι. Αν ανέβει στο τρένο και ακολουθήσει τον σωστό δρόμο, θα φτάσει στον τόπο των ερευνητών. Αν το κάνει καλά και δεν χάσει τον δρόμο του, θα φτάσει και στον επόμενο σταθμό. Τον σταθμό των δασκάλων.
Κάποιοι από τους δασκάλους αποφασίζουν να διδάξουν, ενώ ορισμένοι θέλουν να μείνουν μόνοι με τις γνώσεις τους. Αν ένας δάσκαλος ζήσει πολλά πράγματα για πολλά χρόνια, ίσως καταφέρει να ανέβει ξανά στο τρένο για να φτάσει στον σταθμό της σοφίας, που είναι ο τελευταίος. Είναι ο τόπος όπου ζουν όλοι αυτοί που ούτε καν γνωρίζουν ότι γνωρίζουν. Είναι αστείο, αλλά, αν ρωτήσεις έναν πραγματικά σοφό, θα σου απαντήσει «δεν γνωρίζω αν γνωρίζω», όπως ακριβώς θα σου απαντούσε ένας αδαής. Ίσως γι΄ αυτό σε αυτή την κοινωνία που ζούμε θεωρούμε αδαείς κάποιους σοφούς και κάποιους αδαείς τούς θεωρούμε σοφούς.»

Jorge Bucay

Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής. Ένα ευλογημένο "μελίσσι" στο άλσος της Φιλαδέλφειας.

Γνωριμία-συζήτηση-εξομολόγηση με έναν φωτισμένο άνθρωπο της εκκλησίας μας, τον πατέρα Χρήστο Δημητρόπουλο, που μέσα σε μερικούς μήνες μετέτρεψε τον Ι.Ν. της Ζωοδόχου Πηγής στο άλσος μας, σε κιβωτό της αγάπης και της ανθρωπιάς.
Η μεταμόρφωση του Ναού και του περιβάλλοντος χώρου, μας γεμίζει χαρά και αισιοδοξία. Ένα ευλογημένο "μελίσσι" που προκαλεί θαυμασμό και αγαθές σκέψεις.

Χ.Κ.

Λίγα λόγια στη μνήμη του Γιώργου Χατζηνίκου (Χάρη Κανάκη πιανίστα-συνθέτη, μέλους ΕΕΜ)

Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΠΟΛΥΤΟΝΟΝ της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (τεύχος 74 Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2016)

    Ο Νοέμβριος που πέρασε, στο τελείωμά του μας έφερε και την είδηση του θανάτου του Γιώργου Χατζηνίκου. Ενός μεγάλου δασκάλου που τίμησε με την παρουσία του το χώρο της μουσικής και άφησε έντονο το στίγμα της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του σε όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Ως ένας από αυτούς, θυμάμαι με πολύ αγάπη τις διδαχές του στα σεμινάρια που κατά καιρούς έδινε και είχα την τιμή να παρακολουθήσω.

   Ξαναφέρνω στο μυαλό μου την γαλήνια φωνή του με την χαρακτηριστική εκφορά του λόγου, να αναλύει την μουσική του Bach, προσδιορίζοντάς την ως μια πνευματική διαδικασία, ενός άλλου είδους προσευχής και επικοινωνίας με το «Θείο». Ενώ ο παραλληλισμός της διασταύρωσης των φωνών στις φούγκες  του μεγάλου προκλασικού, με τον «Σταυρό του Μαρτυρίου», είχε ανοίξει στο μυαλό μου εκείνα τα χρόνια ένα μαγικό παράθυρο σε ερμηνευτικές προσεγγίσεις και διαδικασίες που αργότερα με βοήθησαν πολύ  στη διδασκαλία αλλά και στη σύνθεση.  Τέλος, είναι γνωστό πως είχε την αξιοθαύμαστη ικανότητα να ερμηνεύει από μνήμης έναν τεράστιο κατάλογο έργων, των οποίων γνώριζε την μορφολογική και αρμονική δομή με μεγάλη ακρίβεια και διεισδυτικότητα.

   Ο Γιώργος Χατζηνίκος υπήρξε μια από τις πιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες δασκάλου και ερμηνευτή και είναι βέβαιο πως το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο. Θα τον έχουμε πάντα στην μνήμη, στην καρδιά, και στα λόγια μας.

Χ.Κ.

Νέα Φιλαδέλφεια

2-12-15

  

Ο "Μουσικός Σύνδεσμος Αθηνών" θριαμβεύει και πάλι στο Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών!

Άλλη μια "Θεματική Μεγάλη Συναυλία" του πολύ δραστήριου Ωδείου "Μουσικός Σύνδεσμος Αθηνών" ολοκληρώθηκε με πολύ μεγάλη, όπως πάντα, επιτυχία! Η αίθουσα συναυλιών του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου ασφυκτικά γεμάτη με ένα διψασμένο, για όμορφες ερμηνείες, κοινό που επιβράβευσε με πολύ ζεστό χειροκρότημα όλους τους συμμετέχοντες!
Είχα την τιμή και την χαρά να εμφανιστώ στο τέλος του προγράμματος και να κλείσω με τους αυτοσχεδιασμούς μου τούτη την υπέροχη βραδιά της 18ης Μαίου!
Η τιμή και η ευθύνη πολύ μεγάλη και εύχομαι πραγματικά να ξαναέχω αυτό το γλυκό βάρος στις πλάτες μου.

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους τους καλούς φίλους, συναδέλφους και μαθητές που ήταν και απόψε κοντά μας σε αυτόν τον όμορφο συναυλιακό χώρο. Η παρουσία τους μας έδωσε μεγάλη χαρά, σε μια συναυλία που θα μας μείνει αξέχαστη!

Ο δάσκαλός μας Γιάννης Αυγερινός προλογίζει.

Όλοι μας αισθανόμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για τον δάσκαλό μας! Ο Γιάννης Αυγερινός ακούραστος και μεθοδικός, οργανώνει και υλοποιεί εδώ και πάνω από μια εικοσαετία τις θρυλικές πια ,"θεματικές συναυλίες" του ωδείου του, "Μουσικός Σύνδεσμος Αθηνών". Στις φωτογραφίες, η στιγμή που προλογίζει την συναυλία, αναλύοντας με δύο λόγια την σημασία και προσφορά του Ιταλικού πνεύματος στον παγκόσμιο πολιτισμό και μια από τις πολλές υποδειγματικές του πιανιστικές συνοδείες. Maestro, per salutare!

Ο Χάρης Κανάκης στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο.

Την Τετάρτη 18 Μαΐου 2016 και 6:30 μ.μ. θα έχω την τιμή και την χαρά να συμμετέχω στην μεγάλη συναυλία του Ωδείου "ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΘΗΝΩΝ" με θέμα, "Ιταλία: Λίκνο πολιτισμού".
Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στο ιστορικό κτήριο του Ιταλικού μορφωτικού ινστιτούτου Αθηνών (Πατησίων 47, έναντι Πολυτεχνείου) με την συμμετοχή αξιόλογων συναδέλφων καλλιτεχνών αλλά και τελειόφοιτων σπουδαστών του ωδείου.
Την καλλιτεχνική διεύθυνση και οργάνωση της εκδήλωσης έχει ο Μαέστρος και καθηγητής Ανωτέρων Θεωρητικών Γιάννης Αυγερινός.
Η παρουσία σας θα είναι τιμή για όλους μας. Είσοδος Ελεύθερη.

Χάρης Κανάκης

Το ιστορικό κτήριο του Ιταλικού Ινστιτούτου (Σχεδίασης Τσίλερ)

Jagermeister-Το λικέρ με τα πολλά μυστικά.

Βρισκόμαστε στο Wolfenbuttel, μία μικρή πόλη της Γερμανίας που βρίσκεται σχεδόν μία ώρα μακριά από το Ανόβερο. Το Wolfenbuttel είναι το σπίτι του Jagemeister, η γενέτειρά του αλλά και το σημείο στο οποίο παράγεται από το 1935 το ξεχωριστό αυτό φυτικό λικέρ που πλέον έχει κατακτήσει τον κόσμο.
Το Jagermeister έχει συνδέσει το όνομά του με τα ξέφρενα party και τις έντονες στιγμές διασκέδασης. Συστήνεται να καταναλώνεται σκέτο και παγωμένο στους -20oC και αποτελεί το Νο.1 εξαγόμενο ποτό της Γερμανίας το οποίο σήμερα βρίσκουμε σε 108 χώρες παγκοσμίως.

Τι κρύβεται όμως πίσω από το ελάφι του λογοτύπου του;
Όλα ξεκίνησαν το 1878 από τον Wilhelm Mast ο οποίος εκείνη την εποχή είχε στήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Wolfenbuttel της κάτω Σαξονίας ένα εργοστάσιο που παρήγαγε ξύδι και κρασί. Η επιχείρησή του ήταν τόσο επιτυχημένη που όταν άρχισε να εργάζεται σε αυτήν και ο γιός του, Curt Mast, ένιωσε πως έπρεπε να δοθεί μια νέα πνοή στα προϊόντα της. Για καλή του τύχη, ο Curt, αποδείχτηκε εξαιρετικά ταλαντούχος στο να φτιάχνει φυτικά εκχυλίσματα, μία δεξιότητα η οποία ωστόσο χρειάστηκε δεκάδες χρόνια για να εξελιχθεί και να φτάσει στο σημείο πριν από 80 περίπου χρόνια να οδηγήσει στην δημιουργία της τέλειας φόρμουλας για το βοτανικό λικέρ που σήμερα έχει κατακτήσει τον κόσμο.
Μάλιστα, στο εργοστάσιο του Jagermeister υπάρχει και ένας εκθεσιακός χώρος μέσα από τον οποίο παρακολουθήσαμε όλη την ιστορία του αλλά και τις πρώτες εμφιαλώσεις που είχαν γίνει από τον Curt. Ο Curt ωστόσο, εκτός από την μεγάλη του αδυναμία στα βότανα είχε ακόμη μία, το κυνήγι και έτσι αποφάσισε να αφιερώσει το δημιούργημά του στους κυνηγούς. Ως εκ τούτου, δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να βρει και το όνομά του, το οποίο αποκάλεσε “ο άρχοντας των κυνηγών” (Jagermeister στα γερμανικά). Όσο για το σήμα, έπρεπε και αυτό με την σειρά του να συνδέεται με την έμπνευση πίσω από το ποτό και κάπως έτσι το ελάφι του Αγίου Ουβέρτου με τον μεγάλο σταυρό ανάμεσα στα κέρατά του παρέμεινε αποτυπωμένο στις πράσινες φιάλες του Jagermeister μέχρι και σήμερα.
 Η ιστορία του Ουβέρτου είναι κάτι σαν θρύλος για την ευρύτερη περιοχή. Σύμφωνα με το θρύλο, ο Ουβέρτος ήταν ένας άγριος, χωρίς αναστολές κυνηγός που το μόνο που ήθελε ήταν να σκοτώνει. Ακόμα και τις Κυριακές πήγαινε στο δάσος για να κυνηγήσει, χωρίς να τον ενδιαφέρει η αγιότητα της ημέρας. Αυτή η κατάσταση συνεχιζόταν μέχρι που μια μέρα ένα λευκό ελάφι τον πλησίασε στο δάσος. Λέγεται λοιπόν πως ένας σταυρός έλαμπε ανάμεσα στα κέρατά του, και ο Ουβέρτος αναγνώρισε το χέρι του Θεού.  Αμέσως μετά το περιστατικό, ο Ουβέρτος έγινε ιεραπόστολος στην υπηρεσία της Εκκλησίας και έτσι ο ίδιος έχει μείνει στην ιστορία της Γερμανίας ως ο Άγιος Ουβέρτος, ο προστάτης των κυνηγών.
Η “μυστική” του συνταγή αποτελείται από 56 βότανα και μπαχαρικά τα οποία αγοράζονται στην αρχική τους, ξηρή μορφή σε ακέραιες ρίζες, φλούδες ή καρπούς από κάθε γωνιά της γης. Κάθε γουλιά Jagermeister για παράδειγμα περιέχει αστεροειδή γλυκάνισο από το Βιετνάμ, φλούδες πορτοκαλιών από την Γκάνα, ginger από την Ινδία, γαρύφαλλα από την Τανζανία, κανέλα από την Σρι Λάνκα, σαφράν από την Ισπανία και βανίλια από την Μαδαγασκάρη.

Για χρόνια το Jagermeister προτείνονταν ως “αυστηρά παγωμένο στους -20oC” ωστόσο πλέον, η αλλαγή της τάσης της παγκόσμιας αγοράς μας δίνει ενδιαφέρουσες εναλλακτικές που θέλουν το λικέρ να πίνεται σε θερμοκρασία από 4-8oC συνδυασμένο με χυμό, με ginger beer ή με tonic σε μια μορφή long drink. Ενδιαφέρον αποτέλεσμα είναι και αν το δοκιμάσετε σκέτο, με πάγο και μία φλούδα από πορτοκάλι, ενώ τελευταία προτείνεται ακόμη και σε cocktailς, όπως το Negroni στο οποίο αντικαθιστά το βερμούτ δίνοντας έναν πιο γλυκό χαρακτήρα στο ποτό.
Το Jagermeister (το οποίο προφέρεται γέγκερ-μάϊστερ) ξεκίνησε ως το ποτό των κυνηγών κι όμως σχεδόν έναν αιώνα μετά αποτελεί το 8ο σε πωλήσεις ποτό στον κόσμο. Λειτουργεί άψογα ως χωνευτικό λικέρ, ενώ έχει ενδιαφέρον αποτέλεσμα και ως long drink. Την επόμενη φορά που θα το εντοπίσετε σε κάποιο μπαρ ή κάβα, αξίζει να θυμάστε ορισμένα από τα παραπάνω.

Πηγή: www.oneman.gr

«Immortals. Μια νυχτερινή ανακάλυψη» (του Χάρη Κανάκη)

   Η πρόσκληση από τον παλιό καλό φίλο Αλέκο Νίκα ανοιχτή, λιγόλογη όπως ο ίδιος και δελεαστική. «Κάθε Τετάρτη γίνεται latin party σε κεντρικό μαγαζί της Φιλαδέλφειας, όποτε θες πέρνα». Είναι οι παλιές όμορφες αναμνήσεις και ένα ζεστό φιλικό χαμόγελο που σε δένουν με κάποιους ανθρώπους και όσα χρόνια κι αν περάσουν νιώθεις ότι ήσασταν πάντα κοντά.

   Βρέθηκα στο μαγαζί σχετικά νωρίς μια από εκείνες τις Τετάρτες που η βραδιά, αλλά και κάτι μέσα σου έλεγε, «απόψε μην μείνεις σπίτι». Η μεγάλη σάλα διαμορφωμένη κατάλληλα, με την σωστή δόση φωτισμού και μουσικής, έτσι που να προετοιμάζεσαι για εκείνο που θα ακολουθήσει. Οι παρέες αρχίζουν να έρχονται σαν το ψιλόβροχο και γρήγορα ο χώρος ζεσταίνεται από χαρούμενα πρόσωπα και φιλικά χαμόγελα όλων των ηλικιών, που επιβεβαιώνουν την αίσθηση που έχεις από την πρώτη στιγμή, πως εδώ όλοι γνωρίζονται καλά μεταξύ τους. Είναι μια ακόμη συνάντηση των “Immortals”! Η μουσική δυναμώνει και παρασύρει τα ζευγάρια το ένα μετά το άλλο στη πίστα, που σε λίγο δεν έχει όρια! Διευρύνεται, συστέλλεται και διαστέλλεται. Η ζωντάνια που διαχέεται στο χώρο και εκείνη η μοναδική ευχαρίστηση που δίνει ο χορός και η κίνηση, ζωγραφισμένες στα πρόσωπα όλων. Οι πρωτότυπες φιγούρες της latin, salsa, bachata, kizomba, σε παρασύρουν χωρίς να το καταλάβεις  και τώρα συμμετέχεις στη μυσταγωγία. Σκέφτομαι πάλι, πώς να περιγράψεις άραγε κάτι που έχει ήχο και εικόνα. Όσο περνά η ώρα ο ιδρώτας νοτίζει τα κορμιά των χορευτών, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται από ερωτισμό και ενέργεια και τα σώματα των χορευτών παύουν πια να έχουν ηλικία. Βρίσκονται όλοι τους ξαφνικά σε μία άλλη διάσταση, εκεί που ο χρόνος έχει για λίγο σταματήσει και η ημερομηνία γέννησης στην ταυτότητα έχει τώρα αλλάξει για πάντα νούμερο.

   Τα ζευγάρια τώρα, δεν αποτελούνται από δύο ανθρώπους. Ορισμένα από αυτά έχουν γίνει ένα αδιαίρετο σώμα που κινείται με εξαιρετική αρμονία και πλαστικότητα μέσα στο χώρο, μήπως και μέσα στο χρόνο;  Η χαρά της κίνησης και το ξελόγιασμα του ρυθμού σε έχει μεταμορφώσει σε κάτι νέο. Ένα νέο πλάσμα που δεν έχει πια ηλικία ξορκίζει την ματαιότητα και προσφέρει την ύπαρξή του δώρο στην αιωνιότητα. Όμως για όλους αυτούς τους εξαιρετικούς χορευτές δεν είναι όλα τούτα κάτι καινούριο. Είναι απλώς άλλη μια συνάντηση των “Immortals”, που κινούνται επιδέξια στο ημίφως μέχρι να αρχίσει η μουσική και το μόνο που περιμένουν είναι να τους ανακαλύψεις!

Ο καλό φίλος Αλέκος Νίκας

Αυτοσχεδιασμός Χάρη Κανάκη βασισμένος στον Εθνικό μας Ύμνο στο Γ' Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Την Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016 και ώρα 15:00-17:00 στο 3ο Πρόγραμμα (95,6 και 90,9 FM) της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και την εκπομπή της Κάτιας Καλλιτσουνάκη "Μουσικές στιγμές στο χρόνο", θα ακουστεί, εκτός των άλλων μουσικών θεμάτων, πιανιστικός αυτοσχεδιασμός του συνθέτη Χάρη Κανάκη βασισμένος στον Εθνικό μας Ύμνο με αφορμή τον εορτασμό της Εθνικής μας Εορτής.  

"ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ" με την Κάτια Καλλιτσουνάκη
  
Παρασκευή 15:00-17:00

"Παράλληλες, αντίθετες και τεμνόμενες μουσικές διαδρομές σε παρελθόντα και παρόντα χρόνο".
Παραγωγή-Παρουσίαση: Κάτια Καλλιτσουνάκη

Η Κάτια Καλλιτσουνάκη είναι πτυχιούχος της Γαλλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει σπουδάσει υποχρεωτικά θεωρητικά στο Κλασσικό Ωδείο Χολαργού και γνωρίζει γαλλικά και αγγλικά. Από το 1985 μέχρι το 1994 εργάστηκε στο Δεύτερο Πρόγραμμα ως παραγωγός εκπομπών με θέμα το Ελληνικό έντεχνο και αστικό τραγούδι (1890-1950) και από το 1994 μέχρι το 2013 στο Τρίτο Πρόγραμμα ως παραγωγός εκπομπών σύγχρονης μουσικής και 980 θεματικών εκπομπών βασισμένων σε προσωπική έρευνα και μουσική, ιστορική και φιλολογική τεκμηρίωση. Έχει ερευνήσει και τεκμηριώσει 200 ανέκδοτες ηχογραφήσεις της περιόδου 1953-1975 από το Αρχείο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και έχει επιμεληθεί μουσικά 150 επιστημονικά και πολιτιστικά ντοκιμαντέρ.

Έργο Χάρη Κανάκη για κιθάρα σε προαγωγικές ανωτέρας σε Ελλάδα και Κύπρο

Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι σας ενημερώνω πως το έργο μου για κιθάρα, με τίτλο "GHOSTTOWN" παραγγελία του ωδείου "Μουσικός Σύνδεσμος Αθηνών" επιλέχτηκε ως υποχρεωτικό έργο σύγχρονων συνθετών στις προαγωγικές ανωτέρας για το παραπάνω ωδείο, στην Ελλάδα αλλά και τα συνεργαζόμενά του ωδεία στην Κύπρο.

Σας επισυνάπτω το σχετικό έγγραφο με τις επιλογές όλων των τάξεων (Κατωτέρα-Μέση-Ανωτέρα) της σχολής κιθάρας. 

Χάρης Κανάκης

Συνθέτης Μέλος ΕΕΜ

Φωτογραφίες από το ρεσιτάλ μου και ευχαριστίες!

Φωτογραφίες από το χθεσινό ρεσιτάλ στους φιλόξενους χώρους του ωδείου "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ". Ευχαριστώ πολύ όλους τους καλούς φίλους, μαθητές και συναδέλφους που μου έδωσαν μεγάλη χαρά με την παρουσία τους και τον ενθουσιασμό τους, αλλά και όσους μας συντρόφεψαν με τις ευχές και την αγάπη τους!

Στην αίθουσα εκτός των άλλων καλών συναδέλφων βρισκόταν ο συνθέτης Κωνσταντίνος Λιγνός στον οποίο είχα αφιερώσει έναν από τους αυτοσχεδιασμούς μου, ίσως εκείνον με την περισσότερο  αβάν γκάρντ επεξεργασία, και ο δάσκαλός μου συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας Γιάννης Αυγερινός πάνω στο νυχτερινό του οποίου έκανα έναν ακόμη αυτοσχεδιασμό.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους εξαιρετικούς συνεργάτες μου, Αλέξανδρο Μιμίδη, ο οποίος ερμήνευσε τους θεατρικούς μονολόγους μου με υποδειγματικό τρόπο και την φιλόλογο Μαρία Παπαδάκη για την παρουσίαση.

Το ταξίδι στον πειραματισμό και την αναζήτηση νέων δρόμων έκφρασης και αυτοσχεδιασμού συνεχίζεται, πάντα με όχημα την Jazzy, free-style τεχνική!