Μνήμη Νίκου Σκαλκώτα. Μικρές πινελιές από τη ζωή του με αφορμή την επέτειο θανάτου του.

Σαν σήμερα ο Νίκος Σκαλκώτας έφυγε από τη γη μας (20 Σεπτεμβρίου 1949).
Η πιο ευτυχισμένη εποχή της ζωής του πιθανώς είναι αυτή των μαθημάτων με τον Α. Schönberg . Η εφημερίδα Deutsche Allgemeine Zeitung σε κριτική για συναυλία της 29ης Ιουνίου 1929, αναφέρει: Ο 25χρονος Έλληνας έγραψε ένα πολύ καλό κομμάτι, ένα κομμάτι με φρεσκάδα και πυγμή, στιλιστικά το κατατάσσουμε στη μουσική δωματίου. Και τα τρία του θέματα μαρτυρούν εσωτερική λογική ενός ατόμου που έχει διαπαιδαγωγηθεί να σκέφτεται μουσικ...ά, η ροή της επινόησης δε διακόπτεται πουθενά και η φόρμα είναι πολύ καθαρή.

Το σπουδαιότερο όμως για τον Σκαλκώτα εκείνη την εποχή είναι, ότι έχει ήδη κερδίσει την αναγνώριση του απαιτητικού Schönberg, που είχε εκφραστεί με θαυμασμό για τον μαθητή του και τον αποκαλούσε γεννημένο συνθέτη, έναν ανάμεσα στους λίγους μαθητές του, που έγιναν πραγματικοί συνθέτες.
Ένας συμμαθητής του o ErichSchmid αναφέρει:
″Θυμάμαι έναν πολύ αγαπητό αλλά και πολύ προικισμένο άνθρωπο, που δεν ήταν μόνο συνθέτης, ‘ήταν και εξαιρετικός βιολονίστας. Από μέσα του έβγαινε η ζεστασιά των Ευρωπαίων του νότου. Την Πεντηκοστή του 1931, ο Νίκος με προσκάλεσε στο όμορφο διαμέρισμά του. Ήταν, όπως θυμάμαι, ηλιόλουστη μέρα. Εγώ δεν ήμουν καλομαθημένος, θα μου μείνει αξέχαστη η απόλαυση του φαγητού! ένα θαυμάσιο ψητό κοτόπουλο, με ειδικά μαγειρεμένο ρύζι και με καρυκεύματα. Δεν έλειψε βέβαια και η μουσική. Ο Σκαλκώτας μου έδειξε το 1ο Κονσέρτο για πιάνο, το οποίο τότε επεξεργαζόταν. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Θυμάμαι ότι από τότε εκτιμούσα πολύ τη ζεστασιά και τον συγκινησιακό χαρακτήρα αυτής της μουσικής. ″

*Από ανάρτηση της Έφης Αγραφιώτη στο FB την 20η Σεπτέμβρη 2016.