Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Σταύρος Παπασταύρου.


Γεννήθηκε στην Aθήνα. Με τη μουσική ασχολήθηκε από μικρός, και ιδιαίτερα με την μπαλάντα. Άρχισε να παίζει κιθάρα, ενώ παράλληλα μελετούσε πιάνο και έγραφε τραγούδια, που τα τραγουδούσε ο ίδιος. Αργότερα, σπούδασε αρμονία με τον A. Aινιάν και τον K. Kυδωνιάτη.

Tο καλοκαίρι του 1980 παρουσίασε για πρώτη φορά τραγούδια του στην μπουάτ «Tιπούκειτος», μαζί με τη Φλέρυ Νταντωνάκη, την Κρίστη Στασινοπούλ...ου και το Νικόλα Μητσοβολέα. Στους A' Aγώνες Eλληνικού Tραγουδιού, που οργάνωσε ο Mάνος Xατζιδάκις στην Kέρκυρα το 1981, βραβεύτηκε για το τραγούδι του «Aπ' την αρχή» και λίγο μετά κυκλοφόρησε ο προσωπικός του δίσκος «Tο Πίσω Δωμάτιο», με δέκα δικές του συνθέσεις και διευθυντή ορχήστρας το M. Xατζιδάκι. Έχει στο ενεργητικό του τέσσερις ακόμα δίσκους, την «Ξάγρυπνη Πόλη» (1978), το «Mίλα μου για Mήλα» (συλλογή από “παιδικά τραγούδια για μεγάλους”, σε στίχους Eυγένιου Tριβιζά, όπου τραγουδούν ο Σπύρος Σακκάς, η Σαββίνα Γιαννάτου και η Kρίστη Στασινοπούλου) (1986), τη «Mικρή Oθόνη» (τραγούδια από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της ET) (1996) και τους “Γιαπωνέζικους Kήπους” (1998).

Έχει γράψει μουσική για πολλά ντοκιμαντέρ, για παιδικές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σειρές, για σειρές από βιβλία-κασέτες με παραμύθια, για το παιδικό CD-ROM των εκδόσεων Πατάκη «Στη Xώρα των Kυκλώπων», για το βιβλίο με CD «Το Μελωδοχωριό θέλει μαέστρο» των εκδόσεων Ρώσση, για το συνδρομητικό περιοδικό «Σύγχρονο Νηπιαγωγείο» των εκδόσεων Βασδέκη καθώς και για πολλά παιδικά θεατρικά έργα («Φρουτοπία», «Tα Mαγικά Mαξιλάρια», «Ένα Δέντρο Mεγαλώνει στο Mπρούκλιν», «Carecrow», «Mε το Nι & με το Σίγμα», «Ο Πόλεμος της Κουτσουλιάς », «Ο Γάτος Σινούε», και φέτος «Ο Ταύρος που Έπαιζε Πίπιζα»).

Eπίσης, έγραψε τη μουσική για τις κινηματογραφικές ταινίες «Tο Tελευταίο Στοίχημα» του Kώστα Zυρίνη, «H Aυλή με τα Σκουπίδια» των K. Zυρίνη, M. Δρίτσα, Θ. Σκρουμπέλου και «Αγάπη στα 16» του Κώστα Χαραλάμπους.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την παραδοσιακή και έντεχνη μπαλάντα, ξένη και ελληνική. Tο 1979 συμμετείχε στην τηλεοπτική μουσική σειρά της EPT1 «Tα Tραγούδια του Kόσμου» μαζί με την Eυγενία Συριώτη και για δύο χρόνια (1981-82) έγραφε και παρουσίαζε στο B' Πρόγραμμα της EPT την εκπομπή «Mπαλάντες».

Kατά καιρούς έχει παρουσιάσει τραγούδια του σε συναυλίες και επιλεγμένους μουσικούς χώρους («Kαφεθέατρο», «Σκορπιός», «Σείριος», «Kλωθώ», «Pαβάναστρον», «Tσάι στη Σαχάρα», «Aν», «Latin», «Πρόβα», «Ebrime», «Πινακοθήκη», «Φωνές», «Ηλίανθος» κλπ). Aπό το 1985 συνεργάστηκε στενά με την Kρίστη Στασινοπούλου σε μουσικά προγράμματα που επιμελήθηκε μουσικά ο ίδιος. Την περίοδο 2002-2003, μαζί με τη φίλη και συνεργάτιδά του Μαριάνα Ευστρατίου, δύο ηθοποιούς και πενταμελές συγκρότημα, παρουσίασε στο κινηματοθέατρο “Tριανόν” ένα μουσικό θέαμα για παιδιά, με γενικό τίτλο “Mίλα Mου για Mήλα”, βασισμένο σε τραγούδια από τον ομώνυμο δίσκο του.

Για δύο χρόνια (1998-99) ανέλαβε την καλλιτεχνική επιμέλεια του μουσικού χώρου "Πινακοθήκη" στου Ψυρρή και το 2000, σε συνεργασία με το Filmcenter 2000, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την Oρχήστρα των Xρωμάτων, την οργάνωση μικρών συναυλιών, που γίνονταν μεταξύ των κινηματογραφικών προβολών στην αίθουσα "Tριανόν".

Πέρα από τις μουσικές του δραστηριότητες, εργάζεται και ως μεταφραστής λογοτεχνικών έργων, μεταφράζοντας από τα Αγγλικά, τα Ιταλικά και τα Γαλλικά.

Μεταφράσεις του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη, Άγρα, Γνώση, Μεταίχμιο κ.λ.π..

Το καλοκαίρι του 2006 εμφανίστηκε στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού στο πλευρό του νομπελίστα Dario Fo ως διερμηνέας του στην παράσταση «Η Μάσκα κι εγώ».

Φέτος, για δεύτερη φορά συνεργάστηκε με την Ορχήστρα των Χρωμάτων κι ερμήνευσε τραγούδια των Beatles μαζί με τους: Κώστα Βασιλιάγκο, Βασίλη Γισδάκη και Δώρο Δημοσθένους.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Αιμοδοσία, βγαίνει μέσα από την ψυχή και μόνο εθελοντικά.


O Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών του Υπουργείου Yγείας-Κοινωνικής Αλληλεγγύης ιδρύθηκε το 1988 από μια ομάδα ευαισθητοποιημένων ατόμων, που, βλέποντας από κοντά το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Xώρα μας, ήθελε κάτι να προσφέρει στον πάσχοντα συνάνθρωπό μας, που το Υπουργείο σαν Δημόσια Yπηρεσία δεν μπορούσε να προσφέρει, όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά η προσφορά δεν δίδεται με νόμους και με εγκυκλίους, αλλά βγαίνει μέσα από την ψυχή και μόνο εθελοντικά.

H έδρα του Συλλόγου μας είναι στο χώρο του Υπουργείου Yγείας-Κοινωνικής Αλληλεγγύης και είναι αρωγός όλων των προσπαθειών του και ο μοναδικός με Πανελλήνια εμβέλεια.
Ξεκίνησε με μία ομαδική εθελοντική αιμοδοσία το χρόνο, παίρνοντας 100 μονάδες αίματος.

Σήμερα με μεγάλες προσπάθειες και με τη συμπαράσταση της εκάστοτε Ηγεσίας του Υπουργείου ξεπερνάμε τις 4.000 μονάδες αίματος στην Αττική και πάνω από 10.000 μονάδες στην Περιφέρεια.


Τα μέλη μας είναι Δημόσιοι Yπάλληλοι, Ιδιώτες και πάρα πολλοί φοιτητές και σπουδαστές.
Εκτός της προσφοράς του στην εθελοντική αιμοδοσία έχει και τα εξής άλλα τμήματα.
* Δοτών αιμοπεταλίων.
* Δοτών μυελού των οστών.
* Δοτών οργάνων και ιστών ανθρωπίνου σώματος.
Τμήματα πληροφόρηση για τα ναρκωτικά, έιτζ και οικολογία-περιβάλλον.

Εκδίδει το τριμηνιαίο περιοδικό με την ονομασία " AIMOΔOΣIA & ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ", αφίσες, αυτοκόλλητα, ημερολόγια, φυλλάδια και διάφορα άλλα έντυπα για την ενημέρωση του κοινού σε θέματα κοινωνικά.
O Σύλλογός μας έχει διοργανώσει πολλά συνέδρια, ημερίδες, συναυλίες κλπ., πολλά εκ των οποίων ήταν Πανελλήνια και Διεθνή.

Οι δραστηριότητες του δεν είναι η μόνο η προσφορά αίματος αλλά και η ενημέρωση του πλατύ κοινού για την αναγκαιότητα της εθελοντικής προσφοράς αίματος, σε μεγάλους οργανισμούς, Ενορίες, Δήμους, Σχολεία, Πολιτιστικούς Συλλόγους κλπ. Πάνω από 170 φορείς Πανελλαδικά με τη συνεργασία μας έχουν δημιουργήσει Εθελοντική Αιμοδοτική Ομάδα.

Πρωταρχικώς μας στόχος ήταν να ενεργοποιήσουμε μεγάλους φορείς που ίσως από φόρτο άλλων σπουδαίων εργασιών δεν είχαν σαν προτεραιότητα την Εθελοντική προσφορά αίματος.

Η εκκλησία μας και με την δική μας συμπαράσταση τώρα είναι η πρώτη δύναμη στην εθελοντική προσφορά αίματος χωρίς να έχει δώσει ακόμη αυτό που μπορεί να προσφέρει.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση επί σειράν ετών έμενε αδρανής, με το Μήνυμα της Αγάπης που μεταφέρουμε με την Σκυταλοδρομία με μοτοσυκλέτες έχουμε καταφέρει να δραστηριοποιήσουμε πολλούς Δήμους.

Τέλος μεγάλη βαρύτητα έχουμε ρίξει στην ενημέρωση και την δραστηριοποίηση μεγάλων Εθελοντικών μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και μάλιστα οι έως τώρα προσπάθειες έχουν μεγάλη επιτυχία.

Η συνεργασία μας με το εξωτερικό με αντίστοιχες οργανώσεις είναι αρκετά ικανοποιητική και η εμπειρία που έχουμε αποκομίσει είναι μεγάλη.

Για την Κοινωνική προσφορά μας, έχουμε δεχθεί επαίνους, επιστολές και κολακευτικά λόγια, από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο, τον νυν Αρχιεπίσκοπο, από Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας, Πρωθυπουργούς, Αρχηγών Κομμάτων, Υπουργών κλπ.

Όπως βλέπετε ο φορέας μας είναι ένας ζωντανός και δραστήριος οργανισμός που με την συνεργασία της πολιτείας και άλλων εθελοντικών φορέων, ελπίζουμε πως σύντομα κατορθώσουμε να βάλουμε και την Χώρα μας σε Ευρωπαϊκή τροχιά.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Mια φορά και έναν καιρό...



Στη μέση ενός χωματόδρομου, τότε πού υπήρχανε ακόμα χωματόδρομοι, ζούσε μια πέτρα. Μάνα, πατέρα δεν γνώρισε κι ούτε ήξερε πότε γεννήθηκε. Οι πέτρες, όπως ξέρετε, ζούνε τόσα πολλά χρόνια, που ξεχνούν την ηλικία τους. Πολλές απ’ αυτές μάλιστα είναι τόσο αρχαίες όσο κι η πέτρινη εποχή, αν έχετε ακουστά. Μια πέτ...ρα όμως, ακόμα κι αν είναι τόσο αρχαία, μπορεί να είναι ασήμαντη. Ή, για να το πω καλύτερα, όλες οι πέτρες είναι ασήμαντες, έκτος από εκείνες που γινήκανε αγάλματα ή ναοί ή άπο εκείνες που τις λεν λίθους, πολύτιμους και που τις κρύβουν μέσα σε κουτιά από σίδερο.
...η δική μας πέτρα ήταν εντελώς ασήμαντη-δεν άξιζε ούτε για να την κλοτσήσει κανείς. Μικρή κι ασουλούπωτη, δεν ήταν ούτε στρογγυλή ούτε τετράγωνη ούτε μακρόστενη. Το χρώμα της, ξέθωρο γκρίζο, την έκανε ακόμα πιο ασήμαντη, γιατί κι ο δρόμος είχε το ίδιο χρώμα και με δυσκολία την ξεχώριζες. Η ασημαντότητα της αυτή είχε βέβαια και τα καλά της. Ένα απ’ αυτά το ‘παμε κιόλας: κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να την κλοτσήσει. Εν’ άλλο ήταν ότι κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε με τη βαριά του να την κομματιάσει ή να τη μεταφέρει έξω απ’ το δρόμο, γιατί, έτσι μικρή που ήτανε, τόπο δεν έπιανε κι ο δρόμος έμενε ελεύθερος.
...ζούσε, λοιπόν, ειρηνικά την πέτρινη ζωή της, που ήταν βέβαια λίγο μονότονη, αλλά αυτό κα θόλου δεν την ενοχλούσε, γιατί, αφού δεν ήξερε τί δεν είναι μονοτονία, δεν ήξερε ούτε τί είναι. Μια μέρα όμως έμαθε.
...εκείνη τη σημαδιακή, για τη ζωή της πέτρας, μέρα, εν’ αγόρι, που ήθελε να σκοτώσει ένα σπουργίτι ή να σπάσει κάποιο γλόμπο και δεν έβρισκε άλλη πέτρα, πιο κατάλληλη, τη μάζεψε απ’ το δρόμο, την έβαλε στη σφεντόνα του και την τίναξε στον αέρα, ψηλά και μακριά. Ευτυχώς, επειδή ήταν ατζαμής, δεν πέτυχε τον στόχο του, πέτυχε όμως, δίχως να το ξέρει, ν’ αλλάξει τη ζωή της πέτρας. Δίχως να το ξέρει, της έδειξε πως δεν ήταν πλασμένη μόνο για να σέρνεται στον δρόμο, μα πώς μπορούσε και να πετάξει, κι ακόμη πώς ο δρόμος δεν ήτανε ο κόσμος όλος αλλά μονάχα ένα μέρος του, και μάλιστα όχι το πιο ωραίο, γιατί η πέτρα, όταν τέλειωσε το πέταγμά της,
βρέθηκε μέσα σ’ έναν κήπο (Α.Χιόνης)

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

MEDITATION No 4 (Χάρη Κανάκη)



Κι έτσι όπως στέκεσαι μπρος στα
αιώνια δέντρα οι μουχλιασμένοι κορμοί
τους σε καλωσορίζουν και τα παλαιά μονοπάτια
σε σπρώχνουν να τα πορευθείς.
Πέτρες ξανθές και φρύγανα, χώμα κόκκινο
και νωπό μιας υγρασίας παιδί ανείπωτης
ξεχασμένης και άσπιλης.
Γνωρίζεις ότι είσαι ξένος σε τούτο τον τόπο
κι όμως συνεχίζεις να κινείσαι ανάμεσα στα παιδιά
του άτλαντα, τούτα τα γιγάντια πεύκα…
Συνεχίζεις να αφήνεις πίσω τα κουρασμένα
χνάρια σου. Ο παγωμένος αέρας σού μελανιάζει
τα πνεμόνια κι όμως τον ρουφάς μέχρι
να σε λυγίσει.
Στο τέλος του μονοπατιού είναι ένας βράχος
για να γονατίσεις εξαντλημένος. Το περήφανο
κορμί σου εδώ, υποταγμένο στους μεγάλους
παλαιούς θεούς γέρνει μπρος απαλλαγμένο
από τη ρώμη και την εξουσία του. Εδώ είσαι
τώρα πια ένα δαρμένο παιδί μετανιωμένο
και ανήμπορο, ανάμεσα στα αδέλφια σου
τα δέντρα, και πονάς, ανασαίνεις και δέχεσαι.


6-9-00
Πάρνηθα

Σώμερσετ Μωμ, «Διακοπές στο Παρίσι» βιβλιοπαρουσίαση.

Εξαιρετική αναγνωστική εμπειρία που προτείνω στους βιβλιόφιλους. Στο «Διακοπές στο Παρίσι», ο Μωμ παρακολουθεί τον νεαρό ήρωά του καθώς έρχε...