Γνωστός έως το 1832 ως Αγχεσμός, είναι ένα από τα πιο ρομαντικά μέρη που διαθέτει η Αθήνα. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές για τη σημασία του ονόματος του λόφου, ορατού λόγω ύψους (277μ) από κάθε σχεδόν σημείο της πόλης. Σύμφωνα με μία, οφείλεται σε προελληνική λέξη που σημαίνει μαστοειδές ύψωμα. Σύμφωνα με μία άλλη προέρχεται από τους λύκους που τριγύριζαν στην περιοχή, ή το φυτό «λύκος» που υπήρχε εκεί εν αφθονία. Ενδιαφέρουσα είναι και αυτή που εντοπίζει τ...ην ετυμολογία του στις λέξεις «λύκη» (=φως) και «βαίνω», δηλώνοντας την εμφάνιση του ήλιου από εκεί. Από τον Λυκαβηττό κατέβαινε ορμητικός χείμαρρος ο Βοϊδοπνίκτης, ο οποίος κατέληγε, μέσω των (σημερινών) οδών Κοραή και Σταδίου στην οδό Πειραιώς. Οι πρώτες προσπάθειες δενδροφύτευσης στέφθηκαν με απόλυτη αποτυχία λόγω των κατσικιών που έβοσκαν στους πρόποδες του λόφου, στα «Κατσικάδικα» (γύρω από την Δεξαμενή) και τα δενδράκια αποτελούσαν λουκούλλειο γεύμα γι’ αυτά.
Οι λάτρεις της φύσης και οι δεινοί περπατητές μπορούν να φτάσουν την κορυφή απολαμβάνοντας μία πανέμορφη διαδρομή ανάμεσα στα πευκοσκέπαστα μονοπάτια με τηn πλούσια βλάστηση, οι υπόλοιποι έχουν την επιλογή του Τελεφερίκ ή του δρόμου. Με όποιο τρόπο και αν βρεθεί όμως κανείς εκεί πάνω μαγεύεται το ίδιο από την υπέροχη θέα. Αν και τα πεζούλια, μπροστά στο κατάλευκο εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου που θυμίζει Κυκλάδες, είναι συνήθως γεμάτα κόσμο και τα κλικ των μηχανών παίρνουν φωτιά, την ώρα της δύσης απλώνεται μία παράξενη ησυχία και γαλήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου