Ένα Σάββατο, μετά το σχολείο,
έφτασα σπίτι αλλά δεν βρήκα κανέναν εκεί.
Περίμενα μέχρι πολύ μετά την ώρα του μεσημεριανού,
οπότε άρχισα να ανησυχώ.
Ίσως να με είχαν εγκαταλείψει.
Καθώς το απόγευμα περνούσε και χανόταν,
άρχισαν να μου λείπουν.
Το δωμάτιο έδειχνε τόσο ανυπόφορο,
τόσο άδειο, που με τρόμαζε.
Άρχιζα να πεινάω.
Κοίταξα στο κελάρι, αλλά δεν υπήρχε τίποτε.
Δε μπορούσα να αντέξω άλλο αυτή την αίσθηση του κενού,
κι έτσι βγήκα έξω και πέρασα το απόγευμα
τριγυρνώντας στα παζάρια που υπήρχαν ολόγυρα.
Περιπλανήθηκα κοιτάζοντας πεινασμένα
στα παράθυρα των μαγειρείων τα προκλητικά,
αχνιστά ψητά κοψίδια από χοιρινό και βοδινό,
και τις χρυσοκάστανες τηγανητές πατάτες
πνιγμένες στη σάλτσα.
Απ' εκεί εμπνεύστηκα τον πεινασμένο αλήτη
που ενσάρκωσα στις ταινίες μου.
Μπήκα σ' αυτή τη δουλειά για τα χρήματα.
Η αγάπη για την τέχνη ήρθε μετά.
Αν κάποιοι απογοητεύονται από αυτήν την ομολογία μου, λυπάμαι.
Αλλά είναι αλήθεια.
Αντιλαμβάνομαι πως οι εποχές και
οι περιστάσεις με ευνόησαν.
Ένιωσα το χάδι της συμπάθειας του κόσμου,
αγαπήθηκα και μισήθηκα.
Όποιες κακοτοπιές κι αν πέρασα,
πιστεύω πως η καλή και η κακή τύχη
περνούν απρόβλεπτα, σαν τα σύννεφα.
Τσάρλι Τσάπλιν - "Η αυτοβιογραφία μου"
Ήταν γνωστός για τις καινοτόμες τεχνικές παραγωγής των ταινιών του, αν και ο ίδιος τις κράτησε ως επτασφράγιστο μυστικό.
Είχε πει κάποτε ότι η αποκάλυψη των μεθόδων του θα ήταν παρόμοια με το spoiler ενός μάγου στην ψευδαίσθηση που έχει δημιουργήσει.
.
.
Έχει πεί:
Μια μέρα χωρίς γέλιο είναι μια μέρα χαμένη...Η ζωή σε περιγελά όταν είσαι δυστυχισμένος.
Η ζωή σου χαμογελά όταν είσαι ευτυχισμένος.
Αλλά η ζωή σου υποκλίνεται όταν κάνεις άλλους ευτυχισμένους.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ωριμότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε μετριοφροσύνη.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε σεβασμό
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυτοπεποίθηση
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε απλότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”.
Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι αυταγάπη.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου όλα συμβαίνουν.
Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω ικανοποίηση.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο.
Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα σοφία της καρδιάς.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες. Σήμερα ξέρω ότι αυτό είναι η ζωή!
Τίποτα δεν είναι για πάντα σε αυτόν τον κόσμο, ούτε καν τα προβλήματά μας.Λατρεύω να περπατάω στη βροχή γιατί κανείς δεν μπορεί να δει τα δάκρυά μου....Ο Τσάρλι Τσάπλιν γεννήθηκε στις 16/4/1889
Charlie Chaplin
16 Απριλίου 1889 - 25 Δεκεμβρίου 1977
Της συνεργάτιδας Χριστίνας Κωστή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου