Αν με ευνόησε η ζωή; Και ναι, και όχι. Είχα την ατυχία να πάθω μικρή μια άσχημη λοίμωξη (σταφυλόκοκκο) που μου άφησε κουσούρια και για την οποία η θεραπεία ανακαλύφθηκε λίγους μήνες μετά - αν την είχα πάρει έγκαιρα θα ήμουν υγιής, από την άλλη, βέβαια, μπορεί να μη γινόμουν ποτέ ποιήτρια. Το ποίημα, βλέπετε,
πρέπει να έχει κάποια πληγή για να ακουμπήσει, ψυχική ή σωματική.
Έγραφα από κοριτσάκι.
Πρωτοδημοσίευσα στο περιοδικό 'Καινούργια Εποχή'' το 1956.
Ήταν το ποίημα ''Μοναξιά''.
Ο νονός μου, ο Νίκος Καζαντζάκης, όταν το διάβασε ενθουσιάστηκε,
μου έκανε κριτική διθυραμβική αλλά δεν τον πήρα σοβαρά,
άργησα να πιστέψω στη γραφή μου.
Αν είμαι αισιόδοξη για το μέλλον της ποίησης;
Όσο υπάρχουν άνθρωποι,
πάντα θα υπάρχει αυτή η βαθιά εσωτερική ανάγκη που την υπαγορεύει.
Θα συμβούλευα όποιον επιθυμεί να γίνει ποιητής,
να σκύψει καταρχάς στην πραγματικά μεγάλη ποίηση.
Να νιώσει ξετρελαμένος μαζί της, όπως εγώ μικρότερη,
όταν ανακάλυψα τον Καβάφη, κι ύστερα να βάλει πλώρη για τα βαθιά.
Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ
Πηγή: lifo. gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου