Ο ένας μικρός θεός κοίταξε τον άλλο ερευνητικά και καχύποπτα.Για λιγο έμειναν σιωπηλοί,ώσπου ο ένας είπε στον άλλο:"Δεν είσαι αληθινός".Ο άλλος τον κοίταξε και του είπε:"...ούτε εσύ είσαι αληθινός".
Ο ουρανός τότε σκοτείνιασε απότομα και μια δυνατή καταιγίδα ξέσπασε πάνω στα κεφάλια και των δύο.
Έτρεξαν και κρύφτηκαν κάτω από ένα πυκνόφυλλο δέντρο.Όταν η καταιγίδα σταμάτησε είχαν και οι δύο άσπρα μακριά μαλλιά,πλούσια γένια και ήταν και οι δυό τους πολλά χρόνια γεροντότεροι.
Κοίταξαν με μισόκλειστα μάτια τον ουράνιο θόλο και εκεί ψηλά είδαν την αλήθεια να τους κοιτάζει. ( ...από την ανέκδοτη ποιητική συλλογη του Χάρη Κανάκη:"ΠΛΑΓΙΟ ΦΩΣ").
με μαγεψε η δυναμη του ουρανου και η αληθεια του! παντα τον συμβουλευομουνα και τον συμβουλευομαι, αλλα ποτε δεν καταφερα να εκφρασω με λογια αυτο που νιωθω απ την επικοινωνια μαζι του. γι αυτο καιτα λογια απ το ποιημα με μαγεψαν.
ΑπάντησηΔιαγραφή