Ο Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας, ποιητής, δραματουργός και κριτικός.
Διακρίθηκε για το σπουδαίο συγγραφικό τού έργο, που περιλαμβάνει πεζά, δοκίμια και θεατρικά έργα, αλλά και για το ταλέντο του στην ποίηση. Η πολυτάραχη προσωπική του ζωή και οι επιλογές που έκανε, σε συνδυασμό με την επιδεξιότητά του στη χρήση της γλώσσας τον κατέστησαν ανατρεπτική και αξέχαστη φιγούρα τού 19ου αιώνα. Μέχρι και σήμερα θεωρείται από πολλούς λογοτεχνική ιδιοφυΐα και αξεπέραστος φιλόσοφος και στοχαστής.
Σύμφωνα, μάλιστα, με το Βρετανό συγγραφέα Άλλαν Περσυ, ο Όσκαρ Ουάιλντ είναι “ο καλύτερος δημιουργός αφορισμών τής σύγχρονης ιστορίας”. Τα αμέτρητα ευφυολογήματα και αποφθέγματα που αποδίδονται σε αυτόν, μπορούν να αποτελέσουν άριστα μαθήματα για μια ευτυχισμένη, απλή και απαλλαγμένη από συμπλέγματα ζωή.
Να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι είναι έτσι κι αλλιώς πιασμένοι.
Πολλοί άνθρωποι ζουν μια ζωή που δεν είναι αληθινά δική τους. Προσπαθούν να ικανοποιούν τους άλλους, αγνοώντας τα δικά τους θέλω, άλλες φορές ακολουθώντας το δρόμο των γονιών τους ή των προσδοκιών που η κοινωνία έχει από αυτούς.
Όλοι είμαστε στο ίδιο λούκι, όμως μερικοί από εμάς κοιτούν τα άστρα.
Η ρήση αυτή είναι απόσπασμα από το θεατρικό του έργο η “Βεντάλια τής λαίδης Γουίντεμιρ” και μας επισημαίνει τη σπουδαιότητα τής οπτικής γωνίας που υιοθετούμε, για να αντιμετωπίσουμε τα συμπτωτικά και ασυμπτωματικά γεγονότα τής ζωής μας.
Δεν είμαι τόσο νέος ώστε να γνωρίζω τα πάντα.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ θεωρούσε την εμπειρία υπερεκτιμημένη. Γνώση δεν σημαίνει απαραίτητα σοφία και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις φέρει αντίθετα, ανεπιθύμητα αποτελέσματα, αποπροσανατολίζοντας και περιπλέκοντας το δρόμο για την εκπλήρωση τού τελικού μας στόχου.
Πάντα να συγχωρείς τους εχθρούς σου. Τίποτα δεν τους ενοχλεί περισσότερο.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο απελευθερωτικό από την αποδέσμευση όσων μας κατατρώνε και μας πικραίνουν. Μια προσβολή, ένα κακόβουλο σχόλιο ή μια λανθασμένη φήμη για το πρόσωπό μας είναι τόσο σημαντική όσο η αξία που εμείς της δίνουμε.
Ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν.
Το απόφθεγμα αυτό αποτελεί το απόσταγμα τής φιλοσοφίας τού Ουάιλντ για τη ζωή. Ήταν ένας άνθρωπος βασανισμένος, με πολλά πάθη. Ήξερε, όμως, να απολάμβάνει τη ζωή, με τα καλά και τα κακά της, αντλώντας ευχαρίστηση από όλες τις εκφάνσεις της. Γι' αυτό και συμπληρώνει, πως “κανείς δε μετανιώνει για όσα έκανε... μα για όσα ήθελε να κάνει και δεν έκανε ποτέ.”
Καθήκον είναι αυτό που περιμένουμε από τους άλλους, όχι αυτό που κάνουμε οι ίδιοι.
Πολλές φορές έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τους ανθρώπους που συναναστραφόμαστε, ξεχνώντας πως βασική υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας είναι να είμαστε κύριοι τής ζωής μας, να γνωρίζουμε τα όριά μας και να έχουμε πίστη σε εμάς. Όταν μπορέσουμε να πετύχουμε αυτό, οι απαιτήσεις μας για τους άλλους θα μετριαστούν και θα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην κατάκτηση τού αυτοελέγχου και αυτογνωσίας.
Η εξομολόγηση, όχι ο παπάς, μας δίνει την άφεση.
Συζητώντας ένα πρόβλημα, μια σκέψη ή μια κακή πράξη που κάναμε δεν περιμένουμε από το συνομιλητή μας να πει τη μαγική φράση “Δεν πειράζει” ή “Σε συγχωρώ” για να νιώσουμε καλύτερα και να συμφιλιωθούμε ξανά με τον εαυτό και τις πράξεις μας. Η ψυχική δύναμη, το κουράγιο που χρειάζεται για να ξεστομίσουμε το πρόβλημα και να το βγάλουμε από μέσα μας, αυτά τα ίδια το ξορκίζουν και συντελούν στην αποτελεσματική λύτρωση τού πόνου μας. Έτσι, μετατρέπουμε κάθε δύσκολη στιγμή σε χρήσιμη εμπειρία.
Ποτέ οι άνθρωποι δεν είναι τόσο ασήμαντοι, όσο όταν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά.
Εδώ ο Ουάιλντ μιλά για τη ματαιοδοξία. Η συμβουλή που δίνει είναι να ψάχνουμε τις ισορροπίες μέσα μας, να σεβόμαστε τη θνητή φύση μας και να μην ξεφεύγουμε εκτός ορίων.
Ο καθένας μπορεί να συμμεριστεί τα βάσανα ενός φίλου. Χρειάζεται, όμως, πραγματικά εξαίρετος χαρακτήρας για να συμμεριστεί κανείς την επιτυχία του.
Οι πραγματικοί φίλοι είναι σπάνιο είδος και οι περισσότεροι άνθρωποι που μας περιβάλλουν είναι απλώς γνωστοί μας. Από πλευράς του συνομιλητή μας όταν εκμυστηρευόμαστε μια σκέψη που μας ταλαιπωρεί ή ένα προσωπικό πρόβλημα, είναι πολύ εύκολο να κουνήσει καταφατικά το κεφάλι, δίνοντάς μας να καταλάβουμε πως “κατανοεί τη θέση μας και συμπάσχει”. Όταν, όμως, πρόκειται για προσωπική επιτυχία ή για ευχάριστο γεγονός και τα συναισθήματα τού συνομιλητή μας δεν είναι ειλικρινή, πολύ δύσκολα θα χαρεί με τη χαρά μας, θα γιορτάσει με το θριάμβό μας και θα νιώσει περηφάνια για εμάς. Η ζήλια και η υποτίμηση των κατορθωμάτων μας είναι οι πρώτες αντιδράσεις του, αποδεικνύοντας πως μάλλον δεν διάκειται φιλικά απέναντί μας. Άλλωστε, με την υποτιθέμενη κατανόηση τού προβλήματός μας στην πρώτη περίπτωση, εκπληρώνεται η επιθυμία του να νιώσει καλά μέσα στα δικά του προβλήματα. Για αυτό, ας μην έχουμε αυταπάτες, κι ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε αυτούς που όσο αληθινά θα λυπηθούν με τα βάσανα, άλλο τόσο αληθινά θα απολαύσουν τις χαρές μας.
Πηγή: Όσκαρ Ουάιλντ 99 μαθήματα σοφίας για μια ευτυχισμένη ζωή εδώ και τώρα-Άλλαν Πέρσυ
Πηγή: iefimerifa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου