«Καμιά φορά, δεν έχεις φράγκο. Κι αυτό πονάει, όπως
μου είπες. Σε κρατάει ευτυχώς η σκέψη πως όλο αυτό έχει πέσει επάνω σου
λόγω της ακεραιότητάς σου...
Δε χρειάζεται πόλεμος για να βγάλουμε ήρωες. Έτσι, μού
είπες. Κάθε μέρα είναι πόλεμος για όσους είναι δίκαιοι.
Τα παιδιά των δικαίων δεν έχουν χαρτζιλίκι. Η γυναίκα τους
χωρίς τα λούσα της. Οι ίδιοι παντελώς ταπεινωμένοι και Δευτέρα και Τετάρτη και
Σάββατο και Κυριακή και κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, όπου υπάρχει εορτή.
Είπες «όχι», ρε μαγκάκι, λόγω της εντιμότητάς σου. Τους το
πέταξες στα μούτρα, ε; Και, τώρα, το πληρώνεις, ή μάλλον δεν έχεις να πληρώσεις.
Για τον τίμιο άνθρωπο, που έμεινε άφραγκος λόγω της
ακεραιότητάς του, κάθε μέρα είναι πόλεμος σαν απλήρωτη και ιδρωμένη βάρδια στις
μηχανές πλοίου πετρελαιοφόρου.
Δε χρειάζεται πόλεμος. Ήρωες έχουμε. Λόγω ακεραιότητας.
Έτσι, μού είπες.
Αλλά, και πόλεμος κανονικός να γίνει, πάλι αυτά τα
καημενάκια θα βγούνε μπροστά. Η ακεραιότητα της καθημερινότητας θα γίνει
ηρωισμός στο πεδίο της μάχης.
«Καημενάκι μου» σε έλεγε η γιαγιά σου. Έτσι, μού είπες.»
Αδέσποτο του δικτύου....
Ο τίτλος δικός μου.
SIRAH 68
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου