Χάρη Κανάκη: "Κάστρο ΧΛΕΜΟΥΤΣΙ Κυλλήνης" (4-9-03).

.

Αντίσταση μέχρις εσχάτων
…η ώρα έφτασε…
Το φως διαπέρασε τις επάλξεις

Μόνοι μας επιτέλους, εμείς και τα δόρατα των αλλότριων

να μας σκίζουν τις σάρκες
σαν λυσσασμένες ύαινες
και οι κραυγές τους να σκεπάζουν
τις οιμωγές των λαβωμένων μας συντρόφων.

Ποτάμι το αίμα, ποτίζει τις χάλκινες ρίζες των φραγκοσυκιών

που με τ’ απειλητικά αγκάθια τους
μετρούν τους αιώνες σαν γέροι καλόγεροι
στο κελί τους, με το σκοτεινό κομποσκοίνι στο χέρι.
Η θάλασσα στο βάθος απέραντη και γαλήνια,
δεν έχει καμία συμμετοχή στο δράμα μας.

Μονάχα η μυρωδιά της ξέρει να μπερδεύεται με τα υγρά μας

κόκκαλα, τα ματωμένα μας φρύδια
και το σίδερο που έγινε προέκταση του χεριού
μας, κομματιάζεται αστράφτοντας κάτω από
έναν ήλιο αδερφωμένο και ψεύτη.

Δεν υπάρχει πια χρόνος το φως διαπέρασε τις επάλξεις.

Να τώρα ο μαύρος καβαλάρης που μας πλησιάζει
απειλητικός, έχει ξεδιπλώσει το πορφυρό του λάβαρο
καλπάζοντας προς τα ρημαγμένα τείχη.

Το τέλος μας είναι γραμμένο πάνω στις βρώμικες πέτρες

και τα φρύγανα.

  (Β' Βραβείο στον Διαγωνισμό ποίησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών-2005)