Ελληνικά ήθη και έθιμα ( της συνεργάτιδος Στέλλας Μ. )

Τετάρτη, 27 Οκτωβρίου 2010

Ο Έλληνας έχει την ψυχοσύνθεση μπαγαπόντη, κομπλεξικού, πρώην υποτελή που ενώ ελευθερώθηκε, διατηρεί την ίδια ψυχοσύνθεση παρόλο που μαθαίνει ξένες γλώσσες σε φροντιστήρια..
Έχει κάτω από τη γλώσσα ένα μόνιμο -Αι στο διάολο-που περιμένει να εκτοξευθεί στο διπλανό του, είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να κατασπαράξει, να βρίσει, να σπρώξει, να πατήσει για να περάσει πρώτος, να προσβάλλει, να κοιτάξει αδιάκριτα από πάνω ως κάτω το διπλανό με ζήλια και εμφανή κακεντρέχεια, να μολύνει την πόλη του, να συμπεριφερθεί ρατσιστικά, ξεχνώντας ότι και εκείνος υπήρξε κάποτε μετανάστης στις φάμπρικες του Βερολίνου και στου Βελγίου τις στοές που λέει και το τραγούδι.. και και και.....διαψεύστε με αν μπορείτε! μια βόλτα σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης μας θα σας πείσει...
Επίσης, η συμπεριφορά του λαού, είναι πολύ χειρότερη από την αντίστοιχη κάποιων λαών της ανατολής, που όσο υπανάπτυκτοι κι αν θεωρούνται, επιμένουν να σέβονται ορισμένες άξιες που σχετίζονται με το κοινωνικό σύνολο, το ασθενές φύλο κλπ. Γιατί ο έλληνας δε σέβεται τίποτα.
Εν ολίγοις, δεν ξέρω τι έκανε ο αρχαίος έλληνας, εγώ έχω να πω για το νέο-έλληνα...
Επίσης ας σταματήσει πια αυτός ο μύθος του φιλόξενου λαού!!! Φιλοξενία αν υπάρχει, εμφανίζεται βασικά σε στενή, μικροαστική, οικογενειακή μορφή (αν είσαι συγγενής, φίλος), γιατί αν δε σε ξέρουνε, ούτε νερό δε σου δίνουν τσάμπα!
Απ τις λίγες ωραίες στιγμές, είναι όταν τύχει να πιαστούν χέρι χέρι σε μια στρογγυλή κατάνυξη, και τότε μόνο, καθώς χορεύουν, χαμογελάνε εγκάρδια σε όποιον βρεθεί κοντά τους...