"Στο καλό, φίλε...'' του Γιάννη Κουβάτσου

    Ένας πυροσβέστης πέθανε στο Παλαιό Φάληρο, προσπαθώντας να σώσει μια γυναίκα μέσα σε φλεγόμενο διαμέρισμα. Προφανώς, όταν τέλειωσε το οξυγόνο της συσκευής του, δεν ακολούθησε τις υπηρεσιακές οδηγίες να βγει έξω απˊ το κτίριο, συνέχισε την προσπάθεια και πέθανε μαζί με τη γυναίκα από ασφυξία.
    Θα τον κλάψουν οι δικοί του, θα εκφωνηθούν επίσημοι λόγοι στην κηδεία του και τέλος. Δεν θα καταγραφεί εις τας δέλτους της Ιστορίας, δεν θα διασωθεί τˊ όνομά του από τη συλλογική μνήμη, τον περιμένει η μοίρα των μικρών Ανθρώπων που γράφουν την εποποιΐα της καθημερινότητας , η λήθη δηλαδή. 
    Τα κιτάπια της Ιστορίας και τα σχολικά βιβλία έχουν θέση μόνο για Μεγάλους Μακελάρηδες, για Μεγάλους Φανφαρόνους, για Μεγάλους Ψυχάκηδες. Για όλους αυτούς τους αιμοσταγείς που οι τραλαλά κοινωνίες μας τους κάνουν αγάλματα, λεωφόρους, πλατείες, πρότυπα για τα παιδιά μας.
Στο καλό, φίλε...