ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ «Ο τελευταίος των Μοϊκανών» (συνέντευξη στον συνθέτη Κωνσταντίνο Λιγνό)

Διαβάστε στην παρακάτω διεύθυνση την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του μαέστρου Δημήτρη Αγραφιώτη στον Κωνσταντίνο Λιγνό στο μουσικό διαδικτυακό περιοδικό TAR με αφορμή  τη συναυλία που διοργανώνει προς τιμήν του η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών αυτή την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012.

http://www.tar.gr/content/

Προγραμματισμός δράσης "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ" (11-10-2012)

«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ»
Σαπφούς 10-Αθήνα, τηλ:2103213694, e-mail pmu@pmu.gr
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
16/10/2012
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Συνάδελφοι,
Στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 11 Οκτωβρίου ψηφίστηκε το Πλαίσιο πάλης και ο προγραμματισμός δράσης που εισηγήθηκε το Δ.Σ. του Σωματείου. Επίσης προχωρήσαμε στη συγκρότηση επιτροπής ανέργων, με στόχο την εξειδίκευση της δουλειάς του Σωματείου για τους άνεργους που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του Κλάδου.

Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στις παρακάτω κινητοποιήσεις:
1. Τετάρτη 17 Οκτωβρίου στις 11.00, Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 27) ενάντια στην κατάργηση του εποχικού επιδόματος, μέτρα προστασίας για τους ανέργους, μαζί με πρωτοβάθμια Σωματεία από τους κλάδους του επισιτισμού, οικοδόμοι, ξενοδοχοϋπάλληλοι. Προσυγκέντρωση στις 10.30. (*)
2. Πέμπτη 18 Οκτωβρίου, συμμετέχουμε στην 24-ωρη πανεργατική απεργία, κατεβάζουμε τα όργανα, δεν δουλεύουμε, δεν κάνουμε πρόβες ή μαθήματα. Συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στις 10.00 στην πλατεία Κάνιγγος. Προσυγκέντρωση στις 9.30. (*)
3. Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, μεγάλη κινητοποίηση του κλάδου (νυχτερινά κέντρα, μουσικά σύνολα, καθηγητές μουσικής, κ.ά.) προς την Βουλή, προκειμένου να καταθέσουμε στη κυβέρνηση και στα Κόμματα το Πλαίσιο πάλης που ψηφίστηκε στη Συνέλευση. (Λεπτομέρειες για την ακριβή ώρα της Συγκέντρωσης στις επόμενες ημέρες).
Συνάδελφοι, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο.
Να συζητηθεί άμεσα σε κάθε χώρο το Πλαίσιο πάλης και ο προγραμματισμός του Συλλόγου.
Καλούμε τους εργαζόμενους στα Μουσικά Σύνολα μέσα από Γενικές Συνελεύσεις να αποφασίσουν την συμμετοχή τους στις δράσεις του Συλλόγου.
Καλούμε τους μουσικούς των νυχτερινών κέντρων και τους καθηγητές μουσικής να προχωρήσουν σε συσκέψεις.
Η επίθεση που δεχόμαστε ως κλάδος και ως τμήμα της εργατικής τάξης είναι συντριπτική, στόχο έχει να επιβάλλει τη σύγχρονη δουλεία, να εργαζόμαστε με αντίτιμο ένα πιάτο φαγητό.
Πρέπει τώρα να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να σηκώσουμε την κοινή μας υπόθεση, τον αγώνα για τα δικαιώματά μας.

(*) Οι προσυγκεντρώσεις για Τετάρτη και Πέμπτη θα γίνουν στα γραφεία του Συλλόγου, Σαπφούς 10, πλατεία Κουμουνδούρου.


Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας
Βασίλης Παρασκευόπουλος Κώστας Σταυρόπουλος

(επισυνάπτεται το πλαίσιο πάλης)



1. ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ

Δικαίωμα σε σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους τους εργαζόμενους, όπως και για τους μουσικούς. Δημιουργία όρων σταθερού μισθού και μόνιμης εργασίας στο πλαίσιο της εναλλασόμενης συμμετοχής μας σε διάφορα καλλιτεχνικά σχήματα ή φορείς (Ορχήστρες, Μ.Μ.Ε., δισκογραφία).
Μονιμοποίηση όλων των μερικά απασχολούμενων. Μέχρι να καλυφθούν οι κενές οργανικές θέσεις με μόνιμο προσωπικό, έγκριση των αναγκαίων συμβάσεων (Ε.Ρ.Τ., Δήμοι, Μουσικά Σύνολα, Ωδεία). Είμαστε ενάντια στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στα εργολαβικά γραφεία, στις εταιρίες ‘κοινωνικού σκοπού’ και τις ΜΚΟ.
Υπεράσπιση των Σ.Σ.Ε. Επιστροφή στις αποδοχές του 2009. Ειδικές Συμβάσεις για εκτάκτους και ελαστικά απασχολούμενους. Κύρηξη ως υποχρεωτικής της Σ.Σ.Ε. για τα νυχτερινά κέντρα.
Μέτρα προστασίας για τους ανέργους. Καμία μείωση των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας. Επιδότηση ανεργίας για όλους τους ανέργους μέχρι να βρουν δουλειά στο ύψος του 80% του μισθού.
Να μην καταργηθεί το εποχικό βοήθημα των μουσικών. Να επανενταχθούν οι μουσικοί και τραγουδιστές των νυχτερινών κέντρων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά.
Ενιαίο καθολικό και αποκλειστικά δημόσια σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Βιβλιάριο υγείας για όλους.
Κατάργηση όλων των φορολογικών επιβαρύνσεων των μνημονίων που αφορούν εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα. Απαλλαγή από τους φόρους για τη λαϊκή οικογένεια με εισόδημα 40.000,00 € το χρόνο και 5.000,00 € για κάθε παιδί. Φορολογία των κερδών του κεφαλαίου με συντελεστή 45 %.
Κατάργηση του Φ.Π.Α. για τους καλλιτέχνες και του τέλους επιτηδεύματος.
Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία.

2. ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Οι εποπτευόμενοι από το ΥΠ.ΠΟ. φορείς να είναι αποκλειστικά δημόσιοι. Να σταματήσει η ιδιωτικοοικονομική - επιχειρηματική λειτουργία τους. Ο Πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα.
Καμία συγχώνευση Πολιτιστικών υποδομών σε Δήμους – Ε.Ρ.Τ. – κρατικά και επιχορηγούμενα Μουσικά Σύνολα.
Καμία χρηματοδότηση σε επιχειρηματικά συμφέροντα που διεισδύουν στο χώρο (ΜΚΟ, ‘φιλανθρωπικές οργανώσεις’, εργολαβικά γραφεία). Καμία φοροαπαλλαγή στην πολιτιστική χορηγία. Να ακυρωθεί η συμφωνία με το «Ίδρυμα Νιάρχος» για τη Λυρική Σκηνή.
Δημιουργία κρατικών συναυλιακών σκηνών σε κάθε δήμο της χώρας.

3. ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ. Αλλαγή του προσανατολισμού της, ώστε αντί να ενισχύει τα μέγαρα των πολυεθνικών ομίλων να κατευθύνεται στους δημιουργούς και τα σχήματα που παράγουν αληθινή και χρήσιμη κοινωνικά τέχνη.
Άμεση επιχορήγηση σε «Ορχήστρα Χρωμάτων», Κ.Ο.Ε.Μ., Κ.Ω.Θ., στο ύψος των λειτουργικών τους αναγκών. Έκτακτη χρηματοδότηση στο Ωδείο Αθηνών για να ξεπεράσει το οικονομικό του αδιέξοδο.



4. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Συστηματική καλλιέργεια της αισθητικής αγωγής μέσα από το συνολικό περιεχόμενο και τη λειτουργία της δωδεκάχρονης γενικής εκπαίδευσης με τη συμβολή και των μαθημάτων καλλιτεχνικής παιδείας (μουσική, εικαστικά κλπ.).
Δημιουργία δημόσιων κέντρων μουσικής παιδείας, σε επίπεδο Δήμων, τα οποία θα καλύπτουν ένα σύνολο σχολείων και θα παρέχουν δωρεάν τις απογευματινές ώρες μουσική εκπαίδευση σε κάθε μαθητή που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί ιδιαίτερα με την εκμάθηση μουσικών οργάνων, στελεχωμένα με μόνιμο προσωπικό υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
Ίδρυση ανώτατων σχολών μουσικής εκπαίδευσης, Δημόσιων και δωρεάν στο πλαίσιο μιας ενιαίας ανώτατης εκπαίδευσης για την επιστημονική μόρφωση των μουσικών εκτελεστών, μουσικών εκπαιδευτών και δημιουργών. Οι προτάσεις διαφόρων κυβερνήσεων για Ακαδημίες Τεχνών που έρχονται κατά καιρούς είναι κατώτερες των απαιτήσεων του κλάδου και των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Υπηρετούν τις ανάγκες της πολιτιστικής βιομηχανίας και συμβάλλουν ώστε να παραμείνει υποβαθμισμένη, αδιαβάθμιτη η καλλιτεχνική εκπαίδευση και ιδεολογικά χειραγωγημένη η Τέχνη.

Να αντιστοιχηθεί η αμοιβή των μουσικών που εργάζονται σε Δήμους και κρατικά Σύνολα με τις σπουδές τους. Δεν μπορεί ένας πτυχιούχος μουσικός να αμοίβεται σαν απόφοιτος Λυκείου.

Οι παραπάνω στόχοι εντάσσονται στο γενικότερο αγώνα μας για συγκρότηση Ενιαίου Δημόσιου (κοινωνικοποιημένου) Φορέα Τέχνης και Πολιτισμού, που με τους διάφορους οργανισμούς και τμήματά του (μουσικής, θεάτρου, κινηματογράφου, εικαστικών κλπ.) και την καθοριστική συμμετοχή των καλλιτεχνών θα οργανώσει σταδιακά όλη την παραγωγή και διανομή - προβολή του καλλιτεχνικού έργου και θα παρέχει στους συντελεστές του τα απαραίτητα μέσα, όπως κοινωνικό μισθό και τις αναγκαίες υποδομές, για να υπηρετήσουν ελεύθερα και συνειδητά την τέχνη τους και την αληθινή κοινωνική της αποστολή.

Σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις στο Μικρολίμανο

Μεγάλης αξίας ευρήματα στα αρχαία λιμάνια της Ζέας και της Μουνιχίας (σημερινό Μικρολίμανο) έφερε στο φως έρευνα του Δανέζικου Ινστιτούτου υπό την εποπτεία της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων για τα έτη 2010-2012.
Ειδικότερα στο αρχαίο λιμάνι της Μουνιχίας ανασκάφηκαν τα κατάλοιπα έξι νεώσοικων (χώροι με σκέπαστρο για τη φύλαξη πλοίων) που χρονολογούνται στα τέλη του 6ου –αρχές του 5ου αιώνα π.Χ . Οι νεώσοικοι εκτείνονται σε απόσταση περίπου 35 μέτρων από τη σημερινή ακτογραμμή και βρίσκονται σε βάθος μεγαλύτερο των 2 μέτρων. Οι ειδικοί τα χαρακτηρίζουν μνημειώδη τόσο μέγεθος όσο και κατασκευαστικά, αφού το πλάτος τους αγγίζει τα 6,2 μέτρα. Ο πλευρικός τοίχος αποκαλύφθηκε σε μήκος 10,3 μέτρων και πλάτος 1,6 μέτρων. Οι κιονοστοιχίες συνεχίζουν σε απόσταση 27,2 μέτρων και η κάθε βάση κίονα έχει διαστάσεις 1,6 x 1.6 μέτρα.
Οι νεώσοικοι κατασκευάστηκαν κατά τα πρώιμα χρόνια του δημοκρατικού πολιτεύματος της Αθήνας και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πιθανότητα ορισμένες από τις τριήρεις που πήραν μέρος στη ναυμαχία της Σαλαμίνας εναντίον των Περσών το 480 π.Χ. καθώς και εκείνες που ανήκαν στη Δηλιακή Συμμαχία να στεγάζονταν σε αυτούς τους νεώσοικους.
Στο αρχαίο λιμάνι της Ζέας ανασκάφηκαν τα κατάλοιπα επτά μη στεγασμένων νεωλκείων (slipways), πλάτους περίπου 8 μέτρων έκαστο. Αποτελούσαν κατά πάσα πιθανότητα χώρους για την αποθήκευση μεγαλυτέρων πολεμικών πλοίων (πεντήρεις). Αυτά τα επιβλητικά πολεμικά πλοία, τα οποία υπολογίζεται πως είχαν μήκος περίπου 45 μέτρων και πλήρωμα 377 ανδρών, εισήχθησαν στο Αθηναϊκό ναυτικό περίπου στα 320 π.Χ, στην αυγή της χρυσής εποχής του.

Πηγή:| iefimerida.gr

Όσκαρ Ουάιλντ ( 1854-1900 , Ιρλανδός συγγραφέας)

Υπήρξε πολύ πετυχημένος συγγραφέας, αλλά και από τους μεγαλύτερους δανδήδες της εποχής του. Σήμερα δεν θεωρείται μείζων συγγραφέας αλλά κάποια έργα του επιβιώνουν στο θεατρικό ρεπερτόριο, όπως: "Η σημασία του να είσαι σοβαρός", "Σαλώμη", "Ο ιδανικός σύζυγος", "Η βεντάλια της λαίδης Γουάιντερμηρ". Επίσης το μυθιστόρημά του "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" είναι σχεδόν κλασικό. Στο αποκορύφωμα της καριέρας του, έγινε πρωταγωνιστής σκανδάλου που συντάραξε το Λονδίνο, για τη σχέση του με τον νεαρό ποιητή Lord Alfred Douglas. Καταδικάστηκε και έκανε δυο χρόνια φυλακή.
Εκείνο για το οποίο περισσότερο θυμόμαστε τον Oscar Wilde είναι οι πάμπολλοι και πανέξυπνοι αφορισμοί του, που δεν έχουν χάσει μέχρι σήμερα τη φρεσκάδα τους.

•	Μ’ αρέσουν οι άντρες που έχουν μέλλον και οι γυναίκες που έχουν παρελθόν.
•	Τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να είσαι υπερβολικά μοντέρνος. Διατρέχεις το κίνδυνο να γίνεις ξαφνικά υπερβολικά ξεπερασμένος
•	Ο καλύτερος τρόπος ν’ αντιστέκεσαι σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύπτεις σ’ αυτόν.
•	Δεν υπάρχει τίποτε το υγιές γύρω από την λατρεία της ομορφιάς.
•	Η δουλειά είναι το καταφύγιο των ανθρώπων που δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο.
•	Κυνικός είναι αυτός που ξέρει την τιμή όλων των πραγμάτων, αλλά την αξία κανενός.
•	Η «απλή και καθαρή αλήθεια» είναι σπάνια καθαρή και ποτέ απλή.
•	Ο κριτικός οφείλει να εκπαιδεύει το κοινό. Ο καλλιτέχνης οφείλει να εκπαιδεύει τον κριτικό.
•	Η φύση μιμείται την τέχνη.
•	Να συγχωρείς τους εχθρούς σου. Αυτό τους κάνει να σε μισούν περισσότερο.
•	Το χειρότερο από το να μιλούν άσχημα για σένα είναι να μη μιλούν καθόλου για σένα.
•	Δεν μου αρέσει να μου δίνουν συμβουλές. Μπορώ να κάνω και μόνος μου λάθη.
•	Η αυτοκριτική έχει ένα προνόμιο: Όταν κατηγορούμε τον εαυτό μας, έχουμε την εντύπωση πως κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να μας κατηγορήσει.
•	Η φυσικότητα είναι απλώς μια πόζα και επιπλέον η πιο εκνευριστική απ’ όσες γνωρίζω.
•	Το βιβλίο αυτό δεν είναι ανήθικο, αλλά κάτι χειρότερο: Είναι κακογραμμένο.
•	Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις.
•	Πρέπει να παίζει κανείς πάντα τίμια, όταν έχει καλό φύλλο.
•	Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άλλοι άνθρωποι. Οι σκέψεις τους είναι οι απόψεις κάποιου άλλου, η ζωή τους μια μίμηση, τα πάθη τους ένα ρητό. (Από το "De Profundis", που ήταν ο απολογισμός -και η απολογία- της ζωής του)
•	Η ανώτερη μορφή ατομισμού είναι η δημιουργικότητα.
•	Μη δίνετε σημασία στις λεπτομέρειες, είναι η χυδαία πλευρά της ζωής.
•	Ο κυνισμός συνίσταται στο να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι.
•	Οι άντρες θέλουν πάντα να είναι η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Οι γυναίκες, αντίθετα, θέλουν να είναι η τελευταία γυναίκα ενός άντρα.
•	Οι τραγωδίες των άλλων διακρίνονται πάντα για την απελπιστική τους κοινοτοπία.
•	Οι άντρες παντρεύονται γιατί είναι κουρασμένοι. Οι γυναίκες γιατί είναι περίεργες. Και οι δύο απατούνται.
•	Το χειρότερο πράγμα με τους φανατικούς είναι η ειλικρίνεια.
•	Η συνέπεια είναι το τελευταίο καταφύγιο όσων δεν έχουν φαντασία.
•	Η ηθικολογία είναι η στάση που υιοθετούμε απέναντι σε ανθρώπους που δεν μπορούμε να υποφέρουμε.
•	Ο έρωτας φοβάται την αμφιβολία, και όμως μεγαλώνει από την αμφιβολία και πεθαίνει συνήθως μέσα στη βεβαιότητα.
•	Δεν υπάρχουν αδιάκριτες ερωτήσεις. Υπάρχουν μόνο αδιάκριτες απαντήσεις.
•	Δεν μεταθέτω ποτέ για αύριο ό,τι μπορώ να κάνω μεθαύριο.
•	Οι απλές καθημερινές χαρές είναι το τελευταίο καταφύγιο των πολυσύνθετων ανθρώπων.
•	Μου φαίνεται καμιά φορά πως ο Θεός, όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, υπερεκτίμησε τις ικανότητές Του.
•	Ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια.
•	Όταν ήμουν νέος, νόμιζα ότι το χρήμα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή. Τώρα που είμαι γέρος, το ξέρω.
•	Το χειρότερο πράγμα από το να σε κουτσομπολεύουν είναι το να μη σε κουτσομπολεύουν.
•	Πρέπει να είναι κανείς πάντα ερωτευμένος. Γι’ αυτό δεν πρέπει να παντρεύεται.
•	Το θεατρικό έργο ήταν επιτυχία. Το κοινό του ήταν αποτυχία.
•	Η γυναίκα αρχίζει με το να αποκρούει τις επιθέσεις του άντρα και καταλήγει στο να εμποδίζει την οπισθοχώρησή του.
•	Η εκπαίδευση είναι θαυμάσιο πράγμα. Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι τίποτε από όσα αξίζει να γνωρίζουμε δεν μπορεί να διδαχθεί.
•	Μόνο οι ρηχοί άνθρωποι δεν κρίνουν από την εξωτερική εμφάνιση. Το πραγματικό μυστήριο του κόσμου είναι το ορατό, όχι το μη ορατό.
•	Η ανυπακοή, στα μάτια όποιου έχει διαβάσει ιστορία, είναι η προπατορική αρετή του ανθρώπου. Από την ανυπακοή γεννήθηκε η πρόοδος, από την ανυπακοή και η επανάσταση.
•	Πολύ μακιγιάζ και λίγα ρούχα, αποτελούν πάντα ένα αλάνθαστο σημάδι απελπισίας σε μια γυναίκα.
•	Είναι απαράδεκτο να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Οι άνθρωποι είναι είτε γοητευτικοί είτε βαρετοί.
•	Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
•	Οι γυναίκες μάς αγαπούν για τα ελαττώματά μας. Αν έχουμε ελαττώματα, θα μας συγχωρέσουν τα πάντα, ακόμα και την ευφυΐα μας.
•	Ο ποιητής μπορεί να υπομείνει τα πάντα, εκτός από ένα τυπογραφικό λάθος.
•	Είτε η ταπετσαρία ξεθωριάζει είτε εγώ (τα τελευταία του λόγια…)
•	Οι γέροι πιστεύουν τα πάντα. Οι μεσήλικες υποψιάζονται τα πάντα. Οι νέοι ξέρουν τα πάντα.
•	Όταν εκπληρώνω τα καθήκοντα που έχω προς τον εαυτό μου, νοιώθω μια απέραντη ευχαρίστηση.
•	Με το να γίνεις μάρτυρας, κατορθώνεις να γίνεις διάσημος χωρίς να έχεις ταλέντο.
•	Μόνο οι άστατοι γνωρίζουν τις χαρές της αγάπης. Οι σταθεροί γεύονται την τραγωδία της.
•	Όταν ο τρίτος της σύζυγος πέθανε, έγινε ξανθιά και θλιμμένη.
•	Η μοναδική γοητεία του παρελθόντος είναι ότι είναι παρελθόν.
•	Η βάση της αισιοδοξίας είναι αγνός τρόμος.
•	Δεν έχω να δηλώσω τίποτα [στο τελωνείο] εκτός από τη μεγαλοφυΐα μου.
•	Ποτέ μην εμπιστεύεσαι μια γυναίκα που λέει την πραγματική της ηλικία. Αν μπορεί να πει αυτό, είναι ικανή για τα πάντα.
•	Στην αγάπη αρχίζουμε απατώντας τον εαυτό μας. Μόνο αργότερα απατούμε τους άλλους.
•	Ο καθένας γεννιέται βασιλιάς και οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν στην εξορία, όπως οι περισσότεροι βασιλιάδες.
•	Αυτοί που βρίσκουν άσχημα νοήματα σε ωραία πράγματα είναι διεφθαρμένοι χωρίς να είναι γοητευτικοί. Αυτό είναι ένα ελάττωμα.
•	Είχε μια από αυτές τις χαρακτηριστικές αγγλικές φυσιογνωμίες που τις βλέπουμε μια φορά και δεν τις θυμόμαστε ποτέ πια.
•	Το ποτήρι των ατυχιών της Ιρλανδίας έχει ξεχειλίσει εδώ και καιρό, αλλά δεν είναι γεμάτο.
•	Αντιπαθώ τα επιχειρήματα κάθε είδους. Είναι πάντα χυδαία και, συνήθως, πολύ πειστικά.
•	Οι πραγματικοί φίλοι σού την φέρνουν από μπροστά.
•	Στον αγώνα της ζωής, όποιος κι αν είναι ο στόχος σου, να κρατάς τα μάτια σου στο λουκουμά κι όχι στην τρύπα.
•	Όλος κόσμος υπήρξε ένα στρείδι για μένα, αλλά χρησιμοποίησα λάθος πιρούνι. (Παρωδεί παρόμοιο αφορισμό του Σαίξπηρ)
•	Όποτε οι άλλοι συμφωνούν μαζί μου, αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να έχω δίκιο.

Πηγή: www.gnomikologikon.gr

Ποιος ήταν ο πραγματικός Κόμης Μοντεχρήστος.

 Η συναρπαστική ιστορία του στρατηγού Τομάς Αλεξάντρ Ντυμά, πατέρα του συγγραφέα Αλέξανδρου Δουμά πατρός.

 

Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Παρίσι στις 14 Ιουνίου 1940 μία από τις πρώτες τους ενέργειες ήταν να ξηλώσουν το άγαλμα ενός θρυλικού στρατηγού, του Τομάς Αλεξάντρ Ντυμά (1762-1806). Οχι επειδή ανήκε στα επιφανέστερα τέκνα της Γαλλίας, αλλά επειδή ήταν μιγάς. Το άγαλμα αυτό, που είχε στηθεί το 1906, στην επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του στρατηγού (το όνομά του είναι χαραγμένο στη νότια πλευρά της Αψίδας του Θριάμβου), δεν ξαναστήθηκε έκτοτε.

Η ιστορία του Τομάς Αλεξάντρ Ντυμά (ή Αλέξ Ντυμά, όπως προτιμούσε να τον αποκαλούν) παρέμεινε σχεδόν άγνωστη τόσο στη Γαλλία όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Τη φέρνει τώρα στο διεθνές προσκήνιο όχι ένας Γάλλος, αλλά ένας Αμερικανός: ο Τομ Ράις, συγγραφέας και δημοσιογράφος των «New York Times», του «New Yorker» και της «Wall Street Journal», ο οποίος έγινε παγκοσμίως γνωστός με το βιβλίο του Furher - Χ. Memoirs of a Former Neo-Nazi (παρουσιάστηκε στο «Βήμα» στις 10/11/1996).

Η βιογραφία του Ράις The Black Count. Glory, Revolution, Betrayal, and the Real Count of Monte Cristo (Ο Μαύρος Κόμης. Η δόξα, η επανάσταση, η προδοσία και ο πραγματικός Κόμης Μοντεχρήστος) φέρνει στο προσκήνιο τη συναρπαστική ιστορία ενός ξεχασμένου στρατηγού, που γίνεται ακόμη συναρπαστικότερη επειδή, πρώτον ο στρατηγός ήταν πατέρας ενός από τους λαοφιλέστερους παγκοσμίως μυθιστοριογράφους, του Αλεξάνδρου Δουμά πατρός, και δεύτερον γιατί υπήρξε το πρότυπο δύο εμβληματικών χαρακτήρων της παγκόσμιας πεζογραφίας: του Ντ' Αρτανιάν των Τριών σωματοφυλάκων και - κυρίως - του Εντμόντ Νταντές, κεντρικού ήρωα στον Κόμη Μοντεχρήστο.

Μυθιστορηματική ζωή

Συχνά η ζωή είναι ανώτερη της μυθοπλασίας και αυτό εξηγεί ενδεχομένως τη γοητεία που ασκούν οι βιογραφίες. Η ζωή του Ντυμά είναι τόσο μυθιστορηματική όσο σχεδόν και τα πεζογραφήματα του γιου του. Ο στρατηγός γεννήθηκε στον Αγιο Δομίνικο. Ο πατέρας του ήταν γάλλος ευγενής και η μητέρα του μιγάδα που πέθανε από δυσεντερία όταν εκείνος ήταν 12 ετών. Στα 18 του ο πατέρας του τον πήρε μαζί του στο Παρίσι και φρόντισε να αποκτήσει υψηλού επιπέδου μόρφωση.

Ο Ντυμά εντάχθηκε στις τάξεις του Στρατού, διακρίθηκε στους πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης, έγινε στρατηγός στα 31 του και κατόπιν υπηρέτησε υπό τον Ναπολέοντα. Είχε, λένε, λεπτά σαν γυναικεία δάχτυλα αλλά ηράκλεια δύναμη. Υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων του και οι Αυστριακοί τον αποκαλούσαν Μαύρο Διάβολο. Αλλά στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο έπεσε σε δυσμένεια όταν άσκησε οξεία κριτική στον Βοναπάρτη. «Δεν άρεσε στον Ναπολέοντα να του αντιπαρατίθενται και ο Δουμάς ήταν από εκείνους που δεν δίσταζαν να πουν ανοιχτά τι σκέφτονται» λέει ο Ράις. Τον ανάγκασε λοιπόν να επιστρέψει το 1799 στο Παρίσι.

Το πλοίο του Ντυμά, ωστόσο, επιστρέφοντας αναγκάστηκε εξαιτίας σφοδρής κακοκαιρίας να πιάσει στο λιμάνι του Τάραντα στη Σικελία. Εκεί τον συνέλαβαν κατ' εντολήν του Φερδινάνδου, βασιλιά της Νεαπόλεως, τον έριξαν σε ένα υπόγειο κελί επί δύο χρόνια και τον βασάνισαν. Επιστρέφοντας στο Παρίσι ήταν ημιπαράλυτος. Πέθανε το 1806 από καρκίνο του στομάχου, όταν ο γιος του, ο διάσημος αργότερα Αλέξανδρος Δουμάς πατήρ, ήταν τεσσάρων ετών.

Ο στρατηγός έγραψε το ιστορικό της αιχμαλωσίας του, που το αξιοποίησε αργότερα ο γιος του για να περιγράψει τις συνθήκες της φυλάκισης του Εντμόντ Νταντές στον Κόμη Μοντεχρήστο, όπως και για να αξιοποιήσει πεζογραφικά τον τρόπο που πολεμούσε και χειριζόταν το ξίφος και να μας δώσει τις ανεπανάληπτες σκηνές των ξιφομαχιών στους Τρεις σωματοφύλακες, τονίζει ο Ράις, που προχωρεί και σε μια άλλη, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρατήρηση: «Ο μυθιστοριογράφος πήρε μια όντως σπάνια εκδίκηση από τον Ναπολέοντα. Χρησιμοποίησε τη ζωή του πατέρα του για να δημιουργήσει έναν από τους πλέον θαυμαστούς χαρακτήρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας».

Η περίπτωση όμως του μιγάδoς στρατηγού σηματοδοτεί και άλλα: πρώτον, ένας μιγάς είχε το θάρρος να αντιπαρατεθεί στον Ναπολέοντα σε μια περίοδο που η δουλεία βρισκόταν στο αποκορύφωμά της. Δεύτερον, ο μιγάς αυτός έφθασε στο αξίωμα του στρατηγού 200 χρόνια προτού συμβεί το ίδιο στις ΗΠΑ (όταν έγινε στρατηγός ένας μαύρος, ο Κόλιν Πάουελ). Δεν έχει άδικο λοιπόν ο Ράις όταν υποστηρίζει ότι «η Γαλλική Επανάσταση ήταν σαν μια στιγμή του 21ου αιώνα στην καρδιά του 18ου». Το αποδεικνύει η περίπτωση ενός από τα πιο αφοσιωμένα και παραγνωρισμένα τέκνα της: του στρατηγού Αλέξ Ντυμά.

Πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ 30-9-2012

Ο Ταρκόφσκι για την Ομορφιά.

Η ιδέα που έχει ο κόσμος για την Ομορφιά, ο ορισμός της Ομορφιάς, αλλάζει στη πορεία της Ιστορίας ακολουθώντας τις αξιώσεις της Φιλοσοφίας.. αλλά και κατά τη διάρκεια της προσωπικής ζωής του ατόμου ακολουθώντας απλά την εξέλιξή του. Αυτό με ωθεί να σκεφτώ ότι στην ουσία της.. η Ομορφιά παραπέμπει κάπου αλλού....
Η Ομορφιά είναι το Σύμβολο της Αλήθειας

Δεν αναφέρομαι στην έννοια της αντίθεσης "Αλήθεια/Ψέμα",
αλλά στην έννοια του δρόμου.. που επιλέγει ο κάθε άνθρωπος..
στην αναζήτηση της Αλήθειας.
Η Ομορφιά στις διάφορες εποχές... πιστοποίησε το επίπεδο της επίγνωσης για την Αλήθεια, που είχαν οι άνθρωποι σε μια δεδομένη εποχή.

Η Αλήθεια που εκδηλώνεται με την Ομορφιά.. είναι αινιγματική. Δεν μπορεί να αποκωδικοποιηθεί... ούτε να εξηγηθεί με λόγια.. αλλά.. όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται κοντά της.. συναντιέται μ΄αυτή την Ομορφιά, νιώθει να βρίσκεται μπροστά του.. νιώθει με δέος την παρουσία της.. απ΄την ανατριχίλα στο κορμί του.

Η Ομορφιά είναι κάτι σαν θαύμα... που ο άνθρωπος ακούσια γίνεται μάρτυρας.

Αντρέι Ταρκόφσκι (απ΄την τελευταία του συνέντευξη στη " Le Figaro" τον Δεκέμβριο του 1986)

Απόσπασμα ομιλίας από τα 70α γενέθλια του Τσάρλι Τσάπλιν .

    Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο
  συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω
  κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα.
  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη
  θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι
  ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος,
  ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
  αυτοεκτίμηση.
  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη
  ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω.
  Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ωριμότητα.

  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι
  πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό
  μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να
  γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αποδοχή.

  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον
  ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το
  μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι
  αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους
  δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ειλικρίνεια.

  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι
  δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και
  από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην
  αρχή το ονόμαζα "υγιή εγωισμό". Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι αυταπάτη.

  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω
  πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το
  λέμε απλότητα.

  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να
  ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη
  στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το
  λέω πληρότητα.

  Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η
  σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα
  τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο.
  Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα σοφία της καρδιάς.

  Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και
  τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα
  και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι γαλαξίες. Σήμερα ξέρω
  ότι αυτό είναι η ζωή!

Σλοβενία, η "Ευρώπη σε μικρογραφία"

Με μόλις δύο εκατομμύρια κατοίκους, αυτή η τόσο μικρή χώρα έχει τόσο πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους πρόσωπα, που κάνει πολλούς να την αποκαλούν «Ευρώπη σε μικρογραφία». Η πρωτεύουσα Λιουμπλιάνα, στην καρδιά της, θα σας αιχμαλωτίσει με πανέμορφα μπαρόκ και βιενέζικα κτίρια αλλά και με το παραμυθένιο κάστρο της. Στα νοτιοδυτικά παράλια της χώρας, που βλέπουν Αδριατική, οι πέντε αιώνες Ιταλοκρατίας έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια βενετσιάνικου ρυθμού σε πόλεις όπως το Koper και το Piran, ενώ η ατμόσφαιρα στα γιγάντια σπήλαια Postojna και Skocjan έχει κάτι από τον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών». Οι Άλπεις παρεισφρέουν στη χώρα από τα βορειοδυτικά και σας καλούν για σκι στο χιονοδρομικό Kranjska Gora, για βόλτα με γόνδολα στα σμαραγδένια νερά της λίμνης Blend και ράφτινγκ στον ποταμό Soca. Το Maribor, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σλοβενίας, βρίσκεται στα βορειοανατολικά – έχει πανέμορφο ιστορικό κέντρο, πολλούς αμπελώνες τριγύρω και το χιονοδρομικό κέντρο του βουνού Pohorje περίπου σε walking distance. Συνεχίζοντας ανατολικά, το Ptuj, βγαλμένο σχεδόν από καρτ ποστάλ γιορτάζει την Αποκριά με το καρναβάλι Kurentovanje και τους καρναβαλιστές ντυμένους με ολόσωμες φουσκωτές στολές από προβιές ζώων. Κι αν ύστερα από όλα αυτά αισθάνεστε μια μικρή εξάντληση, οι γειτονικές λουτροπόλεις Rogaska Slatina και Radenci διαθέτουν ιαματικά νερά με αξία αναγνωρισμένη ήδη από το 19ο αιώνα.

ΠΗΓΗ : Αθηνόραμα