Για τους ιστορικούς του μέλλοντος, αυτή η περίοδος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θα έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν από πρώτο χέρι πώς καταστρέφεται μια χώρα και πώς μετατρέπεται σε αποικία. Και αυτό σημαίνει: όλος ο πλούτος στους ξένους ιμπεριαλιστές, και όλη η φτώχεια και η αθλιότητα για το λαό αυτής της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ έχει την αυταπάτη πως είναι κυβέρνηση. Σύμφωνα με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό, Τεγόπουλου-Φυτράκη, κυβέρνηση σημαίνει διεύθυνση, διοίκηση. Εδώ έχουμε το αντίθετο. Μια ομάδα εκλεγμένων δολιοφθορέων, που καταστρέφουν το σύνολο της χώρας. Και δεν είναι μόνοι τους. Εχουν συμμάχους το όλο πολιτικό σύστημα, έστω και με τη μορφή της αντιπολίτευσης. Και η αντιπολίτευση που δεν ανατρέπει, είναι συγκυβέρνηση.
Τι μπορεί να γίνει; Ολα χαμένα και όλα ψεύτικα; Και η μόνη σιγουριά που έχουμε στη ζωή μας, είναι ο θάνατος; Τα πολλά τηλεφωνήματα που έχουμε σχεδόν κάθε μέρα για να μας πληροφορήσουν για το θάνατο κάποιου φίλου ή φίλης, με βεβαιώνουν πως δεν έχω άλλη σιγουριά. Αλλά μένει το αμφίβολο της ζωής. Και αυτό είναι το μόνο αγαθό που διαθέτουμε. Γι' αυτό και η κάθε μας μέρα είναι η πραγματική μας περιουσία. Και αυτή πρέπει να αξιοποιήσουμε και να υπερασπίσουμε. Να καταλάβουμε πως η ενέργειά μας και η δημιουργικότητά μας είναι μια θέση εργασίας. Και την προσφέρουμε για το τίποτα, σε κάποιο αφεντικό.
Και ας πάρουμε σαν παράδειγμα την κρίση στα ΜΜΕ. Εντάξει, να δεχτώ πως παίζονται παιχνίδια. Αλλά όπως είχα γνωρίσει τον κλασικό καπιταλισμό -όχι το νεοναζιστικό καπιταλισμό της εποχής μας-, κανείς εργοδότης δεν ήθελε να τα βάλει με το προσωπικό του, για ένα και μόνον απλό λόγο. Αυτοί του φέρναν τα κέρδη του. Τώρα, στην εποχή των ιδιωτικοποιήσεων, δεν μπορούν αυτές οι επιχειρήσεις να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων; Ουτοπικό, ανεδαφικό, ονειροπόλο; Ας δούμε το παράδειγμα της «Monde Diplomatique», υπόδειγμα έγκυρης δημοσιογραφίας, με εκτίμηση σε όλο τον κόσμο.
Την αγόρασαν οι δημοσιογράφοι της, μαζί με αναγνώστες που γινήκαν μέτοχοι, με την προϋπόθεση να μην αλλάξει γραμμή και να παρέχει πάντοτε έγκυρες και αξιόπιστες πληροφορίες. Προσφορά στον σκεπτόμενο πολίτη. Δείγμα αυτής της εφημερίδας έχουμε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» σε εξαίρετα ελληνικά, αν και βέβαια δεν χωρούν όλα τα άρθρα της. Υπάρχουν και άλλα διεθνή έντυπα που κινούνται στην ίδια φιλοσοφία.
Και ας το γενικεύσουμε το θέμα. Κρατικοποιήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις; Ψευδές το ερώτημα. Οταν λέμε ιδιωτικοποίηση, σημαίνει μια κλοπή εθνικού πλούτου. Κρατικοποίηση μπορεί να είναι καπιταλισμός του κράτους.
Αλλά υπάρχει και μια τρίτη λύση. Γιατί οι ΔΕΚΟ να μην ανήκουν στους εργαζομένους, γιατί τα πανεπιστήμια να μην ανήκουν στην πραγματική παιδεία, γιατί η παραγωγή να μην ανήκει στους ίδιους τους παραγωγούς; Και τα κέρδη τους να γυρίζουν πίσω στην κοινωνία για να πλέκεται αυτό που λέμε κοινωνικός ιστός.
Εχω την αίσθηση πως λέω αυτονόητα πράγματα, στην ουσία τους συντηρητικά. Θέλω μια αξιοπρεπή ζωή για τον καθένα.. Αργά κατάλαβα πως αυτό είναι επικίνδυνο. Και αυτό που με θλίβει είναι γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο υποταγμένοι, όταν μέσα από την ιστορία τους έχουν κάνει θαύματα. Μονάχα μια ματιά να ρίξουμε στα βιβλία μας, και θα μείνουμε ενεοί.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου