Βικογιατροί ή Κομπογιαννίτες.

Στο Ζαγόρι την περίοδο της Τουρκοκρατίας, από τον 17ο ως τον 19ο αι., άκμασαν διάσημοι πρακτικοί γιατροί, γνωστοί με το όνομα Βικογιατροί ή Κομπογιαννίτες. Θεωρούνταν απόγονοι των αρχαίων Ασκληπιάδων, αφού κατά τη μυθολογία ο Μαχάων, γιος του Ασκληπιού, γεννήθηκε στην Πίνδο.
Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για την ετυμολογία του ονόματός τους.
Θεράπευαν τους αρρώστους με ρίζες (κόμπους). Από εκεί προέρχεται η πρώτη εξήγηση για το ένα όνομά τους: κόμπος + έγιανα= Κομπογιαννίτης. Η άλλη εξήγηση είναι ότι οι γιατροί από τα Γιάννενα μετέφεραν τα βότανα σε κόμπους στο μαντήλι τους. Θεράπευαν επίσης με άνθη, φύλλα και κοτσάνια από βότανα, που μάζευαν κατά προτίμηση από το φαράγγι του Βίκου. Από εκεί το δεύτερο όνομά τους: Βίκος + γιατρός = Βικογιατρός. Ντυμένοι με μαύρη μάλλινη χλαίνη και μακριά μαλλιά, δεμένα με πράσινη ταινία.
Στα ιατρικά συμβούλια μιλούσαν μπροστά στους αρρώστους και τους δικούς τους ιδιαίτερη γλώσσα, τα γνωστά κομπογιαννίτικα, που τους πρόσδιδαν μεγάλη επισημότητα και κύρος.
Αποτελούσαν ένα είδος αδερφότητας και οι γνώσεις τους μεταδίδονταν προφορικά από πατέρα σε γιο ή σε μαθητή. Μερικά γιατροσόφια γράφτηκαν αργότερα με τη συνεργασία ιερομόναχων και προστέθηκαν σ’ αυτά προσευχές και εξορκισμοί.
Διαιρούνταν σε δυο τάξεις: τους εξοχότατους και τους παρακατιανούς. Οι πρώτοι ήταν οι ικανότεροι, ποτέ δεν αμφέβαλαν και παρείχαν πάντα το ασφαλές φάρμακο. Οι παρακατιανοί έκαναν εξορκισμούς ή χορηγούσαν αγιασμένα άνθη (Επιτάφιου, Άγιων Τόπων κλπ.). Το 1841 πήραν άδεια άσκησης της Ιατρικής, ύστερα από εξάμηνη φοίτηση στην Ιατρική Σχολή.