Ποίημα:"ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΛΕΡΜΟ"(20-12-04)

Η φωνή μου είναι ενα σκουριασμένο κόρνο
καθώς σιγοψιθυρίζει το θέμα από τη συμφωνία πάνω σε ένα
τραγούδι αγάπης του Νίνο Ρότα και τα χέρια μου
είναι τα κιτρινισμένα φύλλα του φθινοπώρου που αιωρούνται
καθώς πέφτουν από το υγρό τους κλαδί μέχρι το σάπιο χώμα.
Τα μάτια μου κοιτάζουν εσένα που μόρφη έχεις γαλήνια
και με αρνιέσαι γιατί δεν καταλαβαίνεις τα λόγια μου.
Μορφές αγνώστων ηρώων σε ρωτούν για τη μυστική ιστορία τους
αν ξέρεις,αν άκουσες τιποτε για τις μακρινές μνήμες τους
που σαν ματωμένα δοξάρια κείτονται στο ξύλινο δάπεδο
της όπερας του Παλέρμο.
Η ώρα περασμένη στα παλιά μαγαζιά με τις αναμνήσεις
και ο ιδιοκτήτης μετράει τη σημερινή είσπραξη.
'Ενας ταχυδρόμος με το ποδήλατο,το κασκέτο και τη δερμάτινη τσάντα
προσπερνάει βιαστικός και τσαλαβουτάει στα απομεινάρια
της τελευταίας καταιγίδας με ήσυχη τη συνείδησή του.
Καλά κάνεις και δε ρωτάς πολλά για το πως έφτασαν εδώ
τόσο γρήγορα τα νέα.
Οι αιωρούμενες αλήθειες δεν μένουν για πολύ ελεύθερες.
Κάποτε θα μας κτυπούσαν κατακέφαλα ακόμα και εμάς
που τις αποφεύγουμε.Τώρα βάλε τη σωστή μουσική
πριν αρχίσεις να διαβάζεις το βιβλίο που είναι σκονισμένο πάνω στο κομοδίνο.
Άν κουραστείς κλείσε το μικρό φώς και αποκοιμήσου
μαζί με τις σιωπές ολόκληρης της πόλης.


....από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή
του Χάρη Κανάκη : "ΠΛΑΓΙΟ ΦΩΣ"