"Οι άνθρωποι με τους συνεπείς κι ακλόνητους χαραχτήρες,
γεννούν την εχτίμηση των ολίγων, και τη συμπάθεια κανενός".
"Πρέπει. Ο πιο άδειος λόγος μέσ’ στην απέραντη κενολογία της ανθρώπινης γλώσσας".
"Δεν υπάρχει πιο απίθανο πράμα από την αλήθεια".
"Ο έρωτας είναι ένα χρέος προς τη φύση που σ’ έπλασε.
Προς τον εαυτό σου, που βρήκε τη δικαίωσή του.
Προς τον άνθρωπο που αγαπάς, που σου ’δωσε και του ’δωσες γεύση ζωής".
"Ο καλός λογοτέχνης μας παρουσιάζει όπως θέλουμε να είμαστε.
Εκείνος που τολμάει να μας παρουσιάζει όπως είμαστε είναι κακός λογοτέχνης.
Ιδού λοιπόν, αγαπητοί μου, γιατί είμαι ένας κακός λογοτέχνης".
Έτσι δηλώνει ο Μ. Καραγάτσης σε μια από τις ελάχιστες – αν όχι την μοναδική ηχογραφήση που έκανε για το ραδιόφωνο.
Η φωνή του, αρρενωπή και κρυστάλλινη, το ύφος του παιγνιώδες και προκλητικό.
Δεν φοβόταν ούτε φειδόταν ο Καραγάτσης τις προκλήσεις.
Το σχεδίασμα της αυτοβιογραφίας του καταλήγει ως εξής:
"...Δεν επείραξα ποτέ συνάδελφο και είμαι συμπαθέστατος στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Αυτό θα αποδειχθεί στην κηδεία μου όπου θα έρθει κόσμος και κοσμάκης να πεισθεί ίδιοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο...."
Μ. Καραγάτσης
23 Ιουνίου 1908 - 14 Σεπτεμβρίου 1960
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου