Τελευταία παρακολούθησα δύο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις Τζαζ. Το φεστιβάλ Τζαζ στο Γκάζι και το ρεσιτάλ πιάνου του Χάρη Κανάκη στο Πνευματικό Κέντρο της Ν. Φιλαδέλφειας.
Το φεστιβάλ παρακολουθώ σχεδόν δέκα χρόνια, γράφτηκαν πολλά, δεν χρειάζεται και γω. Όμως για το ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμών και δημιουργημάτων πάνω στη Τζαζ του Χάρη Κανάκη, θεωρώ υποχρέωσή μου να γράψω.
Ο πιανίστας της Τζαζ, Τελόνιους Μονκ είχε πει ότι "Η Τζαζ είναι Ελευθερία". Και πράγματι την ελευθερία αυτή την εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο Χ. Κανάκης. Μία μουσική φράση από γνωστούς σκοπούς αποτελούσε την αφορμή για την δημιουργία εκπληκτικών παραλλαγών και ολόκληρων συνθέσεων.
Η γνώση, εμπειρία και ωριμότητα του Χ. Κανάκη, φθάνει πλέον σε σημείο που τον κάνουν έναν από τους εκλεκτούς της Τζαζ του τόπου μας. Οι μουσικές φράσεις, οι κλίμακες, συγχορδίες, ρυθμοί, αρμονίες, ακόμη και τα διάφωνα διαστήματα, που στροβιλιζόντουσαν στο μυαλό του, του έδιναν μουσικές ιδέες που απελευθέρωνε στα πλήκτρα του πιάνου και γινόντουσαν θαυμάσια ακροάματα σε μια πραγματικά προσωπική έκφραση και σ’ ένα διάλογο με τον εαυτό του και το κοινό.
Και βέβαια δεν είναι μόνο οι συνθέσεις, είναι ακόμη το πάθος του στο παίξιμο, από το πιο απαλό πιανίσιμο μέχρι και το πιο δυνατό φορτίσιμο. Και ακόμα η τεχνική, δεξιοτεχνία και εκφραστικότητα του, που δεν είναι κάτι το συνηθισμένο.
Παρόλο που ασχολείται με το πιάνο, ο Χ. Κανάκης δεν σταματά να αναζητά παντού την έμπνευση. Ένα δείγμα και οι θεατρικοί του μονόλογοι, που μεσολαβούσαν στα έργα του και απέδωσε πολύ όμορφα ηθοποιός Κλέλια Φελεσάκη.
Κρίμα στους Φιλαδελφειώτες που συνάντησα στο φεστιβάλ Τζαζ και δεν ήρθαν στο εξαιρετικό ρεσιτάλ Τζαζ Πιάνο, του Χ. Κανάκη. Φαίνεται ότι ο συντηρητικός χώρος του Πνευματικού Κέντρου, η σεμνότητα – διακριτικότητα του Χ. Κανάκη και η αδυναμία να κρατάς ένα «μπυρόνι», δεν συμβαδίζουν με την σημερινή νοοτροπία ακρόασης μουσικής Τζαζ. Κρίμα.
Τέλος μπράβο στον πρόεδρο της Ένωσης Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων Φιλ/φειας-Χαλκ/νας, Αλέκο Γούλα, που οργάνωσε την εκδήλωση και το πιο σημαντικό να τιμήσει μ’ αυτήν τον εκλεκτό συμπολίτη μας.
Το φεστιβάλ παρακολουθώ σχεδόν δέκα χρόνια, γράφτηκαν πολλά, δεν χρειάζεται και γω. Όμως για το ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμών και δημιουργημάτων πάνω στη Τζαζ του Χάρη Κανάκη, θεωρώ υποχρέωσή μου να γράψω.
Ο πιανίστας της Τζαζ, Τελόνιους Μονκ είχε πει ότι "Η Τζαζ είναι Ελευθερία". Και πράγματι την ελευθερία αυτή την εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο Χ. Κανάκης. Μία μουσική φράση από γνωστούς σκοπούς αποτελούσε την αφορμή για την δημιουργία εκπληκτικών παραλλαγών και ολόκληρων συνθέσεων.
Η γνώση, εμπειρία και ωριμότητα του Χ. Κανάκη, φθάνει πλέον σε σημείο που τον κάνουν έναν από τους εκλεκτούς της Τζαζ του τόπου μας. Οι μουσικές φράσεις, οι κλίμακες, συγχορδίες, ρυθμοί, αρμονίες, ακόμη και τα διάφωνα διαστήματα, που στροβιλιζόντουσαν στο μυαλό του, του έδιναν μουσικές ιδέες που απελευθέρωνε στα πλήκτρα του πιάνου και γινόντουσαν θαυμάσια ακροάματα σε μια πραγματικά προσωπική έκφραση και σ’ ένα διάλογο με τον εαυτό του και το κοινό.
Και βέβαια δεν είναι μόνο οι συνθέσεις, είναι ακόμη το πάθος του στο παίξιμο, από το πιο απαλό πιανίσιμο μέχρι και το πιο δυνατό φορτίσιμο. Και ακόμα η τεχνική, δεξιοτεχνία και εκφραστικότητα του, που δεν είναι κάτι το συνηθισμένο.
Παρόλο που ασχολείται με το πιάνο, ο Χ. Κανάκης δεν σταματά να αναζητά παντού την έμπνευση. Ένα δείγμα και οι θεατρικοί του μονόλογοι, που μεσολαβούσαν στα έργα του και απέδωσε πολύ όμορφα ηθοποιός Κλέλια Φελεσάκη.
Κρίμα στους Φιλαδελφειώτες που συνάντησα στο φεστιβάλ Τζαζ και δεν ήρθαν στο εξαιρετικό ρεσιτάλ Τζαζ Πιάνο, του Χ. Κανάκη. Φαίνεται ότι ο συντηρητικός χώρος του Πνευματικού Κέντρου, η σεμνότητα – διακριτικότητα του Χ. Κανάκη και η αδυναμία να κρατάς ένα «μπυρόνι», δεν συμβαδίζουν με την σημερινή νοοτροπία ακρόασης μουσικής Τζαζ. Κρίμα.
Τέλος μπράβο στον πρόεδρο της Ένωσης Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων Φιλ/φειας-Χαλκ/νας, Αλέκο Γούλα, που οργάνωσε την εκδήλωση και το πιο σημαντικό να τιμήσει μ’ αυτήν τον εκλεκτό συμπολίτη μας.
Σπύρος Καβακόπουλος