"Το πείραμα του Όθωνα απέτυχε" (του Νίκου Δήμου).

Ήρθε εδώ, νέος, ιδεαλιστής, αναθρεμμένος με οράματα της αρχαίας ελληνικής τελειότητας – να πετύχει την σύνθεση: να εξευρωπαΐσει και ταυτόχρονα να εξελληνίσει (αρχαιο-ελληνίσει) τους Ρωμιούς. Έφερε νομομαθείς, ιστορικούς, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγους, να μεταμορφώσουν την Ελλάδα.

Και συνάντησε αντίσταση σαν να ήταν Τούρκος. Όχι μόνο τους ξένους δεν ήθελαν οι Ρωμιοί. Ούτε καν τους ίδιους τους συμπατριώτες τους, που είχαν ζήσει, ανατραφεί και σταδιοδρομήσει στα ξένα. Η διένεξη «αυτοχθόνων» και «ετεροχθόνων» νομίζω πως δεν έχει προηγούμενο σε άλλη χώρα.

Έκανε λάθη ο Όθωνας; Πολλά και σημαντικά. Τριάντα χρόνια βασίλεψε! Ήταν αφελής και ρομαντικός (πέθανε με το όνομα της Ελλάδας στα χείλη του). Αλλά έχω την αίσθηση πως, ακόμα κι αν δεν έκανε τόσα λάθη, το αποτέλεσμα δεν θα διέφερε και πολύ.

Οι Ρωμιοί δεν έγιναν ευρωπαίοι, ούτε αρχαίοι Έλληνες (παρόλη την καθαρεύουσα που τους επέβαλλαν για ενάμιση αιώνα). Έγιναν ένας λαός αντιφατικός, μικρόψυχος και μεγαλόψυχος,  φθονερός, διχασμένος, κατακερματισμένος σε φυλές, οικογένειες, φατρίες, κόμματα και συνδικάτα,  που υπονομεύουν ο ένας τον άλλο. Και που θεωρούν ότι τους υπονομεύουν όλοι οι υπόλοιποι λαοί της γης. Βλέπουν τον κάθε ξένο όπως είδαν τον Όθωνα: με βαθύτατη καχυποψία – εκτός αν είναι τουρίστας και πληρώνει.

(Περίεργη η σχέση των Ελλήνων με τους ξένους: δυσπιστία αλλά και προσκόλληση. Ξέρει κανείς κάποιαν άλλη χώρα, όπου να υπήρξαν κόμματα που ονομάζονταν: γαλλικό, ρωσικό και αγγλικό όπως στην Ελλάδα το 19ο αιώνα; Γερμανικό πάντως, η Βαυαρικό, δεν υπήρξε ποτέ).

Κάθε φορά που επιστρέφω από την (υπόλοιπη) Ευρώπη ανακαλύπτω με έκπληξη πόσο διαφέρουμε. Και τώρα, τελευταία, πόσο απομακρυνόμαστε.

Με τους μόνους που συμπίπτουμε είναι οι εθνικιστές μας με τους εθνικιστές τους. Διότι έχουν τους ίδιους στόχους: έξω οι ξένοι και ο κάθε λαός για τον εαυτό του. Η αποθέωση του αντιευρωπαϊσμού.

Μακρινή και ξένη ήπειρος πια η Ευρώπη. Και δεν είναι πλέον ούτε αστείο: επειδή δεν μας πάει καθόλου (ιδιαίτερα στους τελευταίους μας κυβερνήτες) προσπαθήσαμε εμείς, το 2%, να την …αλλάξουμε.

Φυσικά αποτύχαμε. 

Αλλά και εκείνοι, το ίδιο! Ούτε οι Βαυαροί - ούτε η Τρόικα.

Διάκριση Χάρη Κανάκη. Ηχογραφήσεις επιλεγμένων έργων με θέμα το χιούμορ(USA)

http://www.samuelstokesmusic.com/piano_humor.html

Αυτό είναι το link των 10 επιλεγμένων κομματιών σε project με θέμα το χιούμορ, όπου διακρίθηκε έργο μου το 2016 στην Αμερική ανάμεσα από εκατοντάδες συμμετοχές από όλο τον κόσμο και εκτελεσμένα και ηχογραφημένα από τον καθηγητή και πιανίστα

                                              Samuel Stokes

Composer, Playwright, Pianist

B.M. - Jazz-Commercial Music, M.A. - Music Composition, M.M. - Music Theory Ph.D. - Music Composition, Louisiana State University

Όλα τα κομμάτια έχουν ενδιαφέρον, σε διαφορετική τεχνοτροπία το κάθε ένα και είναι σε τυχαία σειρά, το κομμάτι μου είναι το Νο. 4. Τα σχόλια σχετικά με κάθε έργο κάτω από κάθε ηχογράφηση είναι του πιανίστα Samuel Stokes.

Χάρης Κανάκης

Συνθέτης-Πιανίστας

Νικόλας Βογιατζής, πιανίστας-ενορχηστρωτής (1965-2016)

Ο Νικόλας Βογιατζής γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάιο του 1965 και απεβίωσε τον Ιούλιο του 2016.
Σπούδασε πιάνο (τάξη Ειράγδας Τουρναβίτη) και ανώτερα θεωρητικά (τάξη Μιχάλη Ροζάκη) στο Εθνικό Ωδείο. Εργάστηκε για χρόνια ως καθηγητής, ώσπου το 2000 ξεκίνησε τη συνεργασία του με τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων ως μόνιμος ενορχηστρωτής.

Αγαπούσε πολύ τη τζαζ και σε όλη τη διάρκεια της μουσικής του καριέρας έπαιζε τζαζ πιάνο με διάφορα μουσικά σχήματα στην Αθήνα και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας. Παράλληλα συνεργαζόταν με πολλούς γνωστούς και καταξιωμένους Έλληνες τραγουδιστές και συνθέτες, άλλοτε ως πιανίστας και άλλοτε ως ενορχηστρωτής, σε θεατρικά έργα, συναυλίες και περιοδείες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η τελευταία του συνεργασία ήταν με τον συνθέτη Γιώργο Κατσαρό στη συναυλία του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Φεβρουάριο του 2016.

Ήταν παντρεμένος από το 1996 με την, επίσης μουσικό, Λουΐζα Αντύπα και μαζί απέκτησαν μία κόρη, την Άννα, το 2006.
Σε όλες τις συνεργασίες του οι συνάδελφοί του εκτιμούσαν το έργο του και τη μουσική του προσφορά, αλλά και τον ίδιο ως άνθρωπο. Διακρινόταν πάντα για το ήθος, την ευγένεια, την καλοσύνη και τη συναδελφικότητά του.

"Ο ήλιος ο ηλιάτορας...."

Έτσι χωρίς λόγο απόψε αποφάσισα να κάνω ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στον υπέροχο ήλιο!
Αυτόν τον υπέροχο πλανήτη που χαρίζει ζωή αλλά και μας μοιράζει απλόχερα ομορφιά εδώ και εκατομμύρια χρόνια! Σε ένα μυστηριώδες παιχνίδι χρωμάτων σχημάτων και μορφών που εντυπωσιάζει!
Κυρίες και κύριοι, η αυτού μεγαλειότης....."ο Ήλιος ο Ηλιάτορας" που λέει κι ο Οδυσσέας Ελύτης!

Τα Άγια Θεοφάνεια

Τα Άγια Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της εκκλησίας μας η οποία θεσπίσθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Ιησού Χριστού. Η ιστορία της βάπτισης έχει ως εξής: Μετά από θεία εντολή ο Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκατέλειψε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό όπου κήρυττε και βάπτιζε. Εκεί παρουσιάσθηκε κάποια ημέρα ο Ιησούς και ζήτησε να βαπτισθεί.

Ο Ιωάννης, αν και το Άγιο Πνεύμα τον είχε πληροφορήσει ποιος ήταν εκείνος που του ζητούσε να βαπτισθεί, στην αρχή αρνείται να τον βαπτίσει ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον. Ο Ιησούς όμως του εξήγησε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον έπεισε να τον βαπτίσει. Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών διαδραματίσθηκε μία μοναδική και μεγαλειώδης σκηνή, όταν με την μορφή ενός περιστεριού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και κάθισε επάνω στο βαπτιζόμενο Ιησού, ενώ συγχρόνως ακούσθηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού η οποία έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» («Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου»).

Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ο Κύριος με το να βαπτιστεί αγίασε το νερό, το έκανε νερό αγιασμού και συμφιλίωσης με το Θεό. Έτσι η Βάπτιση του Κυρίου άνοιξε τη θύρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Με την καθαρτική χάρη του αγίου Βαπτίσματος ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος ανακαινίζεται και με την τήρηση των θείων εντολών γίνεται κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών.

Πηγή: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ"