Σχόλια για το Δρώμενο της 21-10-2011 στο Πνευμ. Κέντρο της Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας

Άραγε η τέχνη αντανακλά σαν τον καθρέφτη; – Η λεσχη βιβλιου συναντά τις τεχνες

Posted: Οκτωβρίου 22, 2011 by costasevangelinos in ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

0

Ευαγγελια Κληρονομου

Ιωαννα Τζαλλα

Γιωργος Καραμπελας

Μαρια Παπαδακη

Γιαννης Λιανακης

Ανδρέας Δημητροπουλος

Χαρης Κανακης

Η ομάδα «Έπεα Πτερόεντα» εμπνεύστηκε πρωταρχικά, όπως η ίδια γράφει στο σημείωμα με τα βιογραφικά των συγγραφέων, από το διήγημα του Μάκη Πανώριου «ο Ηθοποιός» και σχεδίασε, σκηνοθέτησε και παρουσίασε μια θεματολογία για της διάφορες μορφές τέχνης. Το λογοτεχνικό αναλόγιο αποκτά πιστούς φίλους, ένας από αυτούς βέβαια είναι ο γνωστός συνθέτης και μουσικός Χάρης Κανάκης ο οποίος με τους αυτοσχεδιασμούς του στο πιάνο «έντυσε» τα κείμενα και τις εικόνες που παρουσιάσθηκαν.
Ναι η τέχνη μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό αντίδοτο στην σημερινή παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας, όπως για παράδειγμα η περίπτωση της μικρής Βέρθας στο μυθιστόρημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου «Το χάρισμα της Βέρθας» που προσπαθεί να ξεπεράσει τα προβλήματα της μέσα από την τέχνη των ζωγράφων.
Ακόμη και ο τελευταίος άνθρωπος σε μια ομάδα έχει ουσιαστική συμμετοχή στο «γίγνεσθαι», όπως θαυμάσια αποδίδεται στο συγκλονιστικό μονόλογο, ενός μοναχικού μουσικού, που παίζει Κοντραμπάσο, σε μια Κρατική Ορχήστρα στο ομώνυμο έργο του Πάτρικ Ζίσκιντ.
Ο Δημήτρης Χατζής στο έργο του «Το φονικό της Ιζαμπέλλας Μόλναρ», πραγματεύεται τη σχέση του καλλιτέχνη με την τέχνη του και το δημιούργημά του.
Υπάρχει όμως και η αγωνία του καλλιτέχνη φωτογράφου για την απεικόνιση των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων και η διάθεση για ζωή, όπως ακούσαμε και είδαμε από το απόσπασμα του διηγήματος «Ο Φωτογράφος» του Μάριου Χάκκα αλλά και τα ψηφιακά έργα Τέχνης (video art) που δημιούργησαν και επιμελήθηκαν η Αναστασία Δημητροπούλου και το μέλος της Λέσχης Ανδρέας Δημητρόπουλος
Άραγε η τέχνη αντανακλά σαν τον καθρέφτη;
Διαβάστηκαν αποσπάσματα από τα έργα:
1. Για την Ποίηση «Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή» (Ρ. Μ. Ρίλκε)
2. Για τη Ζωγραφική «Ροσάλντε» (Ε. Έσσε) και «Το Χάρισμα της Βέρθας» (Φ. Τσαλίκογλου)
3. Για τη Μουσική «Το κοντραμπάσο» (Π. Ζίσκιντ)και
για το Χορό 4. Για τη Φωτογραφία «Ο Φωτογράφος» (Μ. Χάκκας)
5. Για τη Γλυπτική «Το χρονικό της Ιζαμπέλας Μολνάρ» (Δ. Χατζής)
6. Για το Χορό «Βροχές» (Σ. Γκάγκας)και «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» (Ν. Καζαντζάκης)
7. Για το Θέατρο «Ηθοποιός» (Μ. Πανώριος)
8. Για τη Φωτογραφία «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι» (Μ. Κούντερα)
Η σχέση της ομάδας «Έπεα Πτερόεντα» με την θεατρική ομάδα της Νέας Φιλαδέλφειας είναι δεδομένη μια που υπάρχουν πολλά μα πάρα πολλά κοινά μέλη για αυτό και πολλά από τα πεζά κείμενα που αποσπάσματά των διαβάστηκαν στην εκδήλωση έχουν κατά καιρούς θεατρικοποιηθεί.
Μετά την παράσταση της Κλυταιμνήστρας σε κείμενα της Marquerite Yourcenαr, που ανέβασε η Θεατρική Ομάδα, ίσως να μας ετοιμάζουν κάτι ανάλογο. Καλοδεχούμενο θα είναι.
Αναδημοσίευση από το blog του Κώστα Ευαγγελινού.

Newsbeast.gr | ΚΟΣΜΟΣ : Η μουσική που θα σας κάνει σίγουρα να αποκοιμηθείτε

Newsbeast.gr | ΚΟΣΜΟΣ : Η μουσική που θα σας κάνει σίγουρα να αποκοιμηθείτε

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται οι εμπνευστές του κομματιού

Υποφέρετε από αϋπνίες; Τότε ίσως το συγκεκριμένο κομμάτι αποδειχτεί για εσάς σωτήριο. Μια μουσική μπάντα από το Μάντσεστερ, με το όνομα «Marconi Union», συνέθεσε ένα κομμάτι με τον τίτλο «Weightless», το οποίο θεωρείται το πιο χαλαρωτικό όλων των εποχών.

Σύμφωνα μάλιστα με την εφημερίδα «Telegraph» η επιρροή του κομματιού είναι τόσο ισχυρή που, καλό θα ήταν κανείς να αποφεύγει να το ακούει ενώ οδηγεί.

Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι το «Weightless» είναι κατά 11% πιο χαλαρωτικό από οποιοδήποτε άλλο κομμάτι.

"Αναφορά στον Γκρέκο" (Νίκος Καζαντζάκης) Απόσπασμα.

Ο Χριστός είναι η Μεγάλη Απόκριση σε όλες τις απορίες· όλα ξηγούνται, φωτίζουνται, μπαίνουν σε τάξη, κι η ψυχή ησυχάζει.
... Ρωτάει, αγωνιάει, χάνει το δρόμο του, απελπίζεται μονάχα ο άπιστος.

Ύστερα από λίγες μέρες, στο Άγιον Όρος, ένας ασκητής μεσοπάλαβος, έξαλλος, σκαρφαλωμένος σε μια σπηλιά απάνω από τη θάλασσα, μου 'πε ένα λόγο και με αποστόμωσε.

-Έχασες το μυαλό σου, δυστυχισμένε, του 'πα για να τον πειράξω.

Κι αυτός γέλασε:

-Έδωκα το μυαλό μου, είπε, και πήρα το Θεό· πάει να πει: έδωκα
μια κάλπικη πεντάρα κι αγόρασα τον Παράδεισο.
Τι λες, τέκνον μου, ψώνισα καβαλάρης;

Σώπασε μια στιγμή, και σε λίγο:

-Να σου πω και τούτο, για να ξέρεις, είπε.
Μια φορά ήταν ένας μεγάλος βασιλιάς, όμορφος, φαγάς, γλεντζές,
με 365 γυναίκες στο χαρέμι του.
Κάποτε πήγε σ' ένα μοναστήρι, είδε έναν ασκητή:

«Πόσο μεγάλη η θυσία που κάνεις!» του 'πε και τον κοίταξε με συμπόνια.

«Εσένα η θυσία είναι πιο μεγάλη, βασιλιά μου», του αποκρίθηκε ο ασκητής.

«Πώς αυτό;»

«Γιατί εγώ απαρνιέμαι
τον εφήμερο κόσμο, ενώ εσύ τον αιώνιο.» Καζαντζάκης .

Μάνος Χατζιδάκις 1925 – 1994

Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες», όπως έλεγε και ο ίδιος.

Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι και της Αλίκη Αρβανιτίδου. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του εγκαθίστανται οριστικά στην Αθήνα.

Εν τω μεταξύ, από τα τέσσερά του χρόνια έχει αρχίσει μαθήματα πιάνου με δασκάλα την Αλτουνιάν, γνωστή μουσικό της Ξάνθης, αρμενικής καταγωγής. Παράλληλα διδασκόταν βιολί και ακορντεόν.

Παγοπώλης και φορτοεκφορτωτής

Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της απελευθέρωσης, ο Μάνος Χατζιδάκις εργάζεται ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Πειραιά, παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοοικονόμου, βοηθός νοσοκόμος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.

Συγχρόνως αρχίζει ανώτερα θεωρητικά μαθήματα μουσικής με τον Μενέλαο Παλλάντιο, σημαντική μορφή της ελληνικής εθνικής μουσικής σχολής, και σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες ποτέ δεν ολοκλήρωσε.

Την εποχή εκείνη γνωρίζεται με καλλιτέχνες και διανοούμενους (Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Τσαρούχης, Σικελιανός) της γενιάς του μεσοπολέμου, οι οποίοι θα συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των προσανατολισμών και της σκέψης του. Ο Νίκος Γκάτσος, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1943, θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, ο μεγάλος δάσκαλος και ο ακριβός του φίλος.

Γνωριμία με τον Κουν

Η πρώτη του εμφάνιση στα μουσικά πράγματα της χώρας γίνεται το 1944 με τον «Τελευταίο Ασπροκόρακα» του Αλέξη Σολωμού στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Η γόνιμη συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει 15 χρόνια, με μουσικές για παραστάσεις όπως: «Γυάλινος Κόσμος» (1946), «Αντιγόνη» (1947), «Ματωμένος Γάμος» (1948), «Λεωφορείον ο Πόθος» (1948), «Ο θάνατος του Εμποράκου» (1949) κ.ά.

Εν τω μεταξύ, το 1949 με μια διάλεξη του για το ρεμπέτικο τραγούδι θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στη συντηρητική ελληνική αστική κοινωνία.

Από το 1950 αρχίζει να γράφει μουσική για αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες. Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει «ντύσει» μουσικά την Ορέστεια, τη Μήδεια, τις Βάκχες, τις Εκκλησιάζουσες, τη Λυσιστράτη, τον Πλούτο, τις Θεσμοφοριάζουσες, τους Βατράχους και τις Όρνιθες.

Το 1959 παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό τον Μίκη Θεοδωράκη, ενορχηστρώνοντας και ηχογραφώντας ο ίδιος το έργο του «Επιτάφιος» με τη Νάνα Μούσχουρη.

Χατζιδάκις και σινεμά

Μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν και οι μουσικές που συνέθεσε για σπουδαίες ταινίες του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου. Αναφέρουμε ενδεικτικά την «Κάλπικη Λίρα» (Γ. Τζαβέλλα 1954), τη «Στέλλα» (Μ. Κακογιάννη, 1955), το «Δράκο» (Ν. Κούνδουρου, 1956), το «America-America» (Ελ. Καζάν, 1962), «Sweet Movie» (Ντ. Μακαβέγιεφ, 1974), κ.ά.

Το 1960 κερδίζει το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή», τραγούδι το οποίο θα συμπεριληφθεί στα δέκα εμπορικότερα του 20ού αιώνα.

Ωστόσο, η μουσική του για τον ελληνικό κινηματογράφο και μια σειρά ελαφρών τραγουδιών τού χαρίζει μια «λαϊκότητα ανεπιθύμητη», την οποία δεν θα αποδεχθεί ποτέ και θα τη μάχεται μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πνεύμα ανήσυχο, ο Μ. Χατζιδάκις χρηματοδοτεί το Διαγωνισμό Πρωτοποριακής Σύνθεσης «Μάνος Χατζιδάκις» του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Δοξιάδη. Το βραβείο απονέμεται στον Ιάννη Ξενάκη, άγνωστο τότε στο ελληνικό κοινό.

Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου ανεβάζει στο Μπρόντγουεϊ με τον Ζιλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του «Ποτέ την Κυριακή» με τον τίτλο «Illya Darling». Στην Αμερική θα παραμείνει μέχρι το 1972 και η μουσική του αντίληψη θα επηρεαστεί σημαντικά από την pop music. Αποτέλεσμα αυτής της επίδρασης είναι ο κύκλος τραγουδιών «Reflections» με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble.

Τo 1972, τον πιο σκοτεινό χρόνο της χούντας, επιστρέφει στην Αθήνα και ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο «Πολύτροπο», μέσα από το οποίο επιχειρεί να ανοίξει εκφραστικές διόδους στο μουσικό τέλμα της εποχής.

Η γέννηση του «Τρίτου»

Το 1975 αρχίζει η χρυσή εποχή του «Τρίτου». Γίνεται διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού «Τρίτο Πρόγραμμα» (1975-81) τον οποίο, σε συνεργασία με μια ομάδα νέων και ταλαντούχων δημιουργών, γίνεται σημείο αναφοράς.

Το 1989-93 ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων», για να παρουσιάσει «πρωτότυπα προγράμματα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες», την οποία διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων με μαέστρο τον Χατζιδάκι έδωσε 20 συναυλίες και 12 ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου με Έλληνες και ξένους σολίστ.

Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν διαρκώς παρών στην ελληνική δισκογραφία, με δεκάδες δίσκους που θεωρούνται πια κλασικοί: Ο Κύκλος με την Κιμωλία (1956), Παραμύθι χωρίς Όνομα (1959), Πασχαλιές μέσα απ' τη νεκρή γη (1961), Δεκαπέντε Εσπερινοί (1964), Μυθολογία (1965), Καπετάν Μιχάλης (1966), Τα Λειτουργικά (1971), Αθανασία (1975), Τα Παράλογα (1976), Σκοτεινή Μητέρα (1985), Τα Τραγούδια της Αμαρτίας (1992) κ.ά.

Μοναδικός, ιδιοφυής και αεικίνητος, ο Μάνος Χατζιδάκις «έφυγε» από κοντά μας στις 15 Ιουνίου 1994.

Aναδημοσίευση από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. GR

Πρόσκληση.

Αγαπητοί φίλοι, μαθητές και συνάδελφοι, σας προσκαλώ την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 7:00 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας (Νίκου Τρυπιά 45) όπου θα συνοδεύσω με Αυτοσχεδιασμούς στο πιάνο, Δρώμενο με τίτλο "ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ", οργανωμένο και υλοποιημένο από την Λέσχη Ανάγνωσης του Πνευμ. Κέντρου, ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ.
Το βιβλίο συναντά και συνομιλεί με επτά μορφές Τέχνης, επικουρούμενο από ζωντανή αυτοσχεδιαστική μουσική και ψηφιακά έργα Τέχνης, μία πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα δημιουργία που δεν πρέπει να χάσετε. ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

ΧΑΡΗΣ ΚΑΝΑΚΗΣ