O Έντμοντ Αμπού ανήκει στην κατηγορία αυτή των ιστορικών που τους έχουμε κολλήσει την περίφημη ταμπέλα “Ανθέλληνες” με όλα τα συμπαραμαρτούντα (προεξάρχων βέβαια ο Φαλμεράϋερ). Με το βιβλίο του «Ο Βασιλεύς των Ορέων» καταγράφηκε στην συλλογική μας μνήμη ως εχθρός της χώρας και του Ελληνισμού («Ο Βασιλεύς των Ορέων» ενέπνευσε και τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη να γράψει το δικό του περίφημο διήγημα «Πίστομα» και να καταταγεί και αυτός στην ίδια μισητή κατηγορία – μόλις σχετικά πρόσφατα άρχισε να αναγνωρίζεται το έργο του!)
Βέβαια, ο μετριοπαθής αναγνώστης θα καταλάβει ότι ο Αμπού απλώς περιέγραψε την πραγματικότητα που βρήκε στην Ελλάδα του 1854, πραγματικότητα η οποία αποτελείτο από σκόνη, ξηρασία, φτώχεια και μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις. Απλώς δεν έκανε καμμία προσπάθεια ωραιοποίησης – και γιατί να κάνει άλλωστε!
Το βιβλίο αυτό καθ’ αυτό έχει όσο ενδιαφέρον έχει οποιοδήποτε παλαιό περιηγητικό βιβλίο – αν το χαρακτηρίζει κάτι είναι η επιμονή στην λεπτομέρεια της καθημερινής ζωής και το γεγονός ότι ο Αμπού έχει άποψη για όλα και την εκφράζει!
Για όσους μπορεί να ενδιαφέρονται περισσότερο για την κατηγορία των περιηγητικών βιβλίων, διαχρονικο must είναι το βιβλίο “Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα” του Κυριάκου Σιμόπουλου, ενώ ανάμεσα σε άλλα πολύ κατατοπιστική είναι και η έκδοση ”Ανθολόγιο Ξένων Περιηγητών“ από τις εκδόσεις Κότινος.
Σε κάθε περίπτωση, ο ψύχραιμος αναγνώστης θα ξαναθυμηθεί ότι το Νέο Ελληνικό Κράτος είναι πολύ νέο ακόμη, μόλις 176 χρονών, γεγονός που είναι υπεύθυνο για μεγάλο μέρος των σημερινών μας δεινών!
