Γεώργιος Βιζυηνός - "Ο ΦΙΛΟΜΑΘΗΣ ΠΤΩΧΟΣ"

Ο ΦΙΛΟΜΑΘΗΣ ΠΤΩΧΟΣ

Γεώργιος Βιζυηνός -Ιεροσπουδαστής εν Χάλκη (1872)

Ἀλλοίμονο! εἶμαι φτωχὸ

σ᾿ αὐτοῦ τοῦ κόσμου τὸν τροχό!

εἶμ᾿ ὀρφανὸ καὶ ξένο!…

κι᾿ ἀγράμματο θὰ μένω!

Τοῦ κάκου λὲν - Ὑπομονή·

πολλοὶ σὰν σένα ὀρφανοὶ

καὶ δύστυχοι καὶ ξένοι,

δὲν ἔμειναν θαμμένοι. -

Τοῦ κάκου, Γιατὶ ῾κεῖνοι ῾κεῖ

ἦσαν τῆς Τύχης ἐδικοί,

μὰ ῾μένα τὸ καϋμένο…

μ᾿ ἔχει λησμονημένο!

Καὶ νά. Ὠρφάνεψα μικρό,

καὶ τῆς ξενούρας τὸ πικρὸ

μὲ τράνεψεν ἀγιέρι

καὶ τοῦ Θεοῦ τὸ χέρι.

Ἀγάπησαν ἄλλοι φλουριά,

ἄλλοι νὰ τρέχουν μὲ βεριὰ

καὶ μ᾿ ἀψηλὰ καπέλα

χωρὶς δουλειά. Τί τρέλλα!

Τῆς Ἀφροδίτης τὸ παιδὶ

οἱ ἄλλοι, κι᾿ ἄλλοι ὀπαδοὶ

τοῦ Βάκχου νὰ ῾πεθάνουν

κι᾿ ἄλλοι ἄλλα νὰ κάνουν.

Ἀγάπησε καὶ τ᾿ ὀρφανό,

Θεέ μου, τί πολὺ πονῶ!

τὰ γράμματα νὰ μάθῃ,

χίλια κακὰ κι᾿ ἂν πάθῃ.

Μ᾿ ἄπληστο στόμα ἀρχηνᾷ

τὰ νάματα τὰ φωτεινὰ

τοῦ Παρνασσοῦ νὰ πίνῃ

μὲ τόση εὐφροσύνη!…

Ἄν φταίγω τ᾿ ἄκακο ἐγὼ

φωτιὰ νὰ πέσῃ νὰ καγῶ·

θαρροῦσα πῶς χορταίνει

ἐκεῖνος ποῦ μαθαίνει.

Δὲν ἤξερα πῶς τ᾿ ἀργυρὸ

τῆς Κασταλίας μας νερό,

σὰ μιὰ φορὰ τὸ πιοῦμε

αἰώνια τὸ διψοῦμε!

Τόρα ἡ ψυχή μου λαχταρᾷ,

μὰ δὲ βαστῶ οὔτε παρᾶ

νὰ ῾πάγω ῾κεῖ ῾ποῦ τρέχει

τὴν γλῶσσά μου νὰ βρέχῃ!…

Μὲ εἶπαν πῶς ἐδὼ πολλοὶ

σὰ ἰδοῦν ἕν᾿ ἄτυχο πουλὶ

ποῦ ἀγαπᾷ τὰ φῶτα

δὲν «τῷ γυρνοῦν τὰ νῶτα.»

Ἔ, νὰ λοιπόν! Στὸ ἀψηλὸ

κατώφλοιό σας κι᾿ ἐγώ, δειλὸ

ἐκάθησα πουλάκι

μ᾿ αὐτὸ τὸ τραγουδάκι.

Ὦ σεῖς, τοῦ γένους οἱ τρανοί,

ἡ Τύχη ὅλα τὰ φθονεῖ,

καὶ τίποτε δὲν μένει

πιστὸ στὴν οἰκουμένη.

Δὲν σᾶς ζητῶ οὔτε ψωμί,

οὔτ᾿ ἕνα ῥοῦχο στὸ κορμί·

Διψῶ! διψῶ τὴ θεία

ἀληθινὴ Παιδεία!

Σεῖς ψάλλετε σ᾿ ὅλη τὴ γῆ.

- Ἀνάφτουμε οἱ ἀρχηγοί,

εἰς τὴ γρῃὰ Ἑλλάδα,

τῆς προκοπῆς τὴ δᾷδα.

Καὶ σεῖς, ὦ Ἀχαιῶν παιδιά,

τοῦ Ἑλικῶνος τὴν ποδιὰ

εἰς τὸ ἑξῆς ἀφῆτε

καὶ στὴν κορφὴ ἀναβῆτε. -

Καὶ ῾γὼ νὰ μείνω τ᾿ ὀρφανό;

μαρτύρομαι τὸν οὐρανό!

εἶμαι παιδὶ Ἑλλήνων!

εἶμαι βλαστάρι ῾κείνων!

Σ᾿ αὐτοῦ τοῦ κόσμου τὸν τροχὸ

ναί, ἐγεννήθηκα φτωχό.

Μὰ Ἕλλην ὑπομένει

ἀπαίδευτος νὰ μένῃ;…

Ὦ σεῖς, τοῦ γένους οἱ τρανοί,

ἡ Τύχη ὅλα τὰ φθονεῖ

καὶ τίποτε δὲν μένει

ἐδὼ στὴν οἰκουμένη.

Ἀφήσετε τὴν ἀπονιά.

Βαστοῦν τὸν δίσκο μου ῾πὸ μιὰ

αἱ Μοῦσαι, κι᾿ ἀπ᾿ τὴν ἄλλη

ὁ Λυτρωτής, καὶ ψάλλει.- Εἶναι ῾δικό μου τ᾿ ὀρφανό·

καὶ ῾πάνου ῾κεῖ στὸν οὐρανό,

δὲν θὰ μετανοήσῃ

ὅποιος τὸ βοηθήσῃ.

Από σχετική ανάρτηση της Κάτιας Καλλιτσουνάκη.