Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Τα παιδιά της καμινάδας.


Τα παιδιά της καμινάδας – Θύματα των εργολάβων, ξεψυχούσαν από ασφυξία ή από καρκίνο
Για δύο ολόκληρους αιώνες, από το 1700 έως το 1900, είχε ξεσπάσει στην Αγγλία μια φοβερή αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργολάβους οικοδομών και σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, επιστήμονες και διαπρεπείς νομικούς.
Η αιτία ήταν οι περίφημοι καπνοδοκαθαριστές. Τα τζάκια σε όλα τα αρχοντόσπιτα ήταν το σήμα κατατεθέν της Αγγλίας και ειδικά του Λονδίνου. Πρόκειται για μια ιστορία ανθρώπινης φρίκης. Εκατοντάδες χιλιάδες τζάκια έκαιγαν τους χειμώνες στις πολυκατοικίες και οι καπνοδόχοι τους έπρεπε να καθαρίζονται κάθε χρόνο υποχρεωτικά.
Οι εργολάβοι όμως, για να γλιτώνουν χώρο, χρησιμοποιούσαν εξαιρετικά στενούς σωλήνες για να περνά ο καπνός. Οι σωλήνες αυτοί είχαν μήκος πολλές δεκάδες μέτρα και διακλαδίζονταν προς όλες τις κατευθύνσεις, κάθετα, οριζόντια και λοξά, μέχρι να βγουν στην ταράτσα. Άλλος τρόπος να καθαριστούν δεν υπήρχε, παρά μόνο να μπει μέσα στο σωλήνα ένας εξαιρετικά μικρόσωμος άνθρωπος και να τον καθαρίσει από την αιθάλη, ειδικά στις γωνίες που κατακαθόταν. Ήταν μία δουλειά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των δύστυχων παιδιών.
Χιλιάδες παιδιά χρησιμοποιήθηκαν σαν σκλαβάκια από τους εργολάβους για να χώνονται στις στενές καμινάδες, να σέρνονται για ώρες στο σκοτεινό στενό λαγούμι, μέσα σε συνθήκες ουσιαστικής ασφυξίας και να βγαίνουν τελικά στις ταράτσες, αφού είχαν καθαρίσει εκατοντάδες μέτρα καμινάδας.
Οι ηλικίες που προτιμούσαν οι εργολάβοι ήταν ανάμεσα στα πέντε και τα δέκα χρόνια, ενώ άφηναν τα παιδιά χωρίς τροφή για να μην παχαίνουν, οπότε δεν θα χωρούσαν στα στενά ανοίγματα!
Εκατοντάδες παιδιά έπαθαν ασφυξία και πέθαναν μέσα στα βρόμικα λαγούμια, ενώ άλλα σφήνωσαν στις στροφές κι έμειναν εκεί αβοήθητα μέχρι να σβήσουν. Αν κάποιο παιδί λιποθυμούσε μέσα στην καπνοδόχο, δεν είχαν άλλο τρόπο για να το συνεφέρουν παρά μόνο ανάβοντας το τζάκι κι ελπίζοντας ότι, αν δεν πέθαινε από τον καπνό, η φωτιά και η θερμότητα θα το ξυπνούσε. Επρόκειτο για ένα καθεστώς πολύ χειρότερο από οποιαδήποτε σκλαβιά.
Οι εργολάβοι είχαν μεταβληθεί σε κανονικούς δουλεμπόρους. Τα χαμίνια που κυκλοφορούσαν στις φτωχογειτονιές, συλλαμβάνονταν και με το ζόρι γίνονταν καπνοδοκαθαριστές, ενώ φτωχοί άγγλοι αγρότες πωλούσαν τα παιδιά τους στους δουλεμπόρους για να τα ρίξουν στα σκοτεινά λαγούμια. Φυσικό ήταν αυτή η δυστυχία και εκμετάλλευση, επειδή δεν ήταν κρυμμένη κάπου, αλλά μπαινόβγαινε σε όλα τα λονδρέζικα σπίτια, να εξεγείρει ορισμένους ευαίσθητους ανθρώπους. Αυτοί άρχισαν να πιέζουν τις κυβερνήσεις προκειμένου να απαγορευθεί η εργασία των παιδιών στον καθαρισμό των καπνοδόχων. Και τότε όμως οι εργολάβοι είχαν μεγαλύτερη επιρροή στο κοινοβούλιο και στην εξουσία από τους φιλάνθρωπους και τους διανοούμενους.
Ο καρκίνος των όρχεων θεωρούνταν αφροδίσιο νόσημα
Χρειάστηκε να περάσουν δύο αιώνες για να ψηφιστούν τρεις νόμοι που απαγόρευσαν την παιδική αυτή εργασία και ακόμα πενήντα χρόνια μέχρι να εφαρμοστούν.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 20.000 παιδιά πέθαναν μέσα στους σωλήνες, ενώ 200.000 παιδιά υπέστησαν μεγάλες βλάβες στην υγεία τους.
Το βρετανικό κοινοβούλιο, δέσμιο των πάμπλουτων και πανίσχυρων εργολάβων, αρνιόταν να νομοθετήσει, παρά το γεγονός ότι από το 1775 ο διάσημος Λονδρέζος χειρουργός Πέρσιβαλ Ποτ είχε κάνει μια συγκλονιστική αποκάλυψη. Σχεδόν ένας στους τρεις καπνοδοκαθαριστές πέθαινε από καρκίνο των όρχεων, όταν έφτανε σε ώριμη ηλικία. Αν και ο Ποτ έχαιρε απεριόριστης εκτίμησης, αμφισβητήθηκε σφοδρά για τη συγκεκριμένη γνωμάτευση, διότι αυτή δεν συνέφερε το σύστημα.
Ο καρκίνος των όρχεων εξακολουθούσε να θεωρείται αφροδίσιο νόσημα, με αποτέλεσμα οι μολυσμένοι να αντιμετωπίζουν και τον κοινωνικό χλευασμό, μέχρι το 1919, οπότε έγινε γνωστό ότι η αιθάλη περιέχει μόρια από την απόσταξη του γαιάνθρακα που είναι εξαιρετικά καρκινογόνα.
Η εκμετάλλευση των παιδιών στις καμινάδες δείχνει ότι εκείνη την περίοδο ο δυτικός πολιτισμός δεν σκλάβωνε μόνο τους ανθρώπους στον Τρίτο Κόσμο, αλλά και τα περιθωριακά στρώματα μέσα στη μητρόπολη."
(Πηγή: Μηχανή του Χρόνου)

Σάββατο 13 Ιουνίου 2020

To “Whirlpools” του Χάρη Κανάκη στο “Studio Subways”- Ηχογράφηση 12/6/2020.




Όλα εξελίχθηκαν ιδανικά, το έργο μου για κλαρινέτο και πιάνο με τίτλο "Whirlpools" ερμηνεύτηκε, από τον εξαιρετικό σολίστ κλαρινετίστα Άγγελο Πολίτη και την σολίστ του πιάνου και καθηγήτρια του ωδείου Αθηνών Βικτωρία Κιαζίμη, με υποδειγματικό τρόπο.

Το έργο που ηχογραφήθηκε είναι ένα έργο ιδιαίτερα τεχνικά δύσκολο, πολυρυθμικό και με ιδιαίτερα δύσκολη αρμονία.

Η χημεία μεταξύ μας ιδανική και όλα κύλησαν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια, μία και οι κοινές εκπαιδευτικές μας καταβολές συναντήθηκαν με αφορμή αυτή την ηχογράφηση.

Ξεχωρίζω σαν highlight της ηχογράφησης, την εξαιρετική επίδοση του Άγγελου που ερμήνευσε απόλυτα σωστά και ιδανικά την εισαγωγική κατένζα του έργου με την πρώτη, χωρίς να χρειαστεί να την παίξει δεύτερη φορά, αφήνοντας μας όλους άφωνους. Ενώ δεν μπορώ να μην αναφέρω την άμεση προσαρμογή της σολίστ του πιάνου Βικτωρίας Κιαζίμη στις ιδιαιτερότητες του έργου και των οδηγιών μου. Και οι δύο καλλιτέχνες έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό επιβεβαιώνοντας την πολύ καλή φήμη γύρω από το όνομά τους αλλά και την υψηλή τους μουσική κατάρτιση όπως και επαγγελματισμό.

Σύντομα θα παρουσιάσω το έργο σε παγκόσμια πρεμιέρα στο κανάλι μου στο YouTube,
ενώ η συνεργασία μας θα συνεχιστεί και στο μέλλον με την ηχογράφηση και άλλων έργων μου.

Βικτωρία και Άγγελε σας ευχαριστώ πάρα πολύ και τους δύο!

Πολλές ευχαριστίες και ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον ηχολήπτη μου Βαγγέλη Σαπουνά για την εξαιρετική δουλειά που κάνει πάντα στο "Studio Subways" ένα από τα καλύτερα studio της Αθήνας.

 

Χάρης Κανάκης

Πιανίστας-Συνθέτης-Συγγραφέας.

Μέλος ΕΕΜ

http://www.eem.org.gr/user/130


Τρίτη 9 Ιουνίου 2020

π. Φανούριος Κατσαρός. Ο ιερέας των αστέγων του λιμανιού του Πειραιά.


Κάπως έτσι φαντάζομαι πως θα έρθει ξανά ο Χριστός σ' αυτόν τον περίεργο κόσμο. Ταπεινά και αθόρυβα θα περάσει από δίπλα μας και δεν θα πάρουμε χαμπάρι γιατί εκείνη την ώρα θα μιλάμε στο κινητό.
Θα πιάσει το χέρι ενός άστεγου και θα του δώσει κουράγιο και βοήθεια. Μπορεί να μας ψιθυρίσει και κάτι όμορφο στο αυτί, αλλά δεν νομίζω πως θα ακούσουμε τίποτα...εκεί έξω έχει πολύ φασαρία.

Χάρης Κανάκης
------------------------------------------------------------------



Άνθρωποι που χτυπήθηκαν από την οικονομική κρίση, αλλά και νέοι που γνωρίζουν την ανεργία στην εποχή του κορωνοϊού, κάνουν σπίτι τους το μεγάλο λιμάνι. Οι άστεγοι του Πειραιά δεν είναι όμως μόνοι. Δίπλα τους βρίσκεται ο ιερέας του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου, Φανούριος Κατσαρός, που ετοιμάζει, κάθε βράδυ, μαζί με τους εθελοντές, συσσίτιο για όσους το έχουν ανάγκη.
Όταν ο ήλιος δύσει, τα πλοία δέσουν και οι ταξιδιώτες φύγουν στο λιμάνι επιστρέφουν οι μόνιμοι κάτοικοι του. Εκεί στο σκοτάδι ο καθένας έχει στήσει το δικό του «σπιτικό». Μια κουβέρτα λίγα χαρτόνια και διεύθυνση κατοικίας άγνωστη. Είναι οι άστεγοι του λιμανιού.
Είναι αυτοί που περιμένουν, περισσότερο από ένα πιάτο φαγητό, το άγγιγμα της επιβεβαίωσης, ότι υπάρχει κάποιος που τους θεωρεί ακόμα πολίτες. Αξιοπρεπείς και άξιους να αγαπηθούν. Αυτό το άγγιγμα, μαζί με το συσσίτιο που ετοιμάζουν οι εθελοντές του, προσφέρει πατέρας Φανούριος Κατσαρός.
Οι άστεγοι του λιμανιού, για πρώτη φορά μιλούν στο MEGA και περιγράφουν την περιπέτεια της ζωής που τους έφερε ως εδώ.
Φίλο, αδελφό, οικογένειά τους θεωρούν τον ιερά του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου Πειραιά, οι άστεγοι του λιμανιού. Οικογένειά τους τον έχουν και οι εθελοντές που ετοιμάζουν κάθε βράδυ το συσσίτιο. Οικογένεια είναι όλοι, αφού κάποιοι γνωρίστηκαν κατά τη διαδικασία και δέθηκαν.
Το έργο του νεαρού ιερέα, στα έξι χρόνια της δράσης του, έχει γίνει γνωστό σε ολόκληρο τον Πειραιά. Οι άνθρωποι της φτώχειας και του λεγόμενου περιθωρίου, βλέπουν στη φιγούρα του τον άγιο του λιμανιού, όπως τον αποκαλούν. Τον δικό τους άνθρωπο που δεν τους περιφρονεί ποτέ.

Πηγή: MEGA TV


Δευτέρα 8 Ιουνίου 2020

Οι καμπύλες του Παρθενώνα


Στο σχέδιο του Παρθενώνα δεν υπάρχει καμία ευθεία γραμμή,αλλά απαλές καμπύλες. Ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης κατασκεύασαν το ναό με ασύλληπτες λεπτομέρειες. Στην ανθρωποκεντρική αρχιτεκτονική κατασκευή του Παρθενώνα δεν υπάρχει καμία ευθεία! Αντιθέτως, υπάρχουν ανεπαίσθητες καμπύλες και μάλιστα αδιόρατες, πού δίνουν όμως την εντύπωση ότι ο στυλοβάτης π.χ. είναι ευθύς και εντελώς επίπεδος. Ανάλογη είναι και η καμπύλη των επιστυλίων.

Αυτό έγινε γιατί ο Ικτίνος προνόησε και έλαβε υπόψιν του την φυσική ατέλεια του ανθρώπινου οφθαλμού. Έτσι δημιούργησε την οφθαλμαπάτη στον θεατή που κοιτάζει υπό ορισμένη γωνία τον Παρθενώνα, ότι ο ναός ανυψώνεται στον αέρα. Οι κίονες, ως γνωστόν, υφίστανται μία εξόγκωση (η οποία καλείται «ένταση») στο μέσον περίπου του ύψους του κίονα. Εκείνο, που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι πως οι άξονες των κιόνων, όπως και το επιστύλιο με το διάζωμα, έχουν μια ανεπαίσθητη κλίση προς τα μέσα, που κυμαίνεται από 0,9 έως 8,6 εκατοστά.

Αυτή η κλίση σημαίνει πως αν προεκτείνουμε νοερά τους άξονες προς τα πάνω, θα ενωθούν σε κάποιο ύψος σχηματίζοντας μια νοερή πυραμίδα. Το σημείο πάνω από την κρηπίδα, στο οποίο ενώνονται οι νοερές πλευρικές επεκτάσεις των κιονοστοιχιών του Παρθενώνα, είναι περίπου 1.852 μέτρα. Αυτό, μετρούμενο, βρέθηκε ότι δημιουργεί έναν όγκο, που είναι περίπου ο μισός της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου.

Το οπτικό αποτέλεσμα είναι εκτός από αρμονικό πολλές φορές και απροσδόκητο, μιας και ο Παρθενώνας καταφέρνει να δείχνει εντυπωσιακά μεγαλύτερος από το πραγματικό του μέγεθος, χωρίς όμως να βαραίνει το χώρο. 

Σώμερσετ Μωμ, «Διακοπές στο Παρίσι» βιβλιοπαρουσίαση.

Εξαιρετική αναγνωστική εμπειρία που προτείνω στους βιβλιόφιλους. Στο «Διακοπές στο Παρίσι», ο Μωμ παρακολουθεί τον νεαρό ήρωά του καθώς έρχε...