Arthur Moreira Lima (16 Ιουλίου 1940 – 30 Οκτωβρίου 2024)

 Ο Arthur Moreira Lima (16 Ιουλίου 1940 – 30 Οκτωβρίου 2024) ήταν Βραζιλιάνος κλασικός πιανίστας.

Βιογραφία
Η Moreira Lima άρχισε να μαθαίνει πιάνο σε ηλικία έξι ετών. Το 1965 κέρδισε το δεύτερο βραβείο στον VII Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου Σοπέν, καθώς και το βραβείο κοινού και την καλύτερη ερμηνεία σονάτας. Επιπλέον, κέρδισε το τρίτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου του Λιντς το 1969 και το τρίτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι το 1970.

Στη δεκαετία του 1970, η Λίμα ηχογράφησε όλα τα έργα του Σοπέν. Έχει επίσης ηχογραφήσει τη μουσική των Ernesto Nazareth και Brasílio Itiberê da Cunha. Η Λίμα ταξίδεψε σε όλη τη Βραζιλία παίζοντας κλασική μουσική σε κοινότητες.

Ο Λίμα πέθανε από καρκίνο του παχέος εντέρου στις 30 Οκτωβρίου 2024, σε ηλικία 84 ετών.

Σώμερσετ Μωμ, «Διακοπές στο Παρίσι» βιβλιοπαρουσίαση.

Εξαιρετική αναγνωστική εμπειρία που προτείνω στους βιβλιόφιλους.

Στο «Διακοπές στο Παρίσι», ο Μωμ παρακολουθεί τον νεαρό ήρωά του καθώς έρχεται σ' επαφή με τον υπόκοσμο του Παρισιού, μέσω της τυχαίας γνωριμίας του με μια ρωσικής καταγωγής πόρνη, τη Λύντια, σύζυγο ενός κλέφτη καταδικασμένου για φόνο κι έγκλειστου στις απάνθρωπες φυλακές της Γαλλικής Γουιάνας, στις ακτές της Νότιας Αμερικής.

Αντιμέτωπος τόσο με τα δεινά των παραπάνω, όσο και με τον κυνισμό του παλιού συμμαθητή του και φανατισμένου τώρα επαναστάτη Σάιμον, «ξεναγού» του στην αριστερή όχθη της πόλης, ο Τσάρλυ Μέισον θα δει να γκρεμίζονται μέσα του όλες οι βεβαιότητες με τις οποίες τον είχε προικίσει η ανέφελη έως τότε ζωή του στο Λονδίνο. Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές του στο Παρίσι θ' αποτελέσουν ένα ταξίδι μύησης στη σκληρή πραγματικότητα. Μ' άλλα λόγια, ένα ταξίδι απότομης αλλά ευπρόσδεκτης κι από τον ίδιο ενηλικίωσης.

Ένα μυθιστόρημα που δημοσιεύτηκε το 1939 και ρουφιέται σαν νεράκι, διαθέτοντας όλες τις αρετές για τις οποίες διακρίθηκε ο πολυγραφότατος δημιουργός του: αφηγηματική άνεση, σφιχτοδεμένη πλοκή, καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες, χιούμορ και λεπτή ειρωνεία.

(Σταυρούλα Παπασπύρου, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Έργο Χάρη Κανάκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

 

Στις 23 Νοεμβρίου του 2023 στις 8:30 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα ακουστεί έργο μου για πιάνο, στην επετειακή συναυλία για τα 70 χρόνια του συλλόγου "Φίλοι της Μουσικής".

Καλή επιτυχία σε όλους τους συμμετέχοντες. 

Χ. Κ.

Ταραντέλα, ο χορός και η προέλευσή του.

Το όνομα των αραχνών ταραντούλα προέρχεται από τον Τάραντα στην Ν. Ιταλία όπου υπάρχει το ενδημικό είδος μιας αράχνης με χαμηλής νευροτοξικότητας δηλητήριο, το οποίο όμως οι παραδόσεις θέλουν να προκαλεί αμόκ και μανία.

Όσοι έχουν δαγκωθεί από την αράχνη χορεύουν σαν τρελοί, λένε οι παραδόσεις της περιοχής και αυτό ενδείκνυται και ως θεραπεία μετά το τσίμπημα της αράχνης αυτής. Για αυτό και ο εκστατικος παραδοσιακός χορός των περιοχών της Magna Graecia, ονομάζεται Tarantella.

Ιωάννα Καρυστιάνη. "Ο Άγιος της Μοναξιάς". "Εσωτερικός Εγκλεισμός", το μόνο ασφαλές καταφύγιο.

Αναπτύχθηκε μια παράξενη αναγνωστική εμπειρία καθώς πλέον ολοκληρώνω τον "Άγιο της Μοναξιάς" της Ιωάννας Καρυστιάνης που έφτασε τυχαία στην βιβλιοθήκη μου.

Η χαοτική ανάπτυξη του θεματικού υλικού με τον ξεχωριστό και ιδιόμορφο χειρισμό της γλώσσας και ταυτόχρονα η γοητεία των μοναχικών ηρώων με έβαλε σε έναν εποικοδομητικό προβληματισμό.

Μια ερωτική ιστορία της εποχής μας με σκηνικό και ουσία την παραίτηση και τη μοναχικότητα, που οδηγούν στον εσωτερικό εγκλεισμό σαν το μόνο ασφαλές καταφύγιο του καθενός.
Ένας κόσμος που έχει ανάγκη να αγαπήσει ξανά, με κάθε τίμημα, τη ζωή, τον τόπο του, κάτι.

Sirah68

Άρης Αλεξάνδρου (Πετρογκράντ, 24 Νοεμβρίου 1922 – Παρίσι, 2 Ιουλίου 1978)

 

Ο ποιητής στοχαστής που επέλεξα να μελοποιήσω ποίηση του (Κλειστό Τετράγωνο) για ένα έργο μου για χορωδία και ορχήστρα που ερμηνεύτηκε από την συμφωνική ορχήστρα της Μολδαβίας το 2021.

Ο Άρης Αλεξάνδρου (πραγματικό όνομα: Αριστοτέλης Βασιλειάδης, Πετρογκράντ, 24 Νοεμβρίου 1922 – Παρίσι, 2 Ιουλίου 1978) ήταν Έλληνας αντιστασιακός, ποιητής, πεζογράφος, και μεταφραστής έργων κυρίως της ρωσικής λογοτεχνίας.
Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες συγγραφείς, με πολύ σημαντικό μεταφραστικό έργο. Το μοναδικό μυθιστόρημά του, Το Κιβώτιο (1975), αποτιμάται ως «ένα πραγματικά σημαντικό έργο» της νεοελληνικής πεζογραφίας.

. 

Χάρης Κανάκης

Ανατόλ Φρανς / Anatole France, αποφθέγματα.

 

Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε σ’ αυτήν τη σύντομη ζωή μας και παρ’ όλα αυτά, ελπίζουμε και σε μια αιώνια.

Είναι στη φύση του ανθρώπου να σκέφτεται λογικά και να ενεργεί παράλογα.

Πάντα προτιμούσα την τρέλα των παθών από τη σοφία της αδιαφορίας.

Μόνο η επιθυμία και η απραξία μας κάνουν θλιμμένους.

Φυσικά και είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Απαγορεύεται το ίδιο, τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς, να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί.

Μια γυναίκα χωρίς στήθος είναι σαν κρεβάτι χωρίς μαξιλάρια.

Μόνο οι άντρες που δεν ενδιαφέρονται για γυναίκες, νοιάζονται για την τουαλέτα τους. Αυτοί που αγαπάνε τις γυναίκες, δεν προσέχουν ποτέ αυτά που φοράνε.

Στην τέχνη και στην αγάπη το ένστικτο είναι αρκετό.

Το να ζεις χωρίς ψευδαισθήσεις είναι το μυστικό της ευτυχίας.

Οι ενάρετες γυναίκες γερνούν πιο γρήγορα από τις άλλες.

Οι πολιτικοί είναι σαν τα άλογα: δεν μπορούν να προχωρήσουν ίσια χωρίς παρωπίδες.

Όλες οι αλλαγές, ακόμη κι οι πιο επιθυμητές, έχουν τη μελαγχολία τους.

Τα βιβλία είναι το όπιο της Δύσης.

Δεν στερούμαι από κάθε ταλέντο, ώστε να ασχοληθώ με την πολιτική.

Καλός κριτικός είναι αυτός που εξιστορεί τις περιπέτειες του πνεύματος του μέσα από τα αριστουργήματα.

Η Ιστορία δεν είναι επιστήμη, είναι τέχνη. Δεν πετυχαίνεις χωρίς φαντασία.

Όλες οι λέξεις είναι φτωχές.

Οι γιοι πιστεύουν στην αρετή των μανάδων τους, και τα κορίτσια επίσης, αλλά λιγότερο.

Αυτό που ονομάζουμε στρατηγική, βασικά έχει να κάνει με το να περνάμε τα ποτάμια από τις γέφυρες και να διασχίζουμε τα βουνά από τα μονοπάτια.

Αξιοσέβαστοι είναι οι άνθρωποι που κάνουν ό,τι όλοι οι άλλοι.

Ένα λεξικό είναι ολόκληρος ο κόσμος σε αλφαβητική σειρά.

Ανατόλ Φρανς: Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1921

Παρίσι, 16 Απριλίου 1844 – 12 Οκτωβρίου 1924

Της συνεργάτιδας Χριστίνας Κωστή.

Οι σκάλες στα μεσαιωνικά κάστρα.

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι περισσότερες σκάλες στα μεσαιωνικά κάστρα κατασκευάστηκαν έτσι ώστε να είναι εξαιρετικά στενές και σπειροειδείς προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού;

Δεδομένου ότι τα μεσαιωνικά κάστρα χτίστηκαν κυρίως ως οχυρώσεις, οι σκάλες σχεδιάστηκαν έτσι ώστε  να δυσκολέψουν τους αντιπάλους μαχητές να παλέψουν προσπαθώντας να ανέβουν.
Δεδομένου ότι οι περισσότεροι στρατιώτες ήταν δεξιόχειρες, θα έπρεπε να βρίσκονται στην αντίθετη  καμπύλη του εσωτερικού τοίχου πριν επιχειρήσουν να χτυπήσουν, κάτι που τους καθιστούσε αναπόφευκτα εκτεθειμένους σε σχέση με τους αντιπάλους τους.

Η δεξιόστροφη σπειροειδής σκάλα επέτρεπε επίσης στους υπερασπιστές να χρησιμοποιήσουν τον εσωτερικό τοίχο ως μερική ασπίδα και συγχρόνως μπορούσαν εύκολα να χειρίζονται το όπλο τους χωρίς να εμποδίζονται από την καμπυλότητα του εξωτερικού   τοίχου.

Οι σκάλες ήταν επίσης σκόπιμα κακώς φωτισμένες και χτισμένες για να είναι ανώμαλες, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολο για τους επιτιθέμενους να αποκτήσουν οποιοδήποτε είδος ισορροπίας ή ορμής κατά τη διάρκεια του αγώνα τους για να καταλάβουν το κάστρο.

Hayato Sumino. Το διαμάντι της Άπω Ανατολής.

 

Ένας πιανίστας της νέας γενιάς που απολαμβάνω να παρακολουθώ αυτό το διάστημα είναι ο Hayato Sumino (γεννημένος στις 14 Ιουλίου 1995).

Πρόκειται για Ιάπωνα πιανίστα και συνθέτη, γνωστό για τις μουσικές ερμηνείες του πάνω στον Φρέντερικ Σοπέν.

Γενικές πληροφορίες

Γεννημένος στο Τόκιο ο Hayato Sumino, ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία 3 ετών. Σπούδασε επιστήμη και μηχανική στο Graduate School of Information Science and Technology του Πανεπιστημίου του Τόκιο, αποφοιτώντας τον Μάρτιο του 2020 με μεταπτυχιακό και βραβείο.

Σπούδασε επίσης τεχνολογία επεξεργασίας πληροφοριών μουσικής και τεχνητή νοημοσύνη για έξι μήνες στο Γαλλικό Ινστιτούτο Έρευνας και Συντονισμού στην Ακουστική

Τον Αύγουστο του 2018 κέρδισε το Grand Prix στον 42ο διαγωνισμό πιάνου PTNA, έναν ιαπωνικό διαγωνισμό πιάνου.

Τον Ιούλιο του 2019 κέρδισε το τρίτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου της Λυών.

Το 2021, ο Sumino συμμετείχε στον 18th International Chopin Piano Competition στη Βαρσοβία , στον οποίο προκρίθηκε στον τρίτο γύρο (τον ημιτελικό).

Η ζωντανή του εμφάνιση στον δεύτερο κύκλο προσέλκυσε 45.000 διαδικτυακούς θεατές, σημειώνοντας ρεκόρ για τον διαγωνισμό ενώ το σχετικό βίντεο έχει ξεπεράσει τα 4.000.000 προβολές!

Πριν από τον διαγωνισμό, είχε μελετήσει εντατικά στο διαδίκτυο (λόγω της πανδημίας COVID-19) με τον Jean-Marc Luisada .

Ο Sumino είναι επίσης YouTuber με το όνομα "Cateen", με πάνω από 1 εκατομμύριο συνδρομητές από το 2022.

Επίσης είναι καλλιτέχνης της Steinway.

Συνθέσεις.

Big Cat Waltz (2020)

Tinkerland (2020)

Σονάτα για πιάνο Νο. 0 "ΣΟΥΜΕΙ" (2020)

Cadenza to Liszt 's Hungarian Rhapsody No. 2 (2020)

Κλεψύδρα ενός λεπτού (2021)

New Birth (2022)

Baby's Breath (2023)

Ο Ρωμιός της Αιθιοπίας.

Ο Γεώργιος  Γανωτάκης ή Γεώργιος Φώτης μετανάστευσε στη Αιθιοπία το 1850 από την Ρόδο. Αμέσως μπήκε στην υπηρεσία του αυτοκρατορικού στρατού και υπηρέτησε τον αυτοκράτορα Γκοτζαμ ο οποίος του έδωσε το τίτλο Μπαλαμπαράς δηλαδή του ανώτερου διοικητή της αυτοκρατορικής φρουράς της  Αιθιοπίας για την γενναιότητα του. 

Από τότε άλλαξε το όνομα του σε Γεωργάς Μπαλαμπαράς και ακολούθησε τον αυτοκρατορικό στρατό στον πόλεμο εναντίον του Μαχντί του Σουδάν και ενάντια στους Ιταλούς το 1896 στη μάχη της Άντοβα.

Ήταν γνωστός για για την δεξιότητα στην οπλομαχία με σπαθί και ασπίδα.

Πηγή: "Η Ελληνική παρουσία στο κέρας της Αφρικής", Αντώνης Χαλδαίος.

Μαγιακόφσκι "Σύννεφο με παντελόνια"

Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ’ ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου
φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.

Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.

Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω.
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.

Εσείς οι αβροί!…

Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.

Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;

Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ’ το σαλόνι,
εσάς την άψογον υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής

Θέλετε
θα ‘μαι ακέραιος όλο κρέας λυσσασμένος,
κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός

θέλετε θα ‘μαι η άχραντη ευγένεια
όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια".

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Απόδοση από τον Γιάννη Ρίτσο

Το  έγραψε το 1915, σε ηλικία 22 ετών.
Αφιερωμένο στην πρώτη
και πάνω απ' όλες τις γυναίκες του
και πιο σπουδαία η Λίλη Γιούρεβνα Μπρικ,
γυναίκα του εκδότη του Όσιπ Μπρικ.

Ο Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Μαγιακόφσκι, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους ποιητές και καλλιτέχνες του 20ού αιώνα αλλά και ο κορυφαίος εκπρόσωπος του ρωσικού Φουτουρισμού,
αν και στη συνεχεια εξέφρασε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο την ταραγμένη εποχή της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Το 1917 τάχθηκε ανεπιφύλακτα υπέρ της, προπαγανδίζοντας με το έργο του τα οράματά της.
Το έργο του χαρακτηρίζουν συχνά η σάτιρα, ο σαρκασμός και η κοινωνική κριτική.
Ήταν ο ποιητής των μαζών, ο νυμφίος του έρωτα, της επανάστασης και του θανάτου, το πρότυπο του νέου ανθρώπου που ξεπήδησε από τα ερείπια του παλιού κόσμου της τσαρικής Ρωσίας, ανεβασμένος στο άρμα της επανάστασης, μόνο και μόνο για να ηττηθεί κατά κράτος από τους ξέφρενους ρυθμούς μιας εποχής που τον ξεπέρασε γρήγορα (ή δεν του ταίριαξε ποτέ) αλλά και από τις ίδιες τις ματαιωμένες προσδοκίες του.

Ο Μαγιακόφσκι πίστεψε μέχρι το τέλος σε μια ουτοπία, με τον δικό του ρομαντικό, παθιασμένο τρόπο, τον μοναδικό τρόπο που ήξερε.
Τον τρόπο του ποιητή.
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος ενός καινούργιου κόσμου που δεν ανέτειλε ποτέ, και γι' αυτό ένιωθε πάντα πολύ μόνος.


Έγραψε

"Την πρώτη νύχτα πλησιάζουνε και κλέβουν
ένα λουλούδι από τον κήπο μας, 
και δεν λέμε τίποτα.
Την δεύτερη νύχτα δεν κρύβονται πλέον,
περπατούνε στα λουλούδια,
σκοτώνουν το σκύλι μας και δεν λέμε τίποτα.
Ωσπου μια μέρα - την πιο διάφανη απο όλες - μπαίνουν
άνετα στο σπίτι μας, 
ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε τον φόβο μας,
που πνίγει τη φωνη στον λαιμό μας .
Και επειδή δεν είπαμε τίποτα,
πλεον δεν μπορούμε να πούμε τίποτα."

Η διαχρονικότητα των λόγων του, τρομάζει....

Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι

7 ή 19 Ιουλίου 1893 – 14 Απριλίου 1930

Για την γέννηση του υπάρχουν δύο ημερομηνίες λόγω της διαφοράς του παλαιού ημερολογίου.

Από ανάρτηση της Χριστίνας Κωστή