Χάρης Κανάκης: "Λίγα λόγια για την 2η Συμφωνία μου".

 Λίγα λόγια για την 2η Συμφωνία μου.

Έπειτα από την σύνθεση της Συμφωνίας μου για ορχήστρα εγχόρδων και τέσσερα πνευστά, αφιερωμένη στη Νέα Φιλαδέλφεια, την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, αποφάσισα να δημιουργήσω και μία 2η Συμφωνία, αυτή τη φορά γραμμένη μόνο για ορχήστρα εγχόρδων.

Το έργο αυτό αποτελείται από τρία μέρη και είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην κόρη μου Εβελίνα Κανάκη.

Είναι ένα έργο βασισμένο σε υλικό από παλαιότερα έργα μου, με κάποιες προσθήκες και δημιουργήθηκε από την αγάπη μου για τον υπέροχο ήχο των εγχόρδων και τα ιδιαίτερα ηχοχρώματα και δυνατότητές τους.

Το 1ο και το 3ο μέρος είναι γραμμένα σε ελεύθερο ατονικό στυλ, με ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες που πλαισιώνονται από ένα 2ο μέρος, πιο ήπιο, τρυφερό θα έλεγα, ύφος και σε σύγχρονο τονάλ στυλ με εξαιρετικά εμπλουτισμένη όμως αρμονία, τεχνική που αγαπώ πολύ.

Η 2η αυτή συμφωνία μου είναι ένα αφιέρωμα στην σύγχρονη μουσική και τις τεχνικές της αλλά και η προσωπική μου άποψη, αισθητική και εμπειρία, πάνω στην σύγχρονη τέχνη.

Το έργο αυτή την περίοδο βρίσκεται στην διαδικασία της διαμόρφωσης της παρτιτούρας σε ηλεκτρονική μορφή του, από έναν εξαιρετικό επαγγελματία (copiest) τον αγαπητό φίλο Σπύρο Σαγιά.

Με αυτό τον τρόπο και αυτό το μεγάλο έργο, κλείνει ένας μεγάλος κύκλος συνθετικής δημιουργίας μου, που πλέον ξεπερνάει τα 200 έργα.

Ευχαριστώ όλους τους φίλους, συναδέλφους και μαθητές για την στήριξη και την αγάπη όλα αυτά τα χρόνια.

Χάρης Κανάκης

Νέα Φιλαδέλφεια

10-5-22

Απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο με τίτλο "Η Συγκίνηση των Εύπιστων".

 Μοιράζομαι ένα απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο με τίτλο "Η Συγκίνηση των Εύπιστων" γνωρίζοντας ότι πολλοί θα ταυτιστείτε μαζί του.

(Ο μονόλογος της Έμπνευσης).

"Ένας ήχος που διαπερνά την ησυχία της νύχτας ή αντίθετα μία σιωπή που κάνει την παρουσία της έντονη μέσα σε μία μεγαλοπρεπή φασαρία είναι πηγή έμπνευσης για μένα.

Ένα κορίτσι πού στέκεται περιμένοντας τη συγκοινωνία κάτω από μία φωτισμένη λάμπα στο δρόμο είναι πηγή έμπνευσης για μένα.

Ένας μαθητής που θα με ρωτήσει τι σηματοδοτεί αυτό το κρεσέντο στη συγκεκριμένο νυχτερινό του Σοπέν είναι πηγή έμπνευσης για μένα.

Μία ταινία που με συγκινεί με το θέμα της και τις ερμηνείες των ηθοποιών της αλλά και την εμπνευσμένη σκηνοθεσία είναι πηγή έμπνευσης για μένα.

Ένας ηθοποιός λίγο πριν βγει στη σκηνή να πει το μονόλογο του είναι πηγή έμπνευσης για μένα.

Ένα παιδί που χάνει τη ζωή του καθώς μαζί με τους γονείς του προσπαθεί να περάσει στην απέναντι όχθη ή ακτή αναζητώντας την ελπίδα, κολυμπώντας και παλεύοντας με τα κύματα, είναι πηγή έμπνευσης για μένα. Ένας πίνακας στην άκρη μιας σκοτεινής αίθουσας μουσείου που δεν προσέχει κανείς, ένα ταπεινό τραγούδι ενός άσημου καλλιτέχνη, ένα ποίημα που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, ενα κιτρινισμένο απόκομμα εφημερίδας, μία σπασμένη κούκλα στο δωμάτιο ενός παιδιού, μία φράση που δεν πρόσεξε κανείς σε ένα ξεχασμένο βιβλίο στην άκρη μιας βιβλιοθήκης είναι πηγή έμπνευσης για μένα.

Τέλος πηγή έμπνευσης για όλους μας πρέπει να είναι η δίψα για αληθινή ζωή, η αγάπη για το συνάνθρωπο, η προστασία της φύσης και των ζώων, η αλληλεγγύη, ο αλτρουισμός και η βαθιά συγκίνηση για τα πράγματα που αξίζουν.

Τα πράγματα που αξίζουν είναι εκείνα που μας διαμόρφωσαν χωρίς να το καταλάβουμε, ακόμα και τις στιγμές που εμείς τα κοιτούσαμε αδιάφορα μασώντας καθημερινότητα, γεμάτοι αυτοπεποίθηση ότι το τέλος θα αργήσει να έρθει, ίσως και να μην έρθει ποτέ. Γεμάτοι νιάτα, σφρίγος και δύναμη τότε που κοιτούσαμε την αρρώστια και χλευάζαμε τον πόνο. Ξεγελάγαμε το θάνατο περνώντας το δρόμο τρέχοντας, λίγο πριν το μεγάλο φορτηγό μας αγγίξει τη φτέρνα."

Χάρης Κανάκης

Πιανίστας-Συνθέτης-Συγγραφέας

Σκέψεις πάνω στα χαρακτηριστικά της αριστερής Θεολογίας της Απελευθέρωσης. (Του Νάσου Θεοδωρίδη)

Εκεί που Γολγοθάς σημαίνει ανηφόρα προς το μηδέν, ακριβώς εκεί ο Χριστός ανοίγει ορίζοντες απεριόριστους με την θυσιαστική δράση. Ο Χριστός δεν βρίσκεται στον Γολγοθά από ατύχημα, αλλά ηθελημένα, προχωρώντας σε μια κορυφαία πράξη αγάπης και αλληλεγγύης. Σταυρώνεται για χάρη των οδυνομένων, κάνει ζωή Του την αφτιασίδωτη ζωή των ανθρώπων (το περιθώριο, την αδικία, το παράλογο, τον πόνο, τον θάνατο), ακριβώς για να μην αφήσει όλη αυτή την τυραννία να είναι το ανίκητο τέρμα, το αδηφάγο μηδέν που ακυρώνει κάθε καλό και κάθε ομορφιά…Έτσι ο Γολγοθάς δεν είναι πια τέρμα, δεν είναι όμως ούτε απλό πέρασμα. Είναι εργαστήρι για το ολότελα καινούργιο: για την Ανάσταση. Ανάσταση σημαίνει κατάργηση του θανάτου (κάθε είδους θανάτου) και κατάργηση της αδικίας (κάθε είδους αδικίας).

Η αριστερή Θεολογία της Απελευθέρωσης, το σημαντικό χριστιανικό ρεύμα της Λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του ‘60 και δώθε, που εκδηλώθηκε μέσα από πλήθος κοινωνικών δράσεων, χαρακτηρίστηκε από τη στράτευση μαζί με τον φτωχό λαό για την απελευθέρωσή του. Τοποθετήθηκε στον κόσμο ως μια «Εκκλησία των Φτωχών» και ως «μια φωνή γι' αυτούς που δεν έχουν καμιά». Είναι «μια ερμηνεία της χριστιανικής πίστης για τον αγώνα και την πάλη αυτών που υποφέρουν από τη φτώχεια, καθώς και μια κριτική της κοινωνίας […] μέσα από τα μάτια των φτωχών». Ο φτωχός για τη Θεολογία της Απελευθέρωσης είναι αυτός που υφίσταται κοινωνική, πολιτική, οικονομική καταπίεση, που ζει μέσα στον πόνο κάποιας προσωπικής απώλειας, που δεν μπορεί να ορθοποδήσει μέσα στην αποξένωση, την αλλοτρίωση, την καταθλιπτική μοναξιά και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Αν θέλαμε να επιλέξουμε ένα χαρακτηριστικό της αριστερής Θεολογίας της Απελευθέρωσης που συγγενεύει με το μαρξισμό, αυτό θα ήταν η ταξική επιλογή, η ταξική μεροληψία υπέρ των φτωχών. Η κρίσιμη διαφορά με τη φιλεύσπλαχνη φιλανθρωπία της επίσημης Εκκλησίας είναι ότι για τη Θεολογία της Απελευθέρωσης οι φτωχοί δεν νοούνται ως αντικείμενα (βοήθειας, συμπόνιας, ελεημοσύνης) αλλά ως δρώντα υποκείμενα της ιστορίας τους, ως δρώντα υποκείμενα της απελευθέρωσής τους.

Πώλ Σενζαν. Γάλλος ζωγράφος, 19 Ιανουαρίου 1839 – 22 Οκτωβρίου 1906.

 

Πώλ Σενζαν : Σημαντικός Γάλλος ζωγράφος.

Το έργο του αντιπροσωπεύει την μετάβαση από τον ιμπρεσιονισμό στο κίνημα του κυβισμού.

Ο Σεζάν γεννήθηκε στην Αιξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας όπου και πέρασε τα πρώτα του μαθητικά χρόνια.

Την περίοδο 1859-1861 σπούδασε νομικά ενώ παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα ζωγραφικής

Κατά την παραμονή του στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Καμίλ Πισαρό και άλλους καλλιτέχνες που ανήκαν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού.

Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον ιμπρεσιονισμό θεωρείται η πρόσθεση καθαρών γεωμετρικών στοιχείων που αργότερα επηρέασαν και το κίνημα του κυβισμού.

Τα έργα του επικεντρώνονται σε μία περιορισμένη θεματολογία και κυρίως σε θέματα νεκρής φύσης, τοπίων και προσωπογραφιών.

Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου του 1906 από πνευμονία.

19 Ιανουαρίου 1839 – 22 Οκτωβρίου 1906

Από ανάρτηση της Χριστίνας Κωστή.

Hari Kanakis - Closed Square, παρουσίαση στο Πολωνικό site ERA JAZZU. Στον κατάλογο της Naxos, με top recommendation μεταξύ των 16 δίσκων της εταιρείας!

 

O Πολωνός κριτικός Dionizy Piątkowski

Μια εξαιρετικά τιμητική παρουσίαση της δουλειάς μου σε αυτό το έγκριτο μουσικολογικό Πολωνικό portal με την διεθνή αναγνώριση, επίσης στον κατάλογο της Naxos, με top recommendation μεταξύ των 13 δίσκων της εταιρείας από τον Πολωνό κριτικό Dionizy Piątkowski!!!

https://jazz.pl/hari-kanakis-closed-square-phasma-music/

Αναδημοσιεύω το κομμάτι που μιλάει για τον δίσκο μου μεταφρασμένο στοιχειωδώς από τα Πολωνικά.

«Το άλμπουμ της πρεμιέρας με τίτλο "CLOSED SQUARE" περιλαμβάνει την καταγραφή έργων του εξαιρετικού Έλληνα συνθέτη Hari Kanakis, τα οποία δημιουργήθηκαν από το 1999 έως το 2019. Το προσεκτικά επιλεγμένο ρεπερτόριο του άλμπουμ, αποτελείται από δέκα σύγχρονες μουσικές συνθέσεις που παρουσιάζονται από διαφορετικές προοπτικές.

Αυτές οι συνθέσεις δίνουν στους παραγωγούς την ευκαιρία να παρουσιάσουν μια ποικιλία τεχνικών, μια πλούσια, δυναμική παλέτα, φωνητική και οργανική με μουσικότητα, εξαιρετική εκφραστικότητα, κυρίως ειλικρινής και βαθιά συναισθήματα, που αποτελούν έκφραση πνευματικής και προσωπικής αντανάκλασης στην εκτελούμενη μουσική».

Dionizy Piątkowski

(Η Era Jazzu είναι ένας εθνικός κύκλος Club και Gala-συναυλίες με τη συμμετοχή των εξαιρετικότερων αστεριών της σύγχρονης τζαζ.

Το πρόγραμμα ERA Jazz περιλαμβάνει τόσο συναυλίες μεγάλων αστεριών όσο και μια ευρεία παρουσίαση της πιο ενδιαφέρουσας τζαζ τάσης).

https://jazz.pl/hari-kanakis-closed-square-phasma-music/...

Φεντερίκο Φελίνι 20 Ιανουαρίου 1920 - 31 Οκτωβρίου 1993

 

Φεντερίκο Φελίνι, Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου και σεναριογράφος, από τους σημαντικότερους δημιουργούς της «έβδομης τέχνης».

Γόνος μεσοαστικής οικογένειας του Ρίμινι, γεννήθηκε στα 1920, σαν σήμερα 20 Ιανουαρίου. Σπούδασε σε σχολεία καθολικών και πέρασε αρκετό χρόνο τεμπελιάζοντας και βάζοντας σε τάξη, αλλά και σε αταξία, τις παιδικές του αναμνήσεις. Καθοριστική για τη ζωή του, αλλά και ορισμένες ταινίες του θα είναι η αυστηρή εκπαίδευση του πάτερ Καρισίμι στο κολέγιο του Φανό. Γοητεύεται από ιστορίες φανταστικές πέρα από την πραγματικότητα, καθώς και από πρόσωπα και φιγούρες περιθωριακές και εκκεντρικές. Αλλωστε, είναι ενδεικτικό ότι σε πολλές ταινίες του, πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουν κλόουν, νάνοι, τρελοί του χωριού.

Ο μεγάλος δημιουργός προσέγγισε τον κόσμο του κινηματογράφου μέσα από τη γελοιογραφία και το σκίτσο, από τότε που ήταν στα θρανία.

Αφού για ένα διάστημα δούλεψε στα καφενεία του Ρίμινι, φτιάχνοντας τα πορτρέτα των πελατών, εργάστηκε στη Ρώμη ως σχεδιαστής κόμικς και γελοιογράφος, ως βοηθός σε θέατρο και ως σεναριογράφος κωμωδιών, με την ταινία «Οι Βιτελόνι», που γύρισε το 1953, θα γνωρίσει την πρώτη του επιτυχία στο χώρο του κινηματογράφου.

Τα έργα του συνδυάζουν όνειρα, φαντασία και πάθος.

Στη φασιστική περίοδο, επί Μουσολίνι, ο Φεντερίκο και ο αδελφός του Ρικάρντο αναγκάστηκαν να μπουν στην οργάνωση “Avantguardista”, μια μορφή φαιοχιτώνων προσκόπων, αν και ο Φελίνι ουδέποτε προσχώρησε στη φασιστική ιδεολογία. Μάλιστα, “ξεχνούσε” συνειδητά να φοράει ορισμένα εξαρτήματα της στολής του σε ένδειξη αντίστασης στην εξουσία. Στα νιάτα του, ο Φελίνι δούλεψε σε διάφορες εφημερίδες ως αστυνομικός ρεπόρτερ κι αργότερα ως αρθρογράφος και γελοιογράφος. Απέφυγε την επιστράτευση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επέδειξε πολιτική απάθεια.

Το φιλμ «Λα στράντα» (1954) του χάρισε παγκόσμια φήμη.

Είναι ένα αλληγορικό φιλμ που έχει ως θέμα την απομόνωση των ανθρώπων στην αστική κοινωνία.

Οι «Νύχτες της Καμπίρια» (1956) και οι μετέπειτα ταινίες του, παρουσιάζουν μεγάλη δύναμη συγκινησιακής επίδρασης, καθρεφτίζουν τις αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου της Δύσης, αποκαλύπτουν σε βάθος και με λεπτότητα την ουσία της ανθρώπινης ψυχολογίας.

Το πιο αιχμηρό κοινωνικό φιλμ του Φελίνι θεωρείται η «Γλυκιά ζωή» (1959).

Ορισμένα από τα αριστουργήματά του είναι το «Οκτώμισι», η « Τζουλιέτα των πνευμάτων», το «Σατιρικόν», η «Ρόμα» και άλλα.

Το 1974 ο Φελίνι σε σενάριο που έγραψε ο ίδιος και ο Τ. Γκουέρα γύρισε το φιλμ «Αμαρκορντ», το οποίο έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία.

Για πρώτη φορά, εξάλλου, ο Φελίνι δίνει σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά: με όπλο τη σάτιρα ξεσκεπάζει αλύπητα τον ιταλικό φασισμό, τη σκληρότητα του, τη δημαγωγική προπαγάνδα.

Ο Federico Fellini είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης της Ιταλίας, ένας από τους πλέον εγωκεντρικούς σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου και η επιτομή της αισθητικής ενός ανθρώπου που χρησιμοποίησε τα προσωπικά του φετίχ, τα πάθη και τις προτιμήσεις του μετατρέποντας τις προσωπικές του εμμονές σε κάποιες από τις πιο συναρπαστικές εικόνες που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στην οθόνη.

Ένα από τα παλιότερα πάθη του Φελίνι ήταν η “Σαραγκίνα”, μια απίστευτα παχιά πόρνη που πρόσφερε το κορμί της στους ψαράδες και εκείνοι της έδιναν της απούλητες σαρδέλες τους. Αυτός ο “φριχτός και θεσπέσιος δράκος”, όπως την αποκαλούσε ο Φελίνι, ήταν τυπικό δείγμα των παράξενων, πληθωρικών, βαριά σεξουαλικών μορφών που στοίχειωναν τα όνειρά του και θα εμφανίζονταν επανειλημμένα στις ταινίες του.

Δεν υπάρχει τέλος. Δεν υπάρχει αρχή. Υπάρχει μόνο ένα ατέλειωτο πάθος για ζωή.

Όσοι είναι πάντα συνεπείς, είναι ύποπτοι.

Εμπειρία είναι αυτό που παίρνεις όσο ψάχνεις για κάτι άλλο.

Σε κάποιο βαθμό όλα είναι ρεαλιστικά. Δεν υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στη φαντασία και στο πραγματικό.

Η λογοκρισία είναι διαφήμιση πληρωμένη από το κράτος.

Είναι πιο εύκολο να είσαι πιστός σε ένα εστιατόριο παρά σε μια γυναίκα.

Όλη η τέχνη είναι αυτοβιογραφική. Το μαργαριτάρι είναι η αυτοβιογραφία του στρειδιού.

Κανένας κριτικός που γράφει για μια ταινία δεν μπορεί να πει περισσότερα από την ίδια την ταινία, αν και κάνουν ό,τι μπορούν για να μας κάνουν να πιστέψουμε το αντίθετο.

Ρώμη: ένα απέραντο νεκροταφείο που σφύζει από ζωή.

Αν υπήρχε λίγο περισσότερο σιωπή, αν μπορούσαμε όλοι να σιωπήσουμε… ίσως θα μπορούσαμε να καταλάβουμε κάτι.

Φρεντερίκο Φελινι

20 Ιανουαρίου 1920 - 31 Οκτωβρίου 1993

Από ανάρτηση της Χριστίνας Κωστή.

CLOSED SQUARE © Hari Kanakis, 2021.

 

CLOSED SQUARE

Genre : Classical

Catalogue: Phasma-Music 046

UPC: 660989086008

mastering: Piotr Wieczorek

graphic design: Michail Travlos production management: Iwona Glinka

texts: © Hari Kanakis, 2021

front cover: Digital Art by Michail Travlos

premiere: .......

recording and editing: tracks 1, Marcin Kowalczyk recording place: Academy of Arts in Stettin, Poland recorded in July, 2020

recording and editing: tracks 4-6, Grzegorz Stec recording place: Academy of Arts in Stettin, Poland recorded in July, 2020

recording and editing: tracks 2-3,7-9, Vangelis Sapounas

recording place: Recording Studio SUBWAYS, Greece recorded from February 2020 till June 2021

recording and editing: track 10, Andrei Lifenco recording place: Life.N.Co Records, Chisinau, Moldova recorded in April, 2021

The exceptional album CLOSED SQUARE includes premiere recordings of works by the distinguished Greek composer HARI KANAKIS, written since 1999 to 2019. The carefully selected album’s repertoire consists of ten compositions of contemporary music, presented from various perspectives. These compositions enable performers to present various techniques, a rich, dynamic palette, a vocal and instrumental musicianship, an excellent recitation, above all, honest and deep emotions, being expression of an intellectual and personal reflection on performed music. (© Michail Travlos)

Product details

01. String Quartet No. 1 [07:18]

ÉxQuartet:

Monika Sawczuk, violin I, Łukasz Górewicz, violin II

Grzegorz Sadowski, viola, Tomasz Szczęsny, cello

02. Whirlpools for clarinet and piano [05:07]

Angelos Politis, clarinet Victoria Kiazimis, piano

03. I Have Started To Say for soprano and piano [05:31]

Phillip Larkin, poetry

Sofia Papadimitropoulou, soprano and Dimitris Yakas, piano

String Quartet No. 3

ÉxQuartet:

Monika Sawczuk, violin I, Łukasz Górewicz, violin II

Grzegorz Sadowski, viola, Tomasz Szczęsny, cello

04. Moderato [06:41]

05. Adagio [03:26]

06. Allegro [02:59]

07. The Water Mill for baritone and piano [04:30]

Athina Sofianou, poetry

Kostis Konstandaras, baritone and Dimitris Yakas, piano

08. String Quartet No. 4 [16:15]

L’ ANIMA:

Stella Tsani, violin I, Brunilda-Eugenia Malo, violin II

Ilias Sdukos, viola, Lefki Kolovou, cello

09. The City in The City for soprano and piano [04:02]

Dimitris Panousakis, poetry

Sofia Papadimitropoulou, soprano and Dimitris Yakas, piano

10. Closed Square for choir and orchestra [10:18]

Mihail Agafita, conductor

The Symphonic Orchestra of the National Philharmonic „Serghei Lunchevici” of the Republic of Moldova

Ilona Stepan, artistic director and lead conductor

Doina Academic Choral Chapel

Total time: [66:12]

Λέοναρντ Κοέν: "Η ποίηση είναι απλώς η απόδειξη ότι υπάρχει ζωή". (Από δημοσίευση της Χριστίνας Κωστή)

 

"Υπάρχει μια γενικευμένη συνωμοσία εναντίον των εραστών επειδή οι άνθρωποι πραγματικά δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους.

Η ποίηση είναι απλώς η απόδειξη ότι υπάρχει ζωή.

Αν η ζωή σου καίγεται καλά, η ποίηση είναι απλώς η στάχτη.

Σε όλη μου τη ζωή με δυνάστευε μια αδυσώπητη κατάθλιψη.

Ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω από πού προερχόταν.

Ποτέ δεν κατάφερα να την αποτινάξω.

Δοκίμασα να απαλλαγώ από αυτήν.

Με ένα καλό κρασί, μια γυναίκα, ένα τραγούδι,

μια θρησκεία, ένα φάρμακο, αλλά δεν τα κατάφερα.

Μεγαλώνοντας αρχίζουν να εξασθενούν τα κύτταρα

του εγκεφάλου που σχετίζονται με το άγχος.

Ίσως αυτό συνέβη.

Με τα χρόνια το σύννεφο άρχισε να διαλύεται.

Μέχρι που χάθηκε.

Δεν είμαι μυθιστοριογράφος.

Δεν είμαι το φως της γενιάς μου.

Δεν είμαι εκπρόσωπος μιας νέας ευαισθησίας.

Τώρα ξέρω τι είμαι.

Είμαι ένας τραγουδοποιός.

Κάθε τραγούδι έχει παράθυρα και πόρτες

και αν θέλεις μπορείς να περάσεις μέσα του.

Κάποτε έλεγαν ότι μαζί με τους δίσκους μου

θα έπρεπε να δίνουν και ξυραφάκια.

Τραγουδάω σοβαρά τραγούδια.

Η σοβαρότητα και όχι η κατάθλιψη είναι

το χαρακτηριστικό της δουλειάς μου.

Δε με θεωρώ απαισιόδοξο.

Ο πεσιμιστής περιμένει τη βροχή.

Εγώ νιώθω ήδη μούσκεμα.

Ήθελα να είμαι χρήσιμος στους άλλους.

Μοναδική μου φιλοδοξία ήταν να κάνω κάτι για να με θυμούνται .

Θα συνόψιζα την καριέρα μου

ως ένα παράδειγμα απίστευτα καλής τύχης.

Αισθάνομαι κερδισμένος από τη ζωή.

Αισθάνομαι ευλογημένος.

Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω από ''Ευχαριστώ''.

Η μεγάλη αλλαγή έρχεται όταν συνειδητοποιείς

πόσο κοντά είσαι στον θάνατο.

Ελπίζω να μην είναι άβολο αυτό που λέω, αλλά

είμαι έτοιμος να πεθάνω.

Νομίζω πως μέχρι εδώ ήταν για μένα".

Λέοναρντ Κοέν (1934 - 2016)

https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=NGorjBVag0I

Καραγάτσης: "Καινούργιο σπίτι με τις ίδιες πέτρες δεν ξαναγίνεται". (Από ανάρτηση της Χριστίνας Κωστή)

"Οι άνθρωποι με τους συνεπείς κι ακλόνητους χαραχτήρες,
γεννούν την εχτίμηση των ολίγων, και τη συμπάθεια κανενός".

"Πρέπει. Ο πιο άδειος λόγος μέσ’ στην απέραντη κενολογία της ανθρώπινης γλώσσας".

"Δεν υπάρχει πιο απίθανο πράμα από την αλήθεια".

"Ο έρωτας είναι ένα χρέος προς τη φύση που σ’ έπλασε.
Προς τον εαυτό σου, που βρήκε τη δικαίωσή του.
Προς τον άνθρωπο που αγαπάς, που σου ’δωσε και του ’δωσες γεύση ζωής".

"Ο καλός λογοτέχνης μας παρουσιάζει όπως θέλουμε να είμαστε.
Εκείνος που τολμάει να μας παρουσιάζει όπως είμαστε είναι κακός λογοτέχνης.
Ιδού λοιπόν, αγαπητοί μου, γιατί είμαι ένας κακός λογοτέχνης".
Έτσι δηλώνει ο Μ. Καραγάτσης σε μια από τις ελάχιστες – αν όχι την μοναδική ηχογραφήση που έκανε για το ραδιόφωνο.
Η φωνή του, αρρενωπή και κρυστάλλινη, το ύφος του παιγνιώδες και προκλητικό.
Δεν φοβόταν ούτε φειδόταν ο Καραγάτσης τις προκλήσεις.

Το σχεδίασμα της αυτοβιογραφίας του καταλήγει ως εξής:
"...Δεν επείραξα ποτέ συνάδελφο και είμαι συμπαθέστατος στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Αυτό θα αποδειχθεί στην κηδεία μου όπου θα έρθει κόσμος και κοσμάκης να πεισθεί ίδιοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο...."

Μ. Καραγάτσης
23 Ιουνίου 1908 - 14 Σεπτεμβρίου 1960