Μεγάλη διάκριση του συνεργάτη μου κιθαρίστα ΣΠΥΡΟΥ ΣΑΓΙΑ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κιθάρας Θεσσαλονίκης.

Ο καλό φίλος και συνεργάτης μου ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΓΙΑΣ είναι ο νικητής (2018) του διαγωνισμού μεταγραφής – διασκευής στο 5^ο διεθνές φεστιβάλ κιθάρας Θεσσαλονίκης, μεταγράφοντας για κιθάρα 5 από τα 8 λυρικά κομμάτια op. 12 του Edvard Grieg.
Του αξίζουν συγχαρητήρια για την επιμονή, υπομονή και προσήλωση στους στόχους που βάζει και υλοποιεί με υποδειγματική μεθοδικότητα και εργατικότητα!
Προσωπικά γνωρίζω τον επαγγελματισμό που τον διακρίνει από την συνεργασία μας εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, μια και είναι ο άνθρωπος που μου αντιγράφει τα έργα σε ηλεκτρονική μορφή, ανταποκρινόμενος με τον καλύτερο τρόπο στη μεγάλη σημασία που δίνω στην τελική παρουσίαση των έργων μου, (μια και πολλά από αυτά αποστέλλονται και εκτελούνται από καταξιωμένους καλλιτέχνες σε Ελλάδα και εξωτερικό), μια εργασία ιδιαίτερα δύσκολη που απαιτεί μεγάλη προσοχή, τυπικότητα αλλά και λεπτή γνώση, ενώ έχει μεταγράψει για κιθάρα, με μεγάλη επιτυχία, αρκετά έργα μου.
Συγχαρητήρια Σπύρο και πάντα επιτυχίες!

Χάρης Κανάκης

Τhessaloniki International Guitar Festival

Competitions Results

Composition Competition
Final Results
Winner
Ioannis Zorpidis:SHOUT IN A WHISPERING DAWN

Transcription Competition
Sriridon Sagias:EDWARD GRIEG:5 LIRIC PIECES OP.12

Guitar Competition

Category A
Final Results

3nd Prize
- Lemonis Alexandros

Certificate of Merit
- Papastathopoulou Zoi

Category B
Final Results

1st Prize
- Stankovic Damjian

2nd Prize
- Yuzanin Alexander

3rd Prize
- Katsikis Athanasios

Category C
Final Results

3rd Prize
- Szalaty Bianka

Certificate of Merit
- Mehovic Ahsen

Βιογραφικό σημείωμα Σπύρου Σαγιά

 Ο Σπύρος Σαγιάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986), πήρε δίπλωμα κλασικής κιθάρας (1997) από το ωδείο «Ορφείο Αθηνών» με καθηγητή τον σολίστ Γιάννη Ηλιόπουλο και πτυχίο μονωδίας (2001) από τη Μουσική Σχολή Κ. Μπεχράκη με καθηγητή τον σολίστ της ΕΛΣ τενόρο Θάνο Πετράκη. Παρακολούθησε σεμινάρια κιθάρας με τον συνθέτη και κιθαριστή Nikita Koshkin (1996) και τον Γιάννη Ηλιόπουλο (2001) και μαθήματα θεωρητικών με τον συνθέτη και ακορντεονίστα Χρήστο Ζερμπίνο (2005).

Οργάνωσε και συμμετείχε (1999) σε συναυλία στο ωδείο «Ορφείο Αθηνών» με στόχο την προβολή του συνθετικού έργου του μεγάλου δεξιοτέχνη και δάσκαλου κιθάρας του 19ου αιώνα Mauro Giuliani.

Συμμετείχε (1991) στην ηχογράφηση των τραγουδιών για τις θεατρικές παραστάσεις του παραμυθιού του Ευγένιου Τριβιζά «Η χώρα χωρίς γάτες», που μελοποίησε η τραγουδίστρια και πιανίστα Τατιάνα Μανωλίδου, και τραγούδησε (2002) τον ρόλο του Καραγκιόζη στις παραστάσεις της «οπερέτας» «Καραγκιόζης ο Σαντορινιός» του συνθέτη Κώστα Κοσμά.

Ο Σπύρος Σαγιάς επιδίδεται στις μεταγραφές – διασκευές για κλασική κιθάρα. Μεταξύ άλλων έχει διασκευάσει για σόλο κιθάρα τα έργα «Lily of heaven» και «Sonatina No. 1» (2^ο μέρος), του συνθέτη και πιανίστα Χάρη Κανάκη, με τον οποίο συνεργάζεται ως copyist (δακτυλογράφος μουσικού κειμένου). Επίσης έχει διασκευάσει ολόκληρη τη «Sonatina No. 1» του Χάρη Κανάκη για φλάουτο, κιθάρα και βιολοντσέλο. Ήταν ο νικητής (2018) του διαγωνισμού μεταγραφής – διασκευής στο 5^ο διεθνές φεστιβάλ κιθάρας Θεσσαλονίκης, μεταγράφοντας για κιθάρα 5 από τα 8 λυρικά κομμάτια op. 12 του Edvard Grieg. Η μέχρι τώρα πιο σημαντική μεταγραφή του για κιθάρα είναι το διάσημο κοντσέρτο για βιολί του Jean Sibelius.

Το 2017 ολοκλήρωσε και δημοσίευσε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού «Tar» άρθρο του με τίτλο: «Επέκταση της ιδέας χορδίσματος δεκάχορδης κιθάρας του Narciso Yepes σε κιθαριστικά ντούο με εξάχορδες κιθάρες». ( http://www.tar.gr/content/content/files/YEPES-Spyros_Sagias-Tar.pdf )

Για μεγάλο χρονικό διάστημα εργάστηκε σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης  ως καθηγητής Φυσικής (1990 – 2004) και σε περιοδικά του χώρου των οπτικοακουστικών συσκευών («Ήχος Εικόνα», «Ψηφιακά Δορυφορικά Νέα», «Digital TV info»), ως αρθρογράφος πάνω σε τεχνικά θέματα (2001 – 2012).

Από το 2002 εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής σε σχολεία μέσης εκπαίδευσης, όπου ανεβάζει κάθε χρόνο σχολικές θεατρικές παραστάσεις, ενώ ασχολείται και με τη μετάφραση θεατρικών έργων από τα αγγλικά στα ελληνικά.

Είναι μέλος του Σκακιστικού Ομίλου Χαλανδρίου, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος την τριετία 6/2013 – 6/2016. 

Σπύρος Σαγιάς

Email: spysag@gmail.com

Facebook: https://www.facebook.com/spyros.sagias

Θεόφιλος Σωτηριάδης: "Αποταμιεύοντας χαμόγελα και δάκρυα".

"...κι όμως οι μικροδομές και οι μικροκοινωνίες ανασταίνουν (έστω για λίγο) αυτό που η ελληνική (κι όχι μόνο) κοινωνία απελπισμένα αναζητά: παιδεία, πολιτισμό και ειρήνη.

Τέτοιες κοινότητες δεν αποζητούν ευρωπαϊκά προγράμματα, δημογεροντικές χορηγίες, κρατικές διαπλοκές.

Επιζητούν να μοιραστούν τη μουσική καψούρα τους: δάσκαλοι, μαθητές, γονείς και ακροατήριο. Είναι συνοδοιπόροι, αυτοχρηματοδοτούμενοι και αεροβάτες.

Αποταμιεύουν χαμόγελα και δάκρυα μέχρι την επόμενη φορά".

Θεόφιλος. Σωτηριάδης

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Περήφανος για αυτούς τους φίλους μου! Προσυπογράφω αγαπητέ μου Θεόφιλε! ΕΥΓΕ!!!

Χ.Κ.

"Ο Σταυρός του Μαρτυρίου" - για Ορχήστρα Εγχόρδων (Χ. Κανάκης 2003)

Ο Αμνός του Θεού, ο Σωτήρας Ιησούς, ο Σταυρός του μαρτυρίου, η πορεία στο Γολγοθά, το Θείο Δράμα!

Μία μουσική απεικόνιση για ορχήστρα εγχόρδων.

Σύνθεση-Ενορχήστρωση-Εκτέλεση σε synthesizer KORG X3 ΧΑΡΗΣ ΚΑΝΑΚΗΣ Απρίλιος 2003.

"ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ" του Οδυσσέα Ελύτη, έργο για φωνή και πιάνο (Χάρης Κανάκης-1988)

Η εκτέλεση του έργου μου για σοπράνο (Αντιγόνη Κερετζή) και πιάνο (Γιολάντα Σεβέρη) πάνω στο ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ Νο. 7 του Οδυσσέα Ελύτη. Μία  ποίηση πολύ εσωτερική ερωτική και ιδιαίτερη. Στο έργο αυτό καταθέτω την δική μου άποψη για τούτο το εμβληματικό και πολύ αγαπημένο κείμενο.

 Έργο το οποίο έγραψα εκείνη την εποχή σαν μέρος άσκησης σπουδάζοντας δίπλα στον καθηγητή σύνθεσης Γιάννη Αυγερινό και όντας ακόμη μαθητής 1ου έτους Αντίστιξης.

 Μία εκτέλεση από το μακρινό 1988, πριν ακριβώς 30 χρόνια. Μια ακόμη επίσημη εκτέλεση έργου μου στην κατάμεστη και ιστορική αίθουσα συναυλιών του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Ήμουν τότε 20 χρονών και θυμάμαι εκείνη την βραδιά με μεγάλη νοσταλγία και συγκίνηση.

 Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Χ.Κ.

Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και ένα κοινό σε σύγχυση και άγνοια.

Εξαιρετική η αναμετάδοση της συναυλίας της  Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας μας από την ΕΡΤ Κυριακή πρωί (1η Απριλίου 2018), με έργα Νίλσεν και Χολστ και θέμα τους πλανήτες με παράλληλη προβολή videos.

Μόνη παραφωνία για άλλη μια φορά, μέρος του κοινού, που συνεχίζει να χειροκροτά ανάμεσα στα μέρη του ίδιου ανολοκλήρωτου έργου.

Παρατηρώντας αυτή την μικρή λεπτομέρεια, ακόμη και να μην ξέρεις τι ακριβώς και από που είναι αυτό που βλέπεις, σιγουρεύεσαι ότι είναι από την Ελλάδα.

Είχαμε και έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε αλλά δεν το κάνουμε. Οι λόγοι πολλοί και γνωστοί σε όσους ασχολούνται με το χώρο της Τέχνης. Έχω επανειλημμένως γράψει για το αμήχανο κοινό των συναυλιών και του θεάτρου, όπου δεν γνωρίζει ούτε τι βλέπει ή ακούει ούτε πότε πρέπει να χειροκροτήσει, ούτε καν πόση ώρα πρέπει να χειροκροτήσει. Παραπέμπω στις μεταδόσεις του συνδρομητικού Γαλλικού καναλιού MEZZO όπου είναι ένα καλό "σχολείο" για όσους θέλουν να δουν κάτι διαφορετικό εκτός ελληνικών συνόρων. Δυστυχώς οι συγκρίσεις είναι αποκαρδιωτικές.

Σε αντίστοιχη με την σημερινή μετάδοση συναυλίας της συμφωνικής ορχήστρας της Γαλλίας ή Ολλανδίας ή άλλης χώρας, ακόμη και της μακρινής Βενεζουέλας, το κοινό χειροκροτεί μόνο μετά την ολοκλήρωση των έργων-όσα μέρη και να έχει, όσο πολύπλοκο και αν είναι-και σίγουρα το τελευταίο χειροκρότημα είναι πάρα πολύ ζωηρό και χρονικά παρατεταμένο. Το κοινό γνωρίζει καλά τι θέλει, τι να περιμένει από την ορχήστρα αλλά και πως να δείξει την ευχαρίστηση και τον ενθουσιασμό του.

 Χάρης Κανάκης

Αλλοτινοί καιροί. (του Σπύρου Καβακόπουλου)

Καλοκαίρι 1962 - δωδεκάχρονος. Τα παιδιά φτιάχναν καρότσια σαν της φωτογραφίας (λίγο μικρότερα) και στις λαϊκές μετέφεραν τα πράγματα μ' ένα δίφραγκο. Τα  γνωστά μεταλλικά καροτσάκια ακόμη δεν υπήρχαν.

Τεχνογνωσία υπήρχε από τα πατίνια και τους προσκόπους. Όμως είχα μόνο μία ρόδα. Σπάω το κεφάλι μου και φτιάχνω καρότσι με μία μπροστά, σαν της οικοδομής. Τα παιδιά εντυπωσιάζονται και βλέπουν  ότι στο χωμάτινο δρόμο (τότε έτσι ήταν όλοι), λειτουργεί καλύτερα από τα δικά τους. Πέσαν πάνω μου να τους δείξω. Αλλά που εγώ.  Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα. Με τη μια ρόδα μοιράζεσαι το βάρος, ενώ με τις δύο, απλά το σπρώχνεις. Μετά δυο τρεις λαϊκές και αφού μου βγήκε η ψυχή στο κουβάλημα, εγκατέλειψα χωρίς να πω το μεγάλο μου μυστικό.

Υπόψη, από τις οικοδομές παίρναμε βράδυ τα ξύλα και την ημέρα τις πρόκες, που αφού τις ισιώναμε επαναχρησιμοποιούσαμε. Και ακόμη, οι γονείς δεν είχαν γίνει  νεόπλουτοι και προβληματικοί.

Ίσως να 'μουνα η τελευταία γενιά παιδιών στην Αθήνα, που επί πληρωμή κουβαλούσε πράγματα στις λαϊκές.

Στην επαρχία τα πράγματα ήσαν πολύ πιο δύσκολα, τα καλοκαίρια τα περισσότερα  συνομήλικα ξαδέρφια μου, είχαν μπει κανονικά στο χώρο της δουλειάς και παιχνίδια μαζί της δεν χωρούσαν.

Θυμάμαι όλοι το βρίσκαν φυσιολογικό, κανείς ως βαριά παιδική εργασία. Εμείς τα παιδιά το είχαμε για να βγάλουμε κάνα φράγκο και να παίζουμε με την καλοκαιρινή μας βαρεμάρα. Αλλοτινοί καιροί, που το παιχνίδι ήταν ανάγκη, δημιουργία, φαντασία και χρήμα καμιά φορά.

Σ.Κ.

"Αναχωρήσεις"....ένα Ιαπωνέζικο διαμάντι!!!

Τι να πει κανείς για αυτό το Ιαπωνέζικο διαμάντι! Τι να πεις για αυτό το σενάριο, τι να σχολιάσεις για τις απίστευτες ερμηνείες και πως να περιγράψεις αυτή την υπέροχη μουσική!

Καθηλωτικό μίγμα που σου θυμίζει τι θα πει πραγματικός κινηματογράφος!

Ας παραδειγματιστούν οι ιδιωτικοί σταθμοί που σερβίρουν χρόνια τώρα τα αναρίθμητα χολιγουντιανά σκουπίδια τους, ως αριστουργήματα, εκείνες τις φλύαρες παραγωγές με τα επαναλαμβανόμενα κλισέ και τους προβλέψιμους αλλά και απρόσωπους ήρωες, ταινίες που την επόμενη βδομάδα δεν θυμάσαι ούτε καν τον τίτλο τους!

Μπράβο στο "Κανάλι της Βουλής" για τη μετάδοση! Πολύ τυχεροί όσοι έχουν δει αυτή την ταινία!

Χάρης Κανάκης