Φρεντερίκ Σοπέν. Υπέφερε από επιληψία.

Ο Σοπέν, που πέθανε το 1849 σε ηλικία 39 ετών, υπέφερε συστηματικά από παραισθήσεις οι οποίες, σύμφωνα με ερευνητές, οφείλονταν σε επιληψία που είχε πλήξει τον ινιακό λοβό του εγκεφάλου.


Η κατάσταση της υγείας του Σοπέν δεν ήταν καλή, όπως και πολλών μελών της οικογένειάς του. Υπέφερε από έντονο βήχα, από πνευμονικές λοιμώξεις, από πυρετό και, προς το τέλος της ζωής του, από πονοκεφάλους.
Σύμφωνα με πολωνούς επιστήμονες, ο θάνατός του θα μπορούσε να αποδοθεί όχι στη φυματίωση, όπως γενικά πιστεύεται, αλλά σε κυστική ίνωση, μια γενετική ασθένεια που πλήττει τους πνεύμονες. Αυτή η πιθανότητα δεν έχει επιβεβαιωθεί μετά την άρνηση της πολωνικής κυβέρνησης για την πραγματοποίηση τεστ DNA στην καρδιά του συνθέτη που διατηρείται στη Βαρσοβία.
Επίσης, υπέφερε από παραισθήσεις.
Δύο ισπανοί γιατροί, οι Μανουέλ Βάθκεθ Καρούντσο και Φρανθίσκο Μπράνιας Φερνάντεθ, των υπηρεσιών ραδιολογίας και νευρολογίας του νοσοκομείου του Λούγο, θέλησαν να εντοπίσουν από πού προέρχονταν. Για τον λόγο αυτόν εξέτασαν εξονυχιστικά όλες τις μαρτυρίες που περιλαμβάνονται σε βιβλία ανθρώπων του περιβάλλοντος του Σοπέν, ανάμεσά τους και της Γεωργίας Σάνδη, συντρόφου του επί μακρόν.
Τα αποτελέσματα των ερευνών τους δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Medical Humanities, που ανήκει στον όμιλο British Medical Journal.
Μία βιογραφία του συνθέτη και μουσικού (Μπέρναρντ Γκαβότι 1985) περιγράφει ένα περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια ιδιωτικής συναυλίας στο Μάντσεστερ τον Αύγουστο 1948. Την ώρα που ερμήνευε τη σονάτα του σε σι ελάσσονα, εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά το πιάνο, αμέσως μετά το σκέρτσο. «Βλέπω να βγαίνουν από τα πιάνο αυτά τα καταραμένα πλάσματα που έχουν ξαναεμφανισθεί μια μακάβρια νύκτα σε ένα μοναστήρι στη Μαγιόρκα», αφηγείται σε επιστολή του προς τη Γεωργία Σάνδη.
Στη Μαγιόρκα, κατά τη διάρκεια ταξιδιού δέκα χρόνια πριν, η Γεωργία Σάνδη διηγείται ότι ο περίβολος του μοναστηριού «ήταν γι' αυτόν γεμάτος τρομακτικά πλάσματα και φαντάσματα». Μια άλλη φορά στη Μαγιόρκα, ο Σοπέν, κατά τη διάρκεια ισχυρής βροχής, δεν μπορούσε πια να κάνει τη διάκριση ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, και έβλεπε ότι «πνίγεται σε μία λίμνη», «πεπεισμένος ότι είχε πεθάνει», σύμφωνα με τη Γεωργία Σάνδη.
Υπήρξαν και άλλες παραισθήσεις, σε άλλες περιστάσεις, φαντάσματα που τον καλούσαν ή τον σφιχταγκάλιαζαν, ο θάνατος που του χτυπούσε την πόρτα...
Οι ερευνητές εντόπισαν ορισμένες σταθερές: ο Σοπέν θυμόταν με ακρίβεια τις παραισθήσεις του, οι οποίες έρχονταν συχνά το βράδυ και συνέπιπταν μερικές φορές με οξείες λοιμώξεις και πυρετό. Οπτικές, οι παραισθήσεις ήταν σύνθετες και η εικόνα του θανάτου ήταν συχνά παρούσα.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι ο Σοπέν έπασχε πιθανότατα από επιληψία εστιασμένη στο ινιακό λοβό. Αυτό το είδος της επιληψίας προκαλεί σύνθετες οπτικές παραισθήσεις, συνήθως σύντομες, αποσπασματικές και πάντα με την ίδια σειρά, συνοδευμένες μερικές φορές από εξάντληση και κρίσεις άγχους, ακριβώς όπως είναι οι παραισθήσεις, από τις οποίες ο ίδιος έλεγε ότι υπέφερε.

ΠΗΓΗ:  ΤΟ ΒΗΜΑ  (25 Ιανουαρίου 2011)