"Γιγαντισμός και αιώνια πνευματικότητα", εντυπώσεις από μια επίσκεψη στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. (του Χάρη Κανάκη)

  Την Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012, αποφάσισα να επισκεφθώ το Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Το πρόγραμμα έλεγε να συνδυάσουμε την αρχαία μας παράδοση και τους θησαυρούς της με εκείνο το δεύτερο Αυγουστιάτικο φεγγάρι και το αληθινό του φως που έχει την ικανότητα να φωτίζει έμψυχα και άψυχα με ένα ιδιαίτερο τρόπο.
  Είχα περάσει αρκετές φορές έξω από το νέο τούτο κτίσμα χωρίς να μπορώ να δώσω όνομα στα μηνύματα που έδινε ο αμφιβληστροειδής μου στο θυμικό. Έβλεπα τον όγκο του να προσπαθεί να στριμωχτεί ανάμεσα στα υπέροχα νεοκλασικά και τα μετεπαναστατικά κτίσματα και προσπερνούσα αναβάλλοντας. Τώρα όμως είμαι εδώ, με το εισιτήριο στο χέρι και τον ενθουσιασμό του παιδιού που μπαίνει στο νεόχτιστο σχολείο του για μάθημα, να με πλημμυρίζει.
  Τα εκθέματα  εξαιρετικά προσαρμοσμένα στις, τελευταίας τεχνολογίας, προθήκες με λιτές και ουσιώδεις πληροφορίες να τα συνοδεύουν στο ταξίδι τους μέσα στο χρόνο.
  Όσο περνούσε η ώρα ένα απροσδιόριστο αίσθημα με κυρίευε διεκδικώντας το ενδιαφέρον μου με επιμονή. Ένιωσα τον αδικαιολόγητο γιγαντισμό του κτιρίου να ενοχλεί την αισθητική μου, μια ιδέα πως οι δημιουργοί του κτιρίου προσπαθούν εδώ και ώρα να μας εντυπωσιάσουν με τις αρχιτεκτονικές τους ικανότητες, ίσως, επισκιάζοντας τα εκθέματα, προσπαθώντας να πείσουν κάποιους, άραγε, για την αγάπη μας στην ιστορία και την ικανότητά μας να συντηρούμε, να οργανώνουμε...
  Προχωρώντας εντυπωσιασμένος από τα εκθέματα  διαβάζοντας τις πληροφορίες με προσοχή και παρατηρώντας με ευλάβεια, εκτός από το ενοχλητικό αυστηρό αλλά και βαριεστημένο ύφος των ανδρών security θεωρώ λάθος το σημείο παρουσίασης των "Καρυάτιδων". Ένα τέτοιο εμβληματικό σύμπλεγμα θα άξιζε καλύτερης θέσης και τρόπο προσέγγισης από τους επισκέπτες, ενώ ο φωτισμός στο συγκεκριμένο σημείο χαρακτηρίστηκε ελλιπής και από τους πιο καλοπροαίρετους.
  Κλείνοντας δεν μπορώ να αγνοήσω την υπέροχη θέα που σε περιμένει στο μπαλκόνι(;) του δευτέρου ορόφου αλλά και την ελλειπή κατάρτιση και κακή διάθεση των πωλητριών στο βιβλιοπωλείο και τα αναμνηστικά. Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα μέχρι το καλύτερο(;) μουσείο της χώρας συγκριθεί με το αντίστοιχο κεντροευρωπαϊκό (και όσοι έχουν την χαρά να ταξιδέψουν σ' αυτές τις χώρες καταλαβαίνουν τι εννοώ). Ο γιγαντισμός, οι τεράστιες ψυχρές επιφάνειες και τα ψηφιακά video wall δεν αρκούν. Χρειάζεται κάτι άλλο που στο συγκεκριμένο μουσείο απουσιάζει. Τα προσχήματα και την τελική εντύπωση στην έξοδο σώζουν και πάλι τα  εκθέματα με την υπέροχη σιωπή τους και την πνευματικότητα των αιώνων σμιλεμένη πάνω τους με σκληρότητα και μυστικισμό.

ΧΑΡΗΣ ΚΑΝΑΚΗΣ  (Συνθέτης-Συγγραφέας)