"To αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού" του Έκτορα Λυγίζου

Είναι η πιο πολυβραβευμένη ελληνική ταινία –εντός κι εκτός των συνόρων– και η καλύτερη που θα δείτε φέτος. Το «Αγόρι» είναι η ιστορία ενός νεαρού άνδρα που σταδιακά καταλήγει χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς τροφή, χωρίς αγάπη, στην Αθήνα του σήμερα, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει, να αναζητήσει όσα του λείπουν, να τραφεί. Είναι ένα μεθυστικό κομμάτι σπουδαίου σινεμά εξαιρετικής ακρίβειας και πυκνότητας, μιας «χορογραφημένης» σωματικής ερμηνείας λαμπρού βάθους, ένα ελλειπτικό δράμα σπάνιας μεταφυσικής μα και σαρκικής αγωνίας, συγκλονιστικής θλίψης και συναισθηματικής έντασης. Είναι μια ταινία απόλυτα επίκαιρη, βαθιά πολιτική, μεταφορική μα και άμεσα ρεαλιστική. Επίκαιρη στις συνθήκες που περιγράφει, μα άχρονη στις ανάγκες που ψηλαφίζει. Είναι ένα φιλμ που σοκάρει σχεδόν με την απλότητά του, μα την ίδια στιγμή απλώνεται σαν τα κλαδιά ενός δέντρου σκιάζοντας το μυαλό, την καρδιά, τη νόησή σου. Το «Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» είναι μια ταινία που αν της αφεθείς σε καταπίνει. Σε χωνεύει στη βαθιά της θλίψη, στη σκληρή της ποίηση, στην σπαρακτική της ομορφιά, στη μινιμαλιστική της αλήθεια. Και βγαίνοντας από την αίθουσα σε αφήνει διαφορετικό: βαφτισμένο στην τέχνη, μα ικανό να δεις και να καταλάβεις αληθινά, ίσως για πρώτη φορά, την πραγματικότητα του περιβάλλοντος χώρου, των ανθρώπων γύρω σου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Α.V.)